Από ό,τι φαίνεται το εκπαιδευτικό σύστημα με το οποίο λειτουργεί, θέλει τους μαθητές ‘παρίες’, άτομα δηλαδή χωρίς κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Φέτος λοιπόν μας στερήθηκε το δικαίωμα των εφοδίων στο σχολείο. Βιβλία λέγονται τα αυτονόητα… και υποτίθεται ότι χρησιμοποιούνται από τους μαθητές και για τις πανελλήνιες όπου εκεί κρίνεται το μέλλον τους. Αλλά σιγά, δεν χάθηκε και πολύς καιρός, 12 Δεκεμβρίου έχουμε (τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο) και… έρχονται ακόμη. Υπόψη ότι σύμφωνα με όσα ξέραμε από τη διευθύντρια όλα τα βιβλία… είχαν έλθει πριν 2 μήνες περίπου, όταν κάναμε κατάληψη).
Κάναμε κατάληψη για να διαδηλώσουμε για το μέλλον μας που έχει κριθεί από άλλους, να συζητήσουμε με τον πρόεδρο της δευτεροβάθμιας, ο οποίος ευτυχώς μας διαβεβαίωσε ότι είναι πολύ δύσκολα χρόνια. Γιατί μέχρι τότε εμείς …δεν είχαμε εκλάβει κάτι τέτοιο. Ακόμη κάποιοι μαθητές από το σχολείο συντονισμένοι με άλλα σχολεία του Κερατσινίου, συμμετείχαμε μαζί με την Ο.Λ.Μ.Ε. και χιλιάδες πολίτες στη μεγαλειώδη πορεία στις 19 Οκτωβρίου στο Σύνταγμα, μέρα γενικής απεργίας.
Κορύφωση όλων αυτών υπήρξε η πορεία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Παρά την ‘απαγόρευση’ συμμετοχής στην παρέλαση των κατειλημμένων σχολείων, εμείς πήγαμε... Φυσικά κάποιοι από εμάς χαρακτηρίστηκαν κομματικοποιημένοι, αναρχικοί, υποκινητές κα. Όμως το χειροκρότημα όλων των παρευρισκομένων διέψευδε αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Οι παρευρισκόμενοι επευφημούσαν εμάς και το πανό μας που έγραφε ‘ΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ’ καθώς και το πανό του 3ου Λυκείου Κερατσινίου ‘ ‘ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ’.
Έτσι πορευτήκαμε φέτος και φτάνουμε στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Τι κάναμε στο σχολείο μας εκείνη την ημέρα;… Βάσει νόμου και εγκυκλίου δεν ήταν δυνατόν να χαθεί άλλο μάθημα, έπρεπε να καλυφθούν οι ώρες λόγω κατάληψης. Οι πιο πολλοί όμως κάναμε αποχή έχοντας το … παράλογο αίτημα να μη μπούμε στις τάξεις την ημέρα που συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από τότε που οι άνθρωποι πέθαναν και βασανίστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Άλλη ημερομηνία σταθμός η 6η Δεκεμβρίου. Ακριβώς 3 χρόνια πριν ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έχασε τη ζωή του από μια σφαίρα ενός αστυνομικού πυροδοτώντας μια εξέγερση, ‘τα Δεκεμβριανά’. Η αποτρόπαιη πράξη δεν έχει ξεχαστεί και συγχωρεθεί. Το δικό μας σχολείο λοιπόν έκανε αποχή-κατάληψη και στη συνέχεια συμμετείχαμε στην πορεία και τη συγκέντρωση έξω από την Αστυνομία του Πειραιά μαζί με παιδιά από άλλα σχολεία. Ακούστηκαν αρκετά υβριστικά σχόλια προς αστυνομικούς, (δεν μπορεί βέβαια να ισχύει ο γενικός κανόνας της υπεραπλούστευσης για όλους τους αστυνομικούς, δεν είναι όλοι «γουρούνια» και «δολοφόνοι») και συνθήματα για τον αδικοχαμένο 15χρονο μαθητή. Δεν ξεχνάει λοιπόν η μαθητική κοινότητα τη δολοφονία ενός μέλους της και κυρίως επιδιώκει να μην «δολοφονηθεί» και η ίδια. Απαιτεί καλύτερη παιδεία, απαιτεί και δεν ικετεύει για ένα καλύτερο μέλλον, απαιτεί την ευκαιρία για όνειρα, που της έκλεψαν οι δήθεν σωτήρες της χώρας…
Μέσα από όλα αυτά λοιπόν χρειάζεται να γίνει μια αποτίμηση. Οι νέοι διαδηλώνουν, αντιδρούν, απαιτούν, δε θέλουν πλέον να είναι παρίες ενός χρεωκοπημένου συστήματος. Μπορεί να μην κερδίσαμε βιβλία ( κάποτε θα πάρω και το βιβλίο της Λογοτεχνίας) και το τέλειο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά κάναμε αισθητή την παρουσία μας και κερδίσαμε τουλάχιστον κατανόηση. Δείξαμε σε όλους ότι δεν είμαστε άνθρωποι του καναπέ, μαζοποιημένοι και επαναστάτες… χωρίς αιτία. Έτσι μας ακολούθησαν και άλλοι σε ό,τι κάνουμε, αρκετοί γονείς και καθηγητές είναι πλέον μαζί μας. Πάνω από όλα όμως δείξαμε πως το 1ο ΓΕΛ Κερατσινίου είναι πολιτικοποιημένο, έχει άτομα που καταλαβαίνουν την κατάσταση και επιζητούν αλλαγές. Τα άτομα αυτά έχουν πολιτικές απόψεις (και όχι οπωσδήποτε κομματικοποιημένες) που τις εκφράζουν με παρρησία και στους μεγαλύτερους οι οποίοι τις κατανοούν (όσοι τουλάχιστον θέλουν να ακούσουν). Το σχολείο μας λοιπόν για πρώτη φορά έδρασε με τέτοιο τρόπο και κατάφερε να κερδίσει πολλά μπράβο.
Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν άλλες φανφάρες από ένα σύστημα που αναδεικνύει υπηκόους. Θέλουμε και εμείς μια θέση στον ήλιο της αξιόλογης ΠΑΙΔΕΙΑΣ και όχι της ΠΕΔΗΑΣ που μας παρέχουν τώρα… Το ερώτημα παραμένει: Μήπως πρέπει να αφήσουμε το ρόλο του παρία του εκπαιδευτικού συστήματος;
Μάνος Βοστάνης Γ1
περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα μπορείτε να διαβάσετε στη διεύθυνση:http://1lyk-kerats.att.sch.gr/Oneirozoom16.pdf
