Η αληθεια μιας φωτογραφιας

«Ο αρχηγός της Αστυνομίας εκτελεί ένα Βιετκόνγκ». Ίσως η πιο διάσημη φωτογραφία του Πολέμου στο Βιετνάμ, που φούντωσε το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ. Τραβήχτηκε την 1η Φεβρουαρίου 1968 στη Σαϊγκόν από τον φωτογράφο του πρακτορείου ειδήσεων Associated Press (AP), Έντι Άνταμς. Το περιστατικό αποτυπώθηκε και από την κάμερα του τηλεοπτικού δικτύου NBC.
Στη φωτογραφία εικονίζεται ο αρχηγός της Αστυνομίας του Νοτίου Βιετνάμ, στρατηγός Νγκουγιέν Νγκοκ Λόαν, τη στιγμή που εκτελεί εν ψυχρώ τον Βιετκόνγκ (νοτιοβιετναμέζο κομμουνιστή) Νκουγιέν Βαν