-Ζω σ’ έναν άδικο κόσμο….
-Βρίσκομαι σε αδιέξοδο….
-Χτύπησα….
-Μάλωσα με την/τον καλύτερο/η μου φίλο/η….
-Με πλήγωσαν….
-Είμαι άρρωστος….
-Είμαι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ!!!!
-Με απέρριψαν….
-Έχασα έναν δικό μου άνθρωπο….
-Θέλω να πω πράγματα που δεν γίνεται να πω….
-Εγώ πλήγωσα, ενώ δεν έπρεπε….
-Νιώθω ενοχές….
-Πονάει ο φίλος μου….
-Πονάει ακόμη και ο εχθρός μου….
-Μου το έχει επιβάλλει κάποιος άλλος….
-Με εκμεταλλεύονται….
-Αδίκησα….
-Δεν πρόλαβα να ζητήσω συγγνώμη….
-Τα οικονομικά μου δεν πάνε καλά….
-Η ζωή μου καταρρέει!!!!
Ένα ερώτημα, χωρίς τελειωμό, με άπειρες δυνατές απαντήσεις και ατέλειωτες συζητήσεις. Όλοι μας πονάμε για μυριάδες λόγους. Ο πόνος μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και όταν εμφανίζεται, <<έρχεται για να μείνει>>!!!!! Είναι στο χέρι μας να του πούμε ΟΧΙ, να του κλείσουμε την πόρτα!!! Δεν διαφωνώ με το γεγονός ότι λίγος πόνος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ίσα ίσα που βοηθά την πειθαρχία να πιάσει δουλειά και τα πνευματικά ή σωματικά μας όρια να ανακαλύψουν έως πού μπορούν να φτάσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πώς πρέπει να πονάμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας ή να δοκιμάζουμε για τον χ, ψ λόγο να πονάμε τους γύρω μας. Το πιθανότερο είναι, πως κάποιος διαβάζοντας το άρθρο θα με περάσει για μια τρελή, οξύθυμη, απαισιόδοξη, που κλαίγομαι για όλα!! Ποιόν κοροϊδεύουμε όμως; Πόνος είναι και είτε μας αρέσει, είτε όχι τρυπώνει στη ζωή μας….. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές ο πόνος μπορεί να ‘ναι και γλυκός…… ή ας θυμηθούμε το <<Μπρος στα κάλλη τι ‘ναι ο πόνος;>>!!!!!
ΣΤΑΜΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ
