ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
από τους μαθητές του Γ1
Πρόσφατα, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο μάθημα της κοινωνιολογίας μια ταινία σχετικά με τους φορείς κοινωνικοποίησης.
Βρισκόμαστε λοιπόν στη Γαλλία του 1948, όπου ένας άνεργος δάσκαλος της μουσικής εγκαταλείποντας το όνειρό του γι΄ αυτή, πιάνει δουλειά, σ΄ ένα σωφρονιστικό ίδρυμα ως καθηγητής επόπτης. Στο «σχολείο» αυτό βρίσκονται «προβληματικά» παιδιά, παιδιά τα οποία δε μπορούν να αποτελέσουν κομμάτι μιας υγιούς κοινωνίας αν δεν ….σωφρονιστούν. Εκτός όμως από τα παιδιά, προβληματικός είναι και ο διευθυντής του ιδρύματος, κ. Ρασέν του οποίου το μότο είναι «δράση- αντίδραση» και που όλες οι μέθοδοί του κινούνται προς αυτόν τον άξονα. Όμως ο κ. Ματιέ έχει άλλες απόψεις οι οποίες τον αναγκάζουν να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας με τα ατίθασα παιδιά και να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας με τα ατίθασα παιδιά και να ξεκινήσει μια προσπάθεια αλλαγής στο αυστηρό προφίλ του ιδρύματος, διδάσκοντας στους μαθητές τη μουσική και τη μαγεία που μπορεί αυτή να φέρει στις ζωές τους. Από την αρχή κιόλας της ταινίας, φαίνεται πως ο νεαρός Μοράνζ, το παιδί με το αγγελικό πρόσωπο και τη θεία φωνή, χρειάζεται περισσότερο από τον καθένα την υποστήριξη και την καθοδήγηση ενός διδασκάλου με ευαισθησία και ανθρωπιά και ανθρωπιά σαν τον κ. Ματιέ.
Το αποτέλεσμα της ταινίας θα λέγαμε πως είναι μεν συγκινητικό, αλλά ο σκηνοθέτης δεν επαναπαύεται μόνο σ΄ αυτό το συναίσθημα αλλά βάζει και αρκετές κωμικές «πινελιές» μέσα σ΄ αυτή. Η πανέμορφη μουσική σε συνδυασμό με το λιτό φωτισμό και την υπεροχή των φυσικών χρωμάτων ζωντανεύουν το περιβάλλον της ταινίας, κάνοντάς μας να ταξιδέψουμε κι εμείς σ΄ εκείνη την εποχή μέσα από τα μάτια αυτών των παιδιών. !!!!!
