Τετάρτη 30 Μαΐου 2012
Μαθημα αφοσιωσης
Βράδυ Κυριακής και όπως πάντα κάνω ζάπινγκ ψάχνοντας για μια καλή ξένη ταινία.
Έπειτα από αρκετό ψάξιμο αποφασίζω να δω αυτή την ταινία με το σκύλο που είδα στο πρόγραμμα (με κάποια επιφύλαξη ομολογώ ). Στο τέλος της ταινίας ήταν που συνειδητοποίησα ότι το μεγαλείο και η πολυπλοκότητα της φύσης ξεπερνά τον ανθρώπινο νου.
Η ταινία ήταν βασισμένη στην εξής ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορία.
Το 1924 Hidesaburō Ueno καθηγητής του πανεπιστήμιου του Τόκιο βρήκε τον Χάτσικο ένα καφέ Ακίτα και το πήρε για κατοικίδιο. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ιδιοκτήτη του ο Χάτσικο κάθε πρωί συνόδευε το αφεντικό του μέχρι το σταθμό Shibuya Station από όπου έπαιρνε καθημερινά το τρένο για να πάει στη δουλειά του και το απόγευμα περίμενε στον ίδιο σταθμό το ιδιοκτήτη του να γυρίσει. Το Μάιο όμως του 1925 ο καθηγητής Ueno μπήκε στο τρένο όπως πάντα αλλά όμως δεν ξαναγύρισε. Ο καθηγητής υπέφερε από μια ασθένια και είχε πεθάνει το ίδιο πρωινό ποτέ ξανά γυρίζοντας σπίτι. Κάθε μέρα για τα επόμενα 9 χρόνια ο Χάτσικο στεκόταν έξω από το σταθμό Shibuya περιμένοντας αφεντικό του να γυρίσει. Η συμπεριφορά αυτή του Χάτσικο τράβηξε την προσοχή των περαστικών οι οποίοι του έφερναν φαγητό και νερό καθημερινά επί 9 χρόνια.
Ο σκύλος τελικά απεβίωσε στις 8 Μάρτιου 1935 σε ένα δρόμο της Shibuya. Το Μάρτιο του 2011 οι επιστήμονες διέγνωσαν ότι υπέφερε από καρκίνο . Η αφοσίωση του Χάτσικο στο αφεντικό του ευαισθητοποίησε τους κατοίκους του Τόκιο οι οποίοι ως ένδειξη θαυμασμού έστησαν στη θέση που περίμενε ο Χάτσικο όλα αυτά τα χρόνια ένα άγαλμά του το οποίο ακόμα και τώρα επισκέπτονται. Ο τάφος του βρίσκεται στο Minatoku, του Tokyo ενώ στις 8 Απριλίου κάθε χρόνο οι κάτοικοι του Τόκιο οργανώνουν τελετές για να τιμήσουν την αφοσίωση και την μνήμη του.
Η ταινία έχει τίτλο Hachi: A Dog's Tale
Άννα Σωφρονά
Δευτέρα 28 Μαΐου 2012
Φωτης Κοντογλου: Η Πονεμενη Ρωμιοσυνη
Η Πόλις εάλω!
«... κ’ η καστρόπορτα άνοιξε, κ’ η μερμηγκιά χύμηξε μέσα με φοβερή οχλοβοή.
Εκείνη την ώρα ακούστηκε μια φωνή: «Η Πόλη πάρθηκε!»
Ο δυστυχής βασιλέας κέντησε τ’ άλογό του κ’ έδραμε κατά το μέρος που γινότανε ο θρήνος, κράζοντας και δίνοντας θάρρος στους δικούς του. Μα το τουρκομάνι φούσκωνε ολοένα κι άμπωχνε μπροστά του τους λιγοστούς χριστιανούς.
Τότες ο Κωνσταντίνος έπεσε μέσα στο πλήθος σαν λέοντας, με το σπαθί στο χέρι, κ’ έτρεχε σαν ποταμός το αίμα από τα χέρια κι από τα ποδάρια του. Από τα δεξιά του πολεμούσε ο Δον Φραγκίσκος ο Τολεδιάνος, και σαν τον αϊτό λιάνιζε τους οχτρούς με το στόμα και με τα νύχια. Κι ο Θεόφιλος ο Παλαιολόγος, σαν είδε τον βασιλέα ματωμένον, φώναξε κλαίγοντας: «Θέλω να πεθάνω! Δεν θέλω να ζήσω!» και ρίχτηκε μέσα στους Τούρκους βαρώντας με το σπαθί του. Κι ο Γιάννης ο Δαλμάτης βρέθηκε εκεί πέρα, και πολεμούσε σαν λεοπάρδαλος.
Τρεις φορές αμπώξανε τους Τούρκους αυτοί οι γενναιόκαρδοι άντρες, μα στο τέλος σκοτωθήκανε, και τα κορμιά τους βουλιάξανε μέσα στ’ ανθρωπομάνι. Μαζί τους πολεμήσανε και σκοτωθήκανε κι άλλοι στρατιώτες χριστιανοί, και παραδώσανε την ψυχή τους για την πίστη του Χριστού, κοντά στην πόρτα του Αγίου Ρωμανού, την Τρίτη το πρωΐ, 29 Μαΐου 1453. Εκεί παράδωσε την ψυχή του κι ο μάρτυρας βασιλιάς, κράζοντας με δάκρυα: «Δεν υπάρχει χριστιανός να κόψει την κεφαλή μου;»
Την ώρα που γινότανε στην καστρόπορτα του Ρωμανού αυτός ο θρήνος, μέσα η πολιτεία ήτανε έρημη, γιατί οι άνθρωποι είχανε κλειστεί στα σπίτια από την τρομάρα τους. Μέσα στα βουβά μεϊντάνια και στους δρόμους ακουγότανε μοναχά η φωνή: «Η Πόλη πάρθηκε!», «Η Πόλη πάρθηκε!» - κι από τον αντίλαλο παραλύνανε τα γόνατα από την τρομάρα. Πολλοί τρελλαθήκανε ακούγοντας αυτή τη φωνή να κράζει με θρήνο: «Η Πόλη πάρθηκε!», «Η Πόλις εάλω!»
