Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013
Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013
«Βηματα στο Διαστημα»
6:13 μ.μ.
Τεχνικη ομαδα
Ο Ελβετός Αστροναύτη ς Claude Nicollier συναντά το Αθηναϊκό κοινό.
O Ελβετός αστροναύτης της
ESA
Claude
Nicollier, συναντά το κοινό στο
Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου τη Δευτέρα 10 Ιουνίου
και ώρα 20:00 προσκεκλημένος του Εθνικού
Αστεροσκοπείου Αθηνών και του Ιδρύμαατος Ευγενίδου. Τίτλος της ομιλίας θα
είναι «Βήματα στο Διάστημα», μέσα από την
οποία ο Ελβετός Αστροναύτης -βετεράνος 4 διαστημικών αποστολών- θα μοιραστεί τις εμπειρίες του από το
Διάστημα με την ευχή ότι θα
εμπνεύσει τους νέους ανθρώπους!
Την ίδια ημέρα και
από τις 19:00 οι επιστήμονες της Διαδραστικής Έκθεσης θα ετοιμάσουν πυραύλους
νερού και θα τους εκτοξεύσουν, με τη βοήθειά σας, στην είσοδο του Ιδρύματος
Ευγενίδου!
Η είσοδος στην εκδήλωση
είναι ελεύθερη. Ειδικά και μόνον για την ομιλία του
Claude
Nicollier, απαραίτητα
είναι τα δελτία προτεραιότητας, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί στις
19:00 στην Γραμματεία, στην είσοδο του Ιδρύματος Ευγενίδου.
Την ίδια ημέρα και από τις 19:00 οι επιστήμονες της Διαδραστικής Έκθεσης θα ετοιμάσουν πυραύλους νερού και θα τους εκτοξεύσουν, με τη βοήθειά σας, στην είσοδο του Ιδρύματος Ευγενίδου!
πηγή: www.eugenfound.edu.gr
Τρίτη 4 Ιουνίου 2013
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΝΕΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΒΡΗΚΕ ΤΟ Curiosity
5:48 π.μ.
Τεχνικη ομαδα
Είναι πιθανότατα το πιο σημαντικό εύρημα του Curiosity στους εννέα
μήνες που βρίσκεται στον Άρη. Μέχρι σήμερα είχαν εντοπιστεί ισχυρές
ενδείξεις της παρουσίας νερού στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Αυτή
τη φορά φαίνεται ότι ο ρομποτικός εξερευνητής βρήκε την πρώτη απόδειξη.
Εντόπισε εκατοντάδες στρογγυλεμένα βότσαλα η ύπαρξη των οποίων, σύμφωνα
με τους ειδικούς, εξηγείται μόνο με την παρουσία νερού.
Υδάτινη γλυπτική
Το Curiosity εντόπισε περισσότερα από 500 στρογγυλεμένα βότσαλα σε
ένα σημείο του κρατήρα Γκέιλ στον οποίο βρίσκεται. Το σημείο ονομάζεται
Hottah και πιστεύεται τώρα ότι ήταν κάποτε πυθμένας σε ένα ρυάκι. Η
κάμερα Mastcam του ρομπότ έστειλε στη Γη εικόνες από τα βότσαλα που
μελετήθηκαν από ομάδα επιστημόνων στην οποία συμμετείχαν οι υπεύθυνοι
λειτουργίας της κάμερας και ειδικοί του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ στη
Κοπεγχάγη.
Όταν οι πέτρες είναι εκτεθειμένες στον αέρα και διαβρώνονται από
αυτόν, αποκτούν γωνίες και ανώμαλη επιφάνεια, ενώ όσες βρίσκονται μέσα
σε τρεχούμενο νερό, διαβρώνονται διαφορετικά και τελικά γίνονται λείες
και στρογγυλεμένες. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα βότσαλα
που εντόπισε το Curiosity είναι έργο του νερού που κυλούσε στην
επιφάνεια του Άρη. Εκτιμούν ότι το ρυάκι το οποίο «σμίλεψε» τα βότσαλα
είχε βάθος που μπορεί να έφτανε και το ένα μέτρο ενώ το νερό κυλούσε με
ταχύτητα περίπου ένα μέτρο ανά δευτερόλεπτο.
