Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ EUSO 2012

Το σχολείο μας φέτος , όπως και πέρσι , έλαβε μέρος στο διαγωνισμό φυσικής, χημείας και βιολογίας που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21/11/11 στα πλαίσια της Euso.  Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.  Από την μια άγχος για τη επίδοση στο διαγωνισμό και από την άλλη αγωνία και περιέργεια για το τι θα συναντούσαμε.

 Ξεκινήσαμε κατά  τις 10 με το διαγωνισμό της χημείας. Αφού μας εξήγησαν τι πρέπει να κάνουμε πιάσαμε δουλειά.  Οι υπεύθυνοι του εργαστηρίου ήταν ιδιαίτερα ευγενικοί ενώ δεν δίσταζαν να δίνουν συμβουλές αλλά και να απαντούν δίχως δισταγμό οποιαδήποτε απορία μας. 

Κατά τις 11, και αφού παραδώσαμε τα φύλλα εργασίας ,μας επιτράπηκε ένα δεκάλεπτο διάλειμμα μέσα στο οποίο απολαύσαμε τα τσουρέκια και τα κουλούρια που μας έδωσαν οι υπεύθυνοι.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ

Μέτα το διάλειμμα περάσαμε στο δεύτερο εργαστήριο, αυτό της βιολογίας.  Το αντικείμενο που μας δόθηκε να εξετάσουμε είχε θέμα το κρασί.  Φτιάξαμε τα κατάλληλα διαλύματα και αφού τα παρατηρήσαμε στο μικροσκόπιο καταγράψαμε τις μετρήσεις μας. Όταν  αφήσαμε το εργαστήριο της βιολογίας ήμαστε  αρκετά αισιόδοξες για το αποτέλεσμα. Μετά από δέκα λεπτά ξεκούρασης φτάσαμε και στο εργαστήριο της φυσικής.  Καθίσαμε και ρίξαμε μια ματιά στα θέματα. Και τότε ήταν που συνέβει ...  Τρόμος και παγωνιά μας διαπέρασε ενώ τα βλέμματά μας φώναζαν: "δεν θα μπορούσε να μας τύχει χειρότερο θέμα" .  Βέβαια, εδώ  που τα λέμε δεν ήταν τόσο τραγικό, αρκεί να θυμώσουν την φυσική που διδάχτηκες στην γ' γυμνασίου (που στην δική μας περίπτωση δεν συνέβει όσο και αν προσπαθούσαμε).  Τελικά κάτι γράψαμε και στην φυσική.
Και έτσι  'άδοξα' τελείωσε και ο φετινός διαγωνισμός.

Αυτό που μου έμεινε πιο πολύ ήταν το όλο κλίμα και η διαδικασία μιας και εγώ δεν είχα ξαναπάρει μέρος σε τέτοιον διαγωνισμό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους αλλά και να ξανασυναντήσω παλιούς φίλους. Είναι μια εμπειρία που δεν θα σβηστεί ποτέ από το μυαλό μου.

Πέρασα φανταστικά και το σίγουρο είναι ότι αν μου δοθεί η ευκαιρία θα το επαναλάβω.
Οι μαθητές που πήραν μέρος στο διαγωνισμό είναι:

Αντύπα Τόνια ,Στεφάνου Ραφαέλα ,Σωφρονά  Άννα
                                                                                

                                                                                                                                       ΣΩΦΡΟΝΑ ΑΝΝΑ

Περισσοτερα...

Ενα ''γυρω'' απ' ολα

Αναμφίβολα το 2011 αποτέλεσε μία ''σατανική'' χρονιά, με πολλές, συνταρακτικές αλλαγές! Ας αρχίσουμε ,λοιπόν, με τα ''σημαντικά''.

   Η βασίλισσα Ελένη, άλλαξε ''ζώνη'' στο τηλεοπτικό πρόγραμμα και μεταφέρθηκε στις 13:00 (wow!) απέναντι απ' το θρυλικό ''Κωνσταντίνου κι Ελένης''. Έτσι κι εγώ με βαθιά εκτίμηση της απονέμω, το ''λαδί πασούμι'' (ας ''πέσει'' η χαρακτηριστική μουσική υπόκρουση!). Εμένα πάντως επιτρέψτε μου να προτιμήσω το κλασικό πλέον ''τα μάλα''.