Φώτης Κόντογλου
Η Πονεμένη Ρωμιοσύνη
Η Κεντρικη Επιτροπη Εξετασεων αποφασισε να βαθμολογηθει κανονικα το ερωτημα Γ4 της φυσικης κατευθυνσης.
Μετά την ολοκλήρωση της πειραματικής βαθμολόγησης και τη διαπίστωση ότι η ελλιπής διατύπωση του ερωτήματος Γ4 δεν επηρέασε την απόδοση των υποψηφίων, η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων έλαβε την εξής απόφαση: Να βαθμολογηθεί κανονικά το ερώτημα Γ4 και η κατανομή των μονάδων στο θέμα αυτό να είναι εκείνη που δόθηκε αρχικά.
Σημειώνεται ότι η βαθμολόγηση των γραπτών στα Βαθμολογικά Κέντρα αρχίζει σήμερα, μετά την αποστολή της Οδηγίας. Όσο για τους έχοντες ήδη εξεταστεί προφορικά (υποψήφιοι με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες), ισχύει η αρχική βαθμολόγηση.
Οδυσσεα Ελυτη: ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ
Ι
Έτσι καθώς εστέκονταν ορθός μπροστά στην Πύλη κι άπαρτος μες στη λύπη του
Μακριά του κόσμου, που η ψυχή του γύρευε να λογαριάσει στο φάρδος Παραδείσου.
Και σκληρός πιο κι απ' την πέτρα που, δεν τον είχανε κοιτάξει τρυφερά ποτέ, κάποτε τα στραβά δόντια του άσπριζαν παράξενα.
Και σκληρός πιο κι απ' την πέτρα που, δεν τον είχανε κοιτάξει τρυφερά ποτέ, κάποτε τα στραβά δόντια του άσπριζαν παράξενα.
Κι όπως περνούσε με το βλέμμα του λίγο πιο πάνω απ' τους ανθρώπους
κι έβγανε απ' όλους Έναν που του χαμογελούσε, τον Αληθινόν που ο χάρος δεν τον έπιανε.
κι έβγανε απ' όλους Έναν που του χαμογελούσε, τον Αληθινόν που ο χάρος δεν τον έπιανε.
Πρόσεχε, να προφέρει καθαρά τη λέξη θάλασσα, έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια.
Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο Θεός κι η κάθε μια σταγόνα σταθερή στον ήλιο ν' ανεβαίνει!
Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο Θεός κι η κάθε μια σταγόνα σταθερή στον ήλιο ν' ανεβαίνει!
Νέος ακόμα, είχε δει στους ώμους των μεγάλων, τα χρυσά να λάμπουν και να φεύγουν.
Και μια νύχτα θυμάται, σ' ώρα μεγάλης τρικυμίας, βόγκηξε ο λαιμός του πόντου τόσο,
που θολώθη μα δεν έστερξε να του σταθεί!
Και μια νύχτα θυμάται, σ' ώρα μεγάλης τρικυμίας, βόγκηξε ο λαιμός του πόντου τόσο,
που θολώθη μα δεν έστερξε να του σταθεί!
Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε.
II
Θεέ μου και τώρα τι που 'χε με χίλιους να παλέψει, χώρια με τη μοναξιά του,
ποιός αυτός που 'ξερε μ' ένα λόγο του να δώσει ολάκερης της γης να ξεδιψάσει τι;
ποιός αυτός που 'ξερε μ' ένα λόγο του να δώσει ολάκερης της γης να ξεδιψάσει τι;
Που όλα του τα 'χαν πάρει και τα πέδιλά του τα σταυροδετά και το
τρικράνι του το μυτερό και το τοιχίο που καβαλούσε κάθε απομεσήμερο,
να κρατάει τα γκέμια ενάντια στον καιρό, σαν ζόρικο και πηδηχτό βαρκάκι.
να κρατάει τα γκέμια ενάντια στον καιρό, σαν ζόρικο και πηδηχτό βαρκάκι.
Και μια φούχτα λουίζα, που την είχε τρίψει στα μάγουλα ενός κοριτσιού μεσάνυχτα να το φιλήσει
(πως κουρναλίζαν τα νερά του φεγγαριού στα πέτρινα τα σκαλοπάτια τρεις γκρεμούς πάνω απ' τη
θάλασσα...)
(πως κουρναλίζαν τα νερά του φεγγαριού στα πέτρινα τα σκαλοπάτια τρεις γκρεμούς πάνω απ' τη
θάλασσα...)
Μεσημέρι από νύχτα και μήτ' ένας πλάι του. Μονάχα οι λέξεις του οι πιστές,
που 'σμιγαν όλα τους τα χρώματα ν' αφήσουν μες στο χέρι του μια λόγχη από άσπρο φως!
Και αντίκρυ σ' όλο των τειχών το μάκρος μυρμηκιά οι χυμένες μες στο γύψο κεφαλές όσο έπαιρνε το μάτι του...
«Μεσημέρι από νύχτα - όλ' η ζωή μια λάμψη!» φώναξε κι όρμησε μες στο σωρό,
σύρνοντας πίσω του χρυσή γραμμή ατελεύτητη.
σύρνοντας πίσω του χρυσή γραμμή ατελεύτητη.
Και αμέσως ένιωσε ξεκινημένη από μακριά η στερνή χλωμάδα να τον κυριεύει...
III
Τώρα καθώς του ήλιου η φτερωτή, ολοένα γυρνούσε και πιο γρήγορα,
οι αυλές βουτούσαν μέσα στο χειμώνα κι έβγαιναν πάλι κατακόκκινες απ' τα γεράνια
οι αυλές βουτούσαν μέσα στο χειμώνα κι έβγαιναν πάλι κατακόκκινες απ' τα γεράνια
Κι οι μικροί δροσεροί τρούλοι όμοια μέδουσες γαλάζιες, έφταναν κάθε φορά
και πιο ψηλά στ' ασήμια, που τα ψιλοδούλευε ο αγέρας γι' άλλων καιρών πιο μακρινών το εικόνισμα.