Η ζωή
Όπως είναι ευνόητο η επιβεβαίωση της παρουσίας νερού στην επιφάνεια
του Άρη αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες να είχαν αναπτυχθεί κάποιες
μορφές ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Επιπλέον η ανακάλυψη του
Curiosity δικαιώνει τους επιτελείς της αποστολής που επέλεξαν τον
κρατήρα Γκέιλ ως τόπο εξερεύνησης αφού επιβεβαιώνονται τα στοιχεία που
μαρτυρούσαν ότι υπήρχε εκεί κάποτε νερό και ότι αποτελεί ιδανικό σημείο
για αναζήτηση ζωής.news.in.gr - www.nasa.gov
Τετάρτη 8 Μαΐου 2013
Στα... αστερια το 6! (vid)
12:52 μ.μ.
Τεχνικη ομαδα
Με μια φαντασμαγορική τελετή η φανέλα του Νίκου Γκάλη πήρε τη θέση της στην οροφή του γηπέδου που από το βράδυ της Τρίτης (7/5) ονομάζεται Nick Galis Hall. Ο Γκάλης υπέγραψε μια τεράστια φανέλα που στην πλάτη της είχε τον αριθμό 6 και το όνομα του και στη συνέχεια την είδε να παίρνει θέση δίπλα στα λάβαρα με τους τίτλους της ομάδας. Ο ίδιος λίγα λεπτά μετά δήλωσε με δάκρυα στα μάτια «θυμάστε που είχα πει το 1987 πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη στιγμή μέχρι την επόμενη; Ε, πλέον δεν υπάρχει μεγαλύτερη στιγμή. Αυτή είναι».
Τρίτη 7 Μαΐου 2013
Τετάρτη 1 Μαΐου 2013
Τετάρτη 17 Απριλίου 2013
Τρίτη 9 Απριλίου 2013
Ο αστεροειδης που εκαψε τη Γη …
8:06 π.μ.
Τεχνικη ομαδα
… πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια
Φωτιές σε κάθε γωνιά της Γης, που κατέκαψαν σχεδόν κάθε δέντρο και
αφάνισαν το 80% της ζωής, φαίνεται να προκάλεσε η πτώση του μεγάλου
αστεροειδούς πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα από
το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.
Η ομάδα ειδικών, με επικεφαλής τον Ντάγκλας Ρόμπερτσον από το Ινστιτούτο Ερευνας στις Περιβαλλοντικές Επιστήμες, χρησιμοποίησαν υπολογιστικά μοντέλα και οδηγήθηκαν στη διαπίστωση ότι η πτώση του αστεροειδούς ρευστοποίησε τεράστιες ποσότητες πετρωμάτων, οι οποίες εκτοξεύτηκαν πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης. Οταν αυτό το υλικό άρχισε να πέφτει ξανά στη Γη, θέρμανε την ατμόσφαιρα σε τέτοιο βαθμό – η θερμοκρασία εκτιμάται ότι έφθασε στους 1.400 βαθμούς Κελσίου – σκοτώνοντας κάθε έμβιο οργανισμό που δεν ήταν προστατευμένος, είτε βρισκόταν στην ξηρά είτε στη θάλασσα. Καθώς το υλικό έφθανε στην ανώτερη ατμόσφαιρα και πάνω από αυτήν συμπυκνωνόταν σε κόκκους με μέγεθος ρυζιού.
«Αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος στη Γη τότε, θα ήταν σαν να καθόταν για δυο-τρεις ώρες πάνω σε μια ψησταριά», είπε ο Ρόμπερτσον. Η ατμόσφαιρα για μερικές ώρες μετά την πτώση του αστεροειδούς εξέπεμπε ερυθρό χρώμα. Η συνολική ποσότητα της θερμότητας που προκλήθηκε από την υπέρυθρη ακτινοβολία ήταν αντίστοιχη με την έκρηξη βόμβας ενός μεγατόνου κάθε 7,5 χιλιόμετρα σε όλη την έκταση της Γης. Μία βόμβα υδρογόνου ενός μεγατόνου έχει περίπου την ίδια εκρηκτική ισχύ με 80 ατομικές βόμβες όπως εκείνη που ρίχτηκε στη Χιροσίμα.