   Αλλά οι αλλαγές δεν έμειναν εκεί… Η ''απόλυτη'' ελληνίδα star (Βίσση), εξέθεσε τη ζωή της στο τηλεοπτικό κοινό, μέσω του αμφιλεγόμενου reality ''Όσο έχω φωνή''. Συγκίνηση κι ενθουσιασμό  περιμένουν τους πιστούς και πολυάριθμους οπαδούς της (fanatics) αλλά και τους ''ειδικούς'' πανελίστες, μερικοί εκ των οποίων έσπευσαν να δηλώσουν το λαϊκότατο :''Είναι μαγκιά της που εκτίθεται σε τέτοιο βαθμό και χρήζει απείρου θαυμασμού''(...) Εγώ, τώρα, εύλογα θα αναρωτηθώ γιατί τόσα χρόνια εκτεθειμένη δεν ήταν; Και κυριολεκτικά και μεταφορικά! (Κωνσταντίνα μου, σου ζητώ ταπεινά συγνώμη και σου χρωστώ ένα πακέτο τσίχλες). Αλλά να μου πεις, η πρώτη ή η τελευταία είναι;

Θεωρώ λοιπόν, πως θα ήτο μεγάλη παράλειψη από μέρους μου και ''ιεροσυλία'', να μην αναφερθώ στην κυρία Ντούβλη, κυρά Μαριάννα για τους πολλούς, η οποία αμάρτησε για το παιδί της δις, κι έτσι ''εκτεθειμένη'', γύρισε μία ταινία, ''μεγάλων μηκών'' … Το μόνο που έχω να αναφέρω ως σχόλιο είναι: Ήμαρτον Θεέ μου, ή Αλλάχ. Ας μην ξεχνάμε το ''τέως'' κύμα- καινοτομία ,νυν θεσμός ''Τούρκικα'' τα οποία ''έγραψαν'' ιστορία στη πορεία της τηλεόρασης και μας έφεραν πιο κοντά με τη γείτονα χώρα. Μehraba, λοιπόν σε όλους σας.

  Φυσικά, υπάρχουν κι οι εναλλακτικές ''να μείνουμε σπίτι'' και να μας ''λένε Βαγγέλη''... Κι ενώ ο κόσμος πλήττεται από τα εν λόγω, βαρυσήμαντα νέα, συνέβησαν και κάποια «ελάσσονος σημασίας» πάντα περιστατικά… Ο συμπαθής σε όλους μας Καντάφι απεβίωσε ή μάλλον, δολοφονήθηκε!

   Το δημοψήφισμα (Ναι, ήταν ιδέα του τότε πρωθυπουργού) ''φρέναρε'' την έκτη δόση... Η ''Άγγέλα'' τα πήρε και προς επίδειξiν ισχύος, αποφάσισε πως θα μας πει εκείνη το πότε θα διεξαχθούν οι εκλογές.

  Κι αφού αναφέρθηκαν οι εκλογές, πολλές φορές η κυβέρνηση περιήλθεν εις τον κίνδυνον να χάσει την ''αρχή της δεδηλωμένης'' (αν δεν πέσει στις Πανελλήνιες, θα κάψω όλα τα υπουργεία , ύστερα από τις σταθερές - εκνευριστικές επαναλήψεις του κύριου Παππά!) πράγμα που δε συνέβη ,αφού ΑΛΛΑΞAΜΕ πρωθυπουργό, και από το Γιωργάκη, «περιπέσαμεν» (θα δείξει) στον κ. Παπαδήμο… Αλλά ποιός νοιάζεται, όταν για υφυπουργό Ναυτιλίας έχουμε τον μπουμπούκο (Ένας είναι ο Άδωνης! Μπράβο στο παλικάρι!)

   Και τώρα θα σας παρακαλέσω να κάνουμε ενός λεπτού σιγή, αφού η αγαπημένη όλων Αννούλα, δεν ''κουνιέται'' από την θέση της ούτε με γερανό! Οπότε, καταλαβαίνετε πως από του χρόνου, όσοι περάσουμε (ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ), θα βιώσουμε τον νόμο ν+2.

Νόμος, ένα όνομα, μία ιστορία… Τάδε έφη, Αριστοτέλης: ουδέν διαφέρει ει μη κεισθαι (τον νόμον) η μη χρησθαι. Αριστοτελικοί λοιπόν, και οι νεοέλληνες, αφού όλα φέτος γίνονται με ευλαβική νομοτέλεια, πράγμα πρωτοφανές για την Ελλάδα του σήμερα...