και πιο ψηλά στ' ασήμια, που τα ψιλοδούλευε ο αγέρας γι' άλλων καιρών πιο μακρινών το εικόνισμα.
Κόρες παρθένες φέγγοντας η αγκαλιά τους ένα θερινό ξημέρωμα
φρέσκα βαγιόφυλλα και της μυρσίνης της ξεριζωμένης των βυθών,
σταλάζοντας ιώδιο τα κλωνάρια
φρέσκα βαγιόφυλλα και της μυρσίνης της ξεριζωμένης των βυθών,
σταλάζοντας ιώδιο τα κλωνάρια
Του 'φερναν, ενώ κάτω απ' τα πόδια του άκουγε στη μεγάλη καταβόθρα, να καταποντίζονται
πλώρες μαύρων καραβιών, τ' αρχαία και καπνισμένα ξύλα, όθε με στυλωμένο μάτι
ορθές ακόμη Θεομήτορες επιτιμούσανε
πλώρες μαύρων καραβιών, τ' αρχαία και καπνισμένα ξύλα, όθε με στυλωμένο μάτι
ορθές ακόμη Θεομήτορες επιτιμούσανε
Αναποδογυρισμένα στις χωματερές αλόγατα, σωρός τα χτίσματα
μικρά μεγάλα, θρουβαλιασμός και σκόνης άναμμα μες στον αέρα!
μικρά μεγάλα, θρουβαλιασμός και σκόνης άναμμα μες στον αέρα!
Πάντοτε με μια λέξη μες στα δόντια του άσπαστη κειτάμενος
Αυτός
ο τελευταίος Έλληνας!
Κυριακή 27 Μαΐου 2012
TA ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΣΣΕΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΣΣΕΤΑ
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
Σάββατο 26 Μαΐου 2012
Ο Αρης διεθετε παντα τους αναγκαιους δομικους λιθους της ζωης (οχι εξωγηινους)
Το σχολιο της Ενωσης Ελληνων Φυσικων για τα Θεματα Φυσικης κατευθυνσης
Το θέμα Γ4 όπως διατυπώθηκε είναι επιστημονικά λανθασμένο. Η ράβδος παίρνει αρκετή ενέργεια μέσω του έργου της δύναμης F ώστε να κάνει ανακύκλωση, με αποτέλεσμα η κινητική της ενέργεια να αυξάνει επ’ άπειρον.
Εκτός από το πρώτο θέμα που αποτελούσε το 1\4 των θεμάτων (δηλαδή 25 μονάδες), τα υπόλοιπα απαιτούσαν μεγάλη εμπειρία και ιδιαίτερη διαίσθηση στη φυσική, σαν να επρόκειτο για διαγωνισμό ταλέντων φυσικής.
Η χρονική διάρκεια των 3 ωρών δεν επαρκούσε για την αντιμετώπιση θεμάτων τέτοιου επιπέδου. Ως αποτέλεσμα καταργείται η διαβάθμιση στην βαθμολογία και δεν ανταποκρίνεται στον σκοπό της, δηλαδή την εισαγωγή των μαθητών ανάλογα με το επίπεδο τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η Ένωση Ελλήνων Φυσικών ως ύστατη προσπάθεια να σώσει την τιμή και το κύρος της επιστήμης, ζητά συγνώμη για αυτά τα θέματα από τις μαθήτριες και τους μαθητές που διαγωνίστηκαν σήμερα.
Παρασκευή 25 Μαΐου 2012
20 χρονια τρυφερα, πολυχρωμα, δημιουργικα...αγαπημενα!
20 χρόνια συμπληρώνονται φέτος για το περιοδικό που εκδίδουν τα 13ο & 21ο Δημοτικά Σχολεία Κερατσινίου και το γιορτάζουν. Για περισσότερα πατήστε ΕΔΩ
Πέμπτη 24 Μαΐου 2012
Τετάρτη 23 Μαΐου 2012
«Το αφιερωνω σε ολους τους Ελληνες»
«Είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες μου. Το μετάλλιο θέλω να το αφιερώσω στην Ελλάδα, αλλά και στους Έλληνες, με αγάπη σε όλους τους συμπατριώτες μου, που υποφέρουν αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Θεωρώ, ότι το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, από οποιαδήποτε άλλη φορά.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΒΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ (ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)
Απάντησε το συντομότερο δυνατό, άλλαξε ρούχα και πήγε κατευθείαν στην αίθουσα του χειρουργείου.
Πηγαίνοντας προς το χειρουργείο βρήκε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε στην αίθουσα αναμονής.
Μόλις είδε το γιατρό του φώναξε:
-«Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Δεν ξέρεις, ότι η ζωή του γιου μου είναι σε κίνδυνο; Δεν έχεις καμιά αίσθηση ευθύνης;»
Ο γιατρός χαμογέλασε και είπε:
-«Συγνώμη, που δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα αμέσως, όταν με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου».
- «Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σας τώρα σ’ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσατε; Αν ο γιος σας πέθαινε τώρα, τι θα κάνατε;;», είπε ο πατέρας οργισμένος.
Ο γιατρός χαμογέλασε πάλι και είπε:
- «Θα σας έλεγα, ότι από τη σκόνη ερχόμαστε και στη σκόνη καταλήγουμε, ευλογημένο να είναι το όνομα του Κυρίου, προσευχηθείτε και θα κάνουμε το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεού».
- «Να δίνουμε συμβουλές, όταν δεν μας αφορά κάτι, είναι εύκολο…», μουρμούρισε ο πατέρας.
Το χειρουργείο πήρε κάποιες ώρες. Μετά από αυτό, ο γιατρός βγήκε χαρούμενος.
- «Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο.
- «Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα».