Η ομάδα ειδικών, με επικεφαλής τον Ντάγκλας Ρόμπερτσον από το Ινστιτούτο Ερευνας στις Περιβαλλοντικές Επιστήμες, χρησιμοποίησαν υπολογιστικά μοντέλα και οδηγήθηκαν στη διαπίστωση ότι η πτώση του αστεροειδούς ρευστοποίησε τεράστιες ποσότητες πετρωμάτων, οι οποίες εκτοξεύτηκαν πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης. Οταν αυτό το υλικό άρχισε να πέφτει ξανά στη Γη, θέρμανε την ατμόσφαιρα σε τέτοιο βαθμό – η θερμοκρασία εκτιμάται ότι έφθασε στους 1.400 βαθμούς Κελσίου – σκοτώνοντας κάθε έμβιο οργανισμό που δεν ήταν προστατευμένος, είτε βρισκόταν στην ξηρά είτε στη θάλασσα. Καθώς το υλικό έφθανε στην ανώτερη ατμόσφαιρα και πάνω από αυτήν συμπυκνωνόταν σε κόκκους με μέγεθος ρυζιού.
«Αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος στη Γη τότε, θα ήταν σαν να καθόταν για δυο-τρεις ώρες πάνω σε μια ψησταριά», είπε ο Ρόμπερτσον. Η ατμόσφαιρα για μερικές ώρες μετά την πτώση του αστεροειδούς εξέπεμπε ερυθρό χρώμα. Η συνολική ποσότητα της θερμότητας που προκλήθηκε από την υπέρυθρη ακτινοβολία ήταν αντίστοιχη με την έκρηξη βόμβας ενός μεγατόνου κάθε 7,5 χιλιόμετρα σε όλη την έκταση της Γης. Μία βόμβα υδρογόνου ενός μεγατόνου έχει περίπου την ίδια εκρηκτική ισχύ με 80 ατομικές βόμβες όπως εκείνη που ρίχτηκε στη Χιροσίμα.
πηγή: tanea.gr
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013
Θυσιασαν την 5ημερη για να σωσουν τον συμμαθητη τους
7:33 μ.μ.
Τεχνικη ομαδα
Μαθήματα ανθρωπιάς και στήριξης του
πλησίον δίνουν τις τελευταίες ώρες οι μαθητές της Γ' τάξης του λυκείου
των Δεμενίκων στην Πάτρα, οι οποίοι προχώρησαν σε μια κίνηση η οποία θα
συζητηθεί αλλά και θα μείνει χαραγμένη για καιρό στις μνήμες των μελών
του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας της περιοχής.
Οι μαθητές του λυκείου πριν από λίγες ημέρες πληροφορήθηκαν μέσω mail,
που έστειλε προς όλα τα σχολεία της περιοχής η διεύθυνση του 11ου
Γυμνασίου της Πάτρας, για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει
μαθητής του συγκεκριμένου σχολείου, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας
"Κόσμος"
Πρόκειται για μαθητή ο
οποίος πάσχει από ινομύωμα εγκεφάλου και χρειάζεται οικονομική ενίσχυση
για την ιατρική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Αμέσως μόλις οι μαθητές της Γ' Λυκείου των Δεμενίκων πληροφορήθηκαν για
το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο μαθητής του 11ου Γυμνασίου,
έλαβαν την απόφαση, όλα τα χρήματα που έχουν συγκεντρώσει για την
πραγματοποίηση της πενταήμερης εκδρομής τους, να τα διαθέσουν για τις
ανάγκες της νοσηλείας και πραγματοποίησης της εγχείρησης.
Σήμερα Αντιπροσωπεία των μαθητών του Λυκείου Δεμενίκων θα επισκεφθεί
στο Νοσοκομείου τον μικρό μαθητή και θα παραδώσει τα χρήματα που
προορίζοντο για την εκδρομή.
ΠΗΓΗ: www.imerisia.gr
Τρίτη 26 Μαρτίου 2013
''EΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ''
8:04 π.μ.
Τεχνικη ομαδα
Κατάθεση ψυχής! Ένα συγκλονιστικό κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη, στο προσωπικό του blog για το νέο δράμα που περνάει η πατρίδα του η Κύπρος! Αξίζει να διαβαστεί από όλους!
Το άρθρο που έχει τον τίτλο «Ελεύθεροι Κατακτημένοι» αναφέρει τα εξής:
«Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:
Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.
Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.
Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας!
Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;
Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε.
Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.
Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.
Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!
Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;
Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας, που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;
Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο»!