Και ναι ο νόμος χτύπησε και το δικό μας μικρόκοσμο (σχολείο)! Οι αλλαγές σημαντικές, οι οποίες δε θα σχολιαστούν περαιτέρω… βάσει νόμου, ο οποίος  επιβάλλει το αίσθημα της επιβίωσης που κατέχει κάθε λογικό ον, αλλά κι επειδή έχω την ευγενή καλοσύνη και δε θέλω ''φυσικά'' να χαρακτηριστώ ''μπαμπουίνος''...

Το γεγονός όμως, που πραγματικά αξίζει να χειροκροτηθεί, είναι η ''μαύρη διαμαρτυρία'' της παρέλασης, στην οποία όμως δεν θα αναφερθώ εγώ διεξοδικά, διότι γνωρίζω πως θα το κάνουν άλλοι. Ουφ!!!! Το 2011 ,ήταν επεισοδιακό ,και κατά την γνώμη μου αποτέλεσε προεόρτιο προετοιμασίας για το κατά τ' άλλα ευοίωνο 2012!

    Εξάλλου το τέλος του κόσμου πλησιάζει! Βλέποντας όμως, όλα αυτά, δε μου μένει τίποτα παρά να αναρωτηθώ - μήπως οι Μάγια, με το τέλος του κόσμου, δεν εννοούσαν το δογματικό -κυριολεκτικό τέλος, αλλά το τέλος του κόσμου που ξέραμε ανά τους αιώνες;

   Η σαθρή πραγματικότητα που ζούμε, ίσως είναι μία ένδειξη… Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω: Εσείς τι προτιμάτε; Δραχμή ή Ευρώ; Αυστραλία ή Ελλάδα; Εγώ μένω Ελλάδα, 'cause we're bold and beautiful, όπως είπε κι η αξιότιμη κυρία Κανέλλη...

                Ηρώ Χριστάκη Γ4

περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα μπορείτε να διαβάσετε στη διεύθυνση:

  http://1lyk-kerats.att.sch.gr/Oneirozoom16.pdf

 

Περισσοτερα...

ΠΟΝΑΩ ΓΙΑΤΙ:

-Ζω σ’ έναν άδικο κόσμο….

-Βρίσκομαι σε αδιέξοδο….

-Χτύπησα….

-Μάλωσα με την/τον καλύτερο/η μου φίλο/η….

-Με πλήγωσαν….

-Είμαι άρρωστος….

-Είμαι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ!!!!

-Με απέρριψαν….

-Έχασα έναν δικό μου άνθρωπο….

-Θέλω να πω πράγματα που δεν  γίνεται να πω….

-Εγώ πλήγωσα, ενώ δεν έπρεπε….

-Νιώθω ενοχές….

-Πονάει ο φίλος μου….

-Πονάει ακόμη και ο εχθρός μου….

-Μου το έχει επιβάλλει κάποιος άλλος….

-Με εκμεταλλεύονται….

-Αδίκησα….

-Δεν πρόλαβα να ζητήσω συγγνώμη….

-Τα οικονομικά μου δεν πάνε καλά….

-Η ζωή μου καταρρέει!!!!

Ένα ερώτημα, χωρίς τελειωμό, με άπειρες δυνατές απαντήσεις και ατέλειωτες συζητήσεις. Όλοι μας πονάμε για μυριάδες λόγους. Ο πόνος μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και όταν εμφανίζεται, <<έρχεται για να μείνει>>!!!!! Είναι στο χέρι μας να του πούμε ΟΧΙ, να του κλείσουμε την πόρτα!!! Δεν διαφωνώ με το γεγονός ότι λίγος πόνος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ίσα ίσα που βοηθά την πειθαρχία να πιάσει δουλειά και τα πνευματικά ή σωματικά μας όρια να ανακαλύψουν έως πού μπορούν να φτάσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πώς πρέπει να πονάμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας ή να δοκιμάζουμε για τον χ, ψ λόγο να πονάμε τους γύρω μας. Το πιθανότερο είναι, πως κάποιος διαβάζοντας το άρθρο θα με περάσει για μια τρελή, οξύθυμη, απαισιόδοξη, που κλαίγομαι για όλα!! Ποιόν κοροϊδεύουμε όμως; Πόνος είναι και είτε μας αρέσει, είτε όχι τρυπώνει στη ζωή μας….. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές ο πόνος μπορεί να ‘ναι και γλυκός…… ή ας θυμηθούμε το <<Μπρος στα κάλλη τι ‘ναι ο πόνος;>>!!!!!

ΣΤΑΜΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ

Περισσοτερα...