- «Γιατί είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;», ρώτησε τη νοσοκόμα λίγα λεπτά αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια:
- «Ο γιος του πέθανε χτες σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Όταν τον καλέσαμε για το γιο σας, ήταν στην κηδεία και τώρα που σώθηκε ο γιος σας έφυγε τρέχοντας για να ολοκληρωθεί η κηδεία»!!
Κυριακή 20 Μαΐου 2012
19 ΜΑΙΟΥ ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ: EΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΩΝ
Δικαστήρια Ανεξαρτησίας Αμάσειας
Βρισκόμαστε στο 1921.
Το νεόκοπο κεμαλικό καθεστώς, για να ολοκληρώσει το έγκλημα, σχεδιάζει την εξολόθρευση της οικονομικής, πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας του Ελληνισμού του Πόντου. Στο πλαίσιο του σχεδιασμού αυτού, ιδρύει τα περιβόητα Δικαστήρια Ανεξαρτησίας, στα οποία οδηγούνται όλα τα ηγετικά στελέχη των Ελλήνων του Πόντου.
Έτσι η Αμάσεια από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1921 γίνεται τόπος εγκλεισμού και θανάτου. Για πέντε μήνες το τρελοκομείο της πόλης μετατρέπεται σε φυλακή. Πολλοί από τους συλληφθέντες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού.
Βρισκόμαστε στο 1921.
Το νεόκοπο κεμαλικό καθεστώς, για να ολοκληρώσει το έγκλημα, σχεδιάζει την εξολόθρευση της οικονομικής, πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας του Ελληνισμού του Πόντου. Στο πλαίσιο του σχεδιασμού αυτού, ιδρύει τα περιβόητα Δικαστήρια Ανεξαρτησίας, στα οποία οδηγούνται όλα τα ηγετικά στελέχη των Ελλήνων του Πόντου.
Έτσι η Αμάσεια από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1921 γίνεται τόπος εγκλεισμού και θανάτου. Για πέντε μήνες το τρελοκομείο της πόλης μετατρέπεται σε φυλακή. Πολλοί από τους συλληφθέντες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού.
«Το δικαστήριο στήνεται με πρόφαση την καταδίωξη των δημιουργών του Ποντιακού ζητήματος, αλλά ουσιαστικά με σκοπό την καταστροφή του άνθους των ομογενών του Πόντου, δηλαδή των εμπόρων, δικηγόρων, γιατρών, φαρμακοποιών, δασκάλων, ιερέων, δημοσιογράφων».
Επιστολή μελλοθάνατου Αλέξανδρου Ακριτίδη, εμπόρου Τραπεζούντας
Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου 1921
Γλυκυτάτη μου Κλειώ
Σήμερον ετελέσθη εν τη φυλακή λειτουργία και εκοινωνήσαμε όλοι, περί τους 100 από διάφορα μέρη.
Έχει αποφασισθεί ο δια της κρεμάλας θάνατος.
Αύριον θα πηγαίνουν οι 60, μεταξύ αυτών οι 5 Τραπεζούντιοι και θα γίνει ο δι' αγχόνης θάνατος.
Την Τρίτην δεν θα είμεθα εν ζωή, ο Θεός να μας αξιώσει τους ουρανούς και σε σας να δώσει ευλογίαν και υπομονήν και άλλο κακόν να μη δοκιμάσητε.
Όταν θα μάθετε το λυπηρόν γεγονός να μη χαλάσετε τον κόσμον, να έχετε υπομονή.
Τα παιδιά ας παίξουν και ας χορέψουν.
Ας σε βλέπω να κανονίσης όλα όπως ξέρεις εσύ.
Ο αγαπητός μου Θεόδωρος ας αναλαμβάνει πατρικά καθήκοντα και να μην αδικήσει κανένα από τα παιδιά.
Τον Γέργον να φροντίσει να τελειώσει το σχολείον και να γίνει καλός πολίτης.
Τον Γιάννην ας τον έχει μαζί του στη δουλειά.
Από τα μικρά, τον Παναγιώτη να στείλεις στο σχολείο, την Βαλεντίνην να την μάθης ραπτικήν.
Την Φωφών να μη χωρίζεσαι ενόσω ζεις.
Εις τον Στάθιον τας ευχάς μου και την υποχρέωσιν όπως χωρίς αμοιβήν διεκπεραιώσει όλας τα οικογενειακάς μου υποθέσεις που θα του αναθέσητε.
Ο παπα Συμεών ας με μνημονεύσει ενόσω ζη.
Να δώσης 5 λίρες στην Φιλόπτωχον, 5 λίρες στην Μέριμναν, 5 λίρες στου Λυκαστή το σχολείον.
Και ας με συγχωρέσουν όλοι οι αδελφοί μου, οι νυφάδες και όλοι οι συγγενείς και φίλοι.
Αντίο βαίνω προς τον πατέρα και συγχωρήσατέ μου
ο υμέτερος
Αλ. Γ. Ακριτίδης
Επιστολή Γεωργίου Κακουλίδη προς τη σύζυγό του Κυριακή
Γράφτηκε στη φυλακή της Αμάσειας, μια ημέρα πριν τον απαγχονισμό του
Αγαπητή μου Κυριακή:
Πλησιάζει το τέλος μας, ο θάνατος περιίπταται των κεφαλών μας.
Χθες ενενήκοντα πέντε Αμισηνοί και Παφραίοι κατεδικάσθησαν εις θάνατον δι' αγχόνης, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήσαν το άνθος των άνω πόλεων, επιστήμονες, έμποροι, τραπεζίται, τυχόντες πάσης ηλικίας - ώστε και εις ημάς το ίδιον θα συμβή.
Μήπως είμεθα ένοχοι;
Το μόνο που εκάμαμεν ήτο ότι εβοηθούμεν τα ορφανά και τους πτωχούς πρόσφυγας και εφροντίζαμεν όπως επανέλθουν εις τας εστίας των.
Όταν λάβης αυτήν την επιστολήν μου, γλυκειά μου Κυριακή και γλυκύτατά μου τέκνα, δεν θα υπάρχω πλέον, δεν θα επανίδω πλέον την γλυκείαν σου μορφήν και των τέκνων μας.
Αγαπητή μου, εις τον βίον μου υπέφερα, υπέφερες και συ - την στιγμήν, καθ' ην θα αναπαυόμεθα, φευ! αποχωριζόμεθα.
Χαίρετε, αγαπητή μου, και υγιαίνετε, φρόντισε δια την υγείαν σου, δια να μπορείς ν' αναθρέψης, όπως πρέπει, τα τέκνα μας, να γίνουν καλοί πολίτες.
Όπως σου έγραφα, εάν ενθυμείσαι, εάν αποθάνω, θα γίνης εσύ άνδρας, να μπορής να φέρης το βάρος το οποίον σου αφήνω.
Φίλησε την θυγατέραν μου Δέσποινα, τους υιούς μου Χάρην, Θεοδωράκην, Βάσον, Παναγιώτην, Κωστάκην και Λευτεράκην.
Ο δυστυχής εγώ δεν θα σας επανίδω εις τον κόσμον τον επίγειον, αλλά εκ του ουρανίου κόσμου, όπου θα ευρίσκωμαι, θα σας επιβλέπω ευτυχής.
Φιλώ τους αδελφούς μου Νικόλαον, Ηλίαν, τας αδελφάς μου Ευανθίαν και Κυριακήν, τους γαμβρούς μου Γιάγκον και Σωκράτην.
Επίσης τους αδελφούς σου Νικολάκην, Παναγήν και Αντώνην και πάντας τους συγγενείς και φίλους
Σας φιλώ με άπειρα φιλήματα. Υγιαίνετε! Γεώργιος Κακουλίδης»
Αγαπητή μου Κυριακή:
Πλησιάζει το τέλος μας, ο θάνατος περιίπταται των κεφαλών μας.
Χθες ενενήκοντα πέντε Αμισηνοί και Παφραίοι κατεδικάσθησαν εις θάνατον δι' αγχόνης, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήσαν το άνθος των άνω πόλεων, επιστήμονες, έμποροι, τραπεζίται, τυχόντες πάσης ηλικίας - ώστε και εις ημάς το ίδιον θα συμβή.
Μήπως είμεθα ένοχοι;
Το μόνο που εκάμαμεν ήτο ότι εβοηθούμεν τα ορφανά και τους πτωχούς πρόσφυγας και εφροντίζαμεν όπως επανέλθουν εις τας εστίας των.
Όταν λάβης αυτήν την επιστολήν μου, γλυκειά μου Κυριακή και γλυκύτατά μου τέκνα, δεν θα υπάρχω πλέον, δεν θα επανίδω πλέον την γλυκείαν σου μορφήν και των τέκνων μας.
Αγαπητή μου, εις τον βίον μου υπέφερα, υπέφερες και συ - την στιγμήν, καθ' ην θα αναπαυόμεθα, φευ! αποχωριζόμεθα.
Χαίρετε, αγαπητή μου, και υγιαίνετε, φρόντισε δια την υγείαν σου, δια να μπορείς ν' αναθρέψης, όπως πρέπει, τα τέκνα μας, να γίνουν καλοί πολίτες.
Όπως σου έγραφα, εάν ενθυμείσαι, εάν αποθάνω, θα γίνης εσύ άνδρας, να μπορής να φέρης το βάρος το οποίον σου αφήνω.
Φίλησε την θυγατέραν μου Δέσποινα, τους υιούς μου Χάρην, Θεοδωράκην, Βάσον, Παναγιώτην, Κωστάκην και Λευτεράκην.
Ο δυστυχής εγώ δεν θα σας επανίδω εις τον κόσμον τον επίγειον, αλλά εκ του ουρανίου κόσμου, όπου θα ευρίσκωμαι, θα σας επιβλέπω ευτυχής.
Φιλώ τους αδελφούς μου Νικόλαον, Ηλίαν, τας αδελφάς μου Ευανθίαν και Κυριακήν, τους γαμβρούς μου Γιάγκον και Σωκράτην.
Επίσης τους αδελφούς σου Νικολάκην, Παναγήν και Αντώνην και πάντας τους συγγενείς και φίλους
Σας φιλώ με άπειρα φιλήματα. Υγιαίνετε! Γεώργιος Κακουλίδης»
Επιστολή μελλοθάνατου Ματθαίου Κωφίδη, βουλευτής Τραπεζούντας
15 Σεπτεμβρίου 1921
Φυλακαί Τιμαρχανέ – Αμασείας
Φιλτάτη Ουρανία
Χθες ημέραν της Σταυροπροσκυνήσεως επαρουσιάσθην εις το δικαστήριον Ιστικλάλ, καμίαν ελπίδα δεν έχω πλέον.
Σήμερον θα δοθή η απόφασις η οποία βεβαίως θα είναι καταδικαστική.
Σας αφίνω υγείαν και εις την προστασίαν του Παναγάθου, περιττά τα πολλά λόγια.
Θάρρος και εγκαρτέρησις και ελπίς επί Κύριον, δια να ημπορέσης το κατά δύναμιν να σηκώσης το βαρύ φορτίον σου.
Σας γλυκοφιλώ όλους
Ο Ματθαίος σου
Υ.Γ. Εις τα φίλτατα την ευχήν μου, καλήν πρόοδον και καλήν διαγωγήν όπως η ψυχή μου και μακρόθεν αγάλλεται.
Επιστολή Αντωνίου Τζινόγλου
Διευθυντού του ΓραφείουΠροσφύγων εν Αμισώ
Φυλακές Αμάσειας
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 1921
Σεβαστοί μου γονείς, προσφιλής μου σύζυγος, τέκνα μου αγαπητά, λοιποί συγγενείς και φίλοι.
Κατεδικάσθην αθώος ων εις θάνατον, ήτο θέλημα Θεού, διά τούτο και εγώ δεν λυπούμαι, και σεις μη λυπηθήτε.
Έχω πίστιν, ότι θα συναντηθούμε εις την άλλην ζωήν.
Σας στέλλω τον χαιρετισμό και την αγάπη μου. Εν όσω ζείτε να με μνημονεύετε.
Αντιόπη, ο θεός δε με ηξίωσε να γηροκομήσω τους γονείς μας, το έργον τούτο το αφήνω μόνον εις σε.
Φυλακές Αμάσειας
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 1921
Σεβαστοί μου γονείς, προσφιλής μου σύζυγος, τέκνα μου αγαπητά, λοιποί συγγενείς και φίλοι.
Κατεδικάσθην αθώος ων εις θάνατον, ήτο θέλημα Θεού, διά τούτο και εγώ δεν λυπούμαι, και σεις μη λυπηθήτε.
Έχω πίστιν, ότι θα συναντηθούμε εις την άλλην ζωήν.
Σας στέλλω τον χαιρετισμό και την αγάπη μου. Εν όσω ζείτε να με μνημονεύετε.
Αντιόπη, ο θεός δε με ηξίωσε να γηροκομήσω τους γονείς μας, το έργον τούτο το αφήνω μόνον εις σε.
Δια σε και δια τα τέκνα μας είμαι βέβαιος ότι θα φροντίσει ο καλός Θεός. Να μη λυπηθής και αγανακτήσεις εναντίον του θελήματος του Θεού.
Εάν επιζήσετε της καταιγίδος αυτής, να πάτε στους γονείς μας κοντά και να γράψεις δε και στον Φώτιον και τον Χρύσανθον την παράκλησίν μου, όπως λάβουσιν υπό την μέριμνάν των την Ιουλίαν και την Χρυσάνθην.
Τη βεργέτα και το ωρολόγι μου παρέδωσα εις τον κ. Π. Βαλιούλην να σε φέρει.
Τα ρούχα μου θα διαμοιρασθούν εδώ.
Πήρα την τελευταία σου επιστολήν και είμαι ήσυχος εν τη φυλακή.
Εξομολογήθην, εγένετο λειτουργία και εκοινώνησα. Θα αποθάνω ήσυχος και ατάραχος.
Επιθυμώ να μη κλαύσητε πολύ.
Ο Θεός μαζί σας
Σας φιλώ όλους εκ ψυχής
Ο ιδικός σας
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΖΙΝΟΓΛΟΥ
Εάν επιζήσετε της καταιγίδος αυτής, να πάτε στους γονείς μας κοντά και να γράψεις δε και στον Φώτιον και τον Χρύσανθον την παράκλησίν μου, όπως λάβουσιν υπό την μέριμνάν των την Ιουλίαν και την Χρυσάνθην.
Τη βεργέτα και το ωρολόγι μου παρέδωσα εις τον κ. Π. Βαλιούλην να σε φέρει.
Τα ρούχα μου θα διαμοιρασθούν εδώ.
Πήρα την τελευταία σου επιστολήν και είμαι ήσυχος εν τη φυλακή.
Εξομολογήθην, εγένετο λειτουργία και εκοινώνησα. Θα αποθάνω ήσυχος και ατάραχος.
Επιθυμώ να μη κλαύσητε πολύ.
Ο Θεός μαζί σας
Σας φιλώ όλους εκ ψυχής
Ο ιδικός σας
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΖΙΝΟΓΛΟΥ
Σάββατο 19 Μαΐου 2012
ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΙΣΟΥΤΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ;
Η φαντασία των παιδιών και η ανάγκη τους για αγάπη είναι αδιαμφισβήτητη. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την αγάπη των παιδιών για το πρόσωπο που τους έφερε στη ζωή. Τη μανούλα τους. Στο βίντεο θα δείτε ένα παιδί που ζει σε ορφανοτροφείο...γιατί η μητέρα του δεν είναι στη ζωή. Έτσι για να αναπληρώσει το κενό της ζωγράφισε τη μορφή της στο πάτωμα.
Δεν ξέρουμε αν μια ζωγραφιά ισούται με μία αγκαλιά αλλά ο μικρός μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να νιώσει και να κοιμηθεί στην αγκαλιά της ξανά.
Πρόκειται για ένα βίντεο στο οποίο παίρνει μέρος ένα παιδί από το Ιράκ και αποτελεί μία εκστρατεία της χώρας για την ευαισθητοποίηση του κοινού…
Τετάρτη 16 Μαΐου 2012
Ο Χιτλερ μαθαινει για την Ερευνητικη μας Εργασια
Πρωτότυπη ερευνητική εργασια απο το 1ο ΓΕΛ Ξάνθης με θέμα: "Από το σπήλαιο του Πλάτωνα στην εικονική πραγματικότητα του Μatrix".
TO ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ)
Αξίζει να το δείτε.
Τρίτη 15 Μαΐου 2012
Δευτέρα 14 Μαΐου 2012
Σάββατο 12 Μαΐου 2012
Παρασκευή 11 Μαΐου 2012
Πέμπτη 10 Μαΐου 2012
Τρίτη 8 Μαΐου 2012
Γραμμα προς τον υποψηφιο των πανελληνιων εξετασεων
Αγαπητέ φίλε,
Μου είπαν ότι έχεις έντονο άγχος καθώς ευρίσκεσαι στο τελικό στάδιο πρίν τις εξετάσεις. Ότι έχεις μεταπτώσεις στην συναισθηματική σου κατάσταση. Άλλοτε νιώθεις ήσυχος και σίγουρος και άλλοτε τα νιώθεις μαύρα – δύσκολα – ακατόρθωτα και νιώθεις τις προσπάθειές σου περιττές. Ότι άλλοτε κάνεις αστεία, λες και δεν υπάρχει πρόβλημα, και άλλοτε το πιο μικρό αστείο που θα σου κάνουν είναι ικανό να σε κάνει να θέλεις να διαλύσεις τα πάντα…
Μαθαίνω ότι οι δικοί σου προσπαθούν να σου συμπαρασταθούν και άλλοτε τα καταφέρνουν, άλλοτε πάλι καταφέρνουν το αντίθετο, καθώς ανησυχώντας οι ίδιοι, προσπαθούν να σε πείσουν να μην ανησυχείς…Καθώς σε κοιτάζουν με βλέμμα πικραμένο ή φοβισμένο, όπως όταν έχει αρρωστήσει ένα προσφιλές τους πρόσωπο.
Ότι όταν διαβάζεις πολύ, σου λένε ότι πρέπει να βγείς έξω, να ξεσκάσεις, αλλά όταν βγαίνεις έξω, σε κοιτάζουν ανήσυχα μήπως και έχεις παραιτηθεί…
Μου ζήτησαν λοιπόν επειδή συνεργάζομαι με τους εφήβους και τις οικογένειές τους, να γράψω κάτι που να μπορεί να βοηθήσει…
Λοιπόν θα είμαι ξεκάθαρος, όπως πρέπει να είσαι, όταν αναφέρεσαι στην ζωή.
Το άγχος, η αγωνία, η ανησυχία, η ανασφάλεια, η αποσταθεροποίηση, η ξενοιασιά, ο εκνευρισμός, ο φόβος, όλα αυτά τελοσπάντων όχι μόνο δεν είναι αρνητικά στοιχεία στην πορεία σου, αλλά αντιθέτως αποτελούν αποδείξεις οτί είσαι ζωντανός, υγιής και υπεύθυνος…
Ένας υγιής άνθρωπος, όταν βρίσκεται σε μία εσωτερική διεργασία, όταν θέτει στόχους, όταν δίνει εξετάσεις (οποιουδήποτε είδους εξετάσεις), όταν ανοίγεται, τότε είναι φυσιολογικό να αναρωτιέται… Είναι η ανάληψη της ευθύνης της ελευθερίας του που τον δυσκολεύει…
Είναι ωραίο το να έχεις ένα σκοπό και να τον παλεύεις. Τότε είσαι και νιώθεις ζωντανός. Στην διάρκεια του αγώνα, αν είσαι φυσιολογικός θα αναρωτηθείς και για το εάν θα τα καταφέρεις. Θα αναρωτηθείς και για το εάν αξίζει τόσος κόπος. Για το εάν είναι αυτός που σου ταιριάζει ή ακόμα και αν στην πραγματικότητα είναι δικός σου στόχος ή κάποιοι άλλοι σου τον έχουν επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα…
Όμως όλα αυτά δεν είναι αδυναμία. Δεν αποτελούν προδοσία. Είναι η ευκαιρία του να επαναδιαβεβαιώσεις και να επαναπροσδιορίσεις τον στόχο σου. Είναι το τίμημα της ελευθερίας. Και όταν ακόμη κλείνεις τα αυτιά σου και δεν ασχολείσαι με τέτοια ερωτήματα και αυτό υγεία είναι, καθώς γνωρίζεις οτι η επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου, δεν θα σημαίνει τον τελικό προσδιορισμό , αλλά αντίθετα να σου επιτρέψεις να θέσεις και άλλους στόχους στην συνέχεια…
Ένας αθλητής που τρέχει 100 m, δεν προλαβαίνει να σκεφτεί. Συγκεντρώνεται, παίρνει μία ανάσα και τρέχει δίχως να γυρίσει να δεί δίπλα του ή μέσα του, τι συμβαίνει. Ένας μαραθωνοδρόμος όμως, καθώς τρέχει σκέφτεται, ξανασκέφτεται , ιδρώνει, εξαντλείται, αναρωτιέται για τις δυνάμεις του, για την επάρκειά της προπόνησής του, για τις δυνατότητές των αντιπάλων του, για το εάν θα πρέπει τώρα ή αργότερα να δώσει όλες του τις δυνάμεις. Αναρωτιέται ακόμα και για το εάν το να τρέχεις Μαραθώνιο είναι η καλύτερη επιλογή ή άν θα έπρεπε να ασχολείται με κάτι άλλο. Και καθώς αναρωτιέται τρέχει…Και δεν πρόκειται βέβαια για κάποιον αδύναμο άνθρωπο, γιατί τότε δεν θα μπορούσε να τρέχει Μαραθώνιο…
Είναι η μακρά επίπονη και απαιτητική διαδικασία του Μαραθώνιου που θέτει ερωτήματα. Και εσύ φίλε μου δεν τρέχεις 100 m. Μαραθώνιο τρέχεις και σου αξίζει το χειροκρότημα μου, όπως και να νιώθεις.
Σου εύχομαι να πετύχεις, αλλά όχι μόνο σε μία σχολή ή σε μία καλή σχολή, αλλά σε κάτι περισσότερο. Στο να υπερασπίζεις τις επιλογές σου και ταυτόχρονα να τις διευρύνεις…
Δημήτρης Καραγιάννης
πηγή: http://istologio.org/
Κυριακή 6 Μαΐου 2012
Παγκοσμια Ημερα Γελιου
Η Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου ξεκίνησε να εορτάζεται στην Ινδία το 1998 με πρωτοβουλία του δρος Μαντάν Κατάρια, που πιστεύει στις θεραπευτικές ιδιότητες του γέλιου. Στη συνέχεια εξαπλώθηκε στις αγγλοσαξονικές χώρες, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία, τις σκανδιναβικές χώρες και έκτοτε εορτάζεται την πρώτη Κυριακή κάθε Μαΐου.
Μία τυπική Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου περιλαμβάνει Πορεία Ειρήνης, ασκήσεις γιόγκα με γέλιο και συγκέντρωση των συμμετεχόντων σε ανοιχτό χώρο με δραστηριότητες γέλιου και προσευχή για την Παγκόσμια Ειρήνη. Ο ιδρυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Γέλιου δρ. Μαντάν Κατάρια σημειώνει:
«Οι πολεμικές αναμετρήσεις στον κόσμο είναι αντανάκλαση του εσωτερικού πολέμου που διεξάγεται στα μυαλά των ανθρώπων. Η αιτία που δεν γελάμε πολύ σήμερα είναι επειδή δεν κατανοούμαι την αληθινή σημασία του γέλιου. Το γέλιο δεν είναι μόνο διασκέδαση και χαβαλές, αλλά και έκφραση της ευτυχίας, που μπορεί να έλθει μόνο αν κατανοήσουμε τον σκοπό της ζωής».
«Οι πολεμικές αναμετρήσεις στον κόσμο είναι αντανάκλαση του εσωτερικού πολέμου που διεξάγεται στα μυαλά των ανθρώπων. Η αιτία που δεν γελάμε πολύ σήμερα είναι επειδή δεν κατανοούμαι την αληθινή σημασία του γέλιου. Το γέλιο δεν είναι μόνο διασκέδαση και χαβαλές, αλλά και έκφραση της ευτυχίας, που μπορεί να έλθει μόνο αν κατανοήσουμε τον σκοπό της ζωής».
πηγή: sansimera.gr
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΤΕΡΕΖΑ ΣΤΡΑΤΟΥ
Σάββατο 5 Μαΐου 2012
«μουσικη μπορεις να παιξεις με την καρδια και το μυαλο σου, οχι μονο με τα δαχτυλα».
Γεννήθηκε με μόνο τέσσερα δάχτυλα, δύο στο κάθε χέρι, και χωρίς πόδια από το γόνατο και κάτω, όμως αυτό δεν την απέτρεψε από το να γίνει πιανίστρια. Η 26χρονη Hee Lee Ah από τη Σεούλ της Νότιας Κορέας, είναι πηγή… έμπνευσης για όλους όσοι τη γνωρίζουν και λαμπρό πρότυπο ανθρώπου που δεν το έβαλε κάτω παρά τις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε.
Αν και άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία έξι ετών για θεραπευτικούς λόγους, σήμερα είναι πιανίστρια συναυλίας και η μουσική της σαγηνεύει όποιον την ακούσει. Παραμορφωμένη από τη γέννησή της, η μητέρα της, Kapsun Woo, της συμπεριφερόταν σαν να ήταν αρτιμελής και σαν όλους τους άλλους ανθρώπους, για αυτό και εκείνη ποτέ δεν έπαψε να αγωνίζεται να γίνει καλύτερη.
«Ένιωσα πως αν η κόρη μου μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση, τότε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει σχεδόν τα πάντα», έχει δηλώσει σχετικά η μητέρα της.
Η Hee Lee Ah μπορεί να τρώει, να περπατά και να χρησιμοποιεί τα ειδικά προσαρμοσμένα πεντάλ στο πιάνο μόνη της, ενώ η ίδια δηλώνει πως «μουσική μπορείς να παίξεις με την καρδιά και το μυαλό σου, όχι μόνο με τα δάχτυλα».
Αν και άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία έξι ετών για θεραπευτικούς λόγους, σήμερα είναι πιανίστρια συναυλίας και η μουσική της σαγηνεύει όποιον την ακούσει. Παραμορφωμένη από τη γέννησή της, η μητέρα της, Kapsun Woo, της συμπεριφερόταν σαν να ήταν αρτιμελής και σαν όλους τους άλλους ανθρώπους, για αυτό και εκείνη ποτέ δεν έπαψε να αγωνίζεται να γίνει καλύτερη.
«Ένιωσα πως αν η κόρη μου μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση, τότε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει σχεδόν τα πάντα», έχει δηλώσει σχετικά η μητέρα της.
Η Hee Lee Ah μπορεί να τρώει, να περπατά και να χρησιμοποιεί τα ειδικά προσαρμοσμένα πεντάλ στο πιάνο μόνη της, ενώ η ίδια δηλώνει πως «μουσική μπορείς να παίξεις με την καρδιά και το μυαλό σου, όχι μόνο με τα δάχτυλα».
Αρχισε η 35η Γιορτη Βιβλιου στο Πεδιον του Αρεως
Με το σύνθημα «Με διάβασες; Χάρισέ με! Δώστε ένα βιβλίο, σώστε μια βιβλιοθήκη», καλούνται οι επισκέπτες της Γιορτής, όπως και πέρυσι, να προσφέρουν βιβλία τους για να σταλούν σε βιβλιοθήκες που χρειάζονται ενίσχυση. Μετά τις βιβλιοθήκες της Λέρου και των Λειψών, εφέτος σειρά έχουν η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ξάνθης, οι βιβλιοθήκες των Νοσοκομείων Παίδων «Αγίας Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», η βιβλιοθήκη του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και η σχολική βιβλιοθήκη του Γυμνασίου-Λυκείου Βερδικούσας στην Ελασσόνα.
Πού και πότε
Πού: Πεδίον του Άρεως, Αθήνα
Πότε: 4-20 Μαΐου 2012
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Πέμπτη 6:00 μ.μ.-10:00 μ.μ., Παρασκευή-Σάββατο 6:00 μ.μ.-10:30 μ.μ., Κυριακή 11:00 π.μ.-10:00 μ.μ.
Πέμπτη 3 Μαΐου 2012
'' ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ''
Τα 13ο & 21ο ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ και η θεατρική τους ομάδα ''Η ΣΚΗΝΗ ΚΟΡΔΩΝΕΙ'' σας παρουσιάζουν
το μικρού μήκους φιλμ που ετοίμασαν με τίτλο
''ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ...''
με θέμα την ενδοσχολική βία,
ένα κοινωνικό ζήτημα που σπανίως συζητείται όπως του αρμόζει.
το μικρού μήκους φιλμ που ετοίμασαν με τίτλο
''ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ...''
με θέμα την ενδοσχολική βία,
ένα κοινωνικό ζήτημα που σπανίως συζητείται όπως του αρμόζει.
Τρίτη 1 Μαΐου 2012
Μπαρτσα του Πεπ ή Πεπ της Μπαρτσα;
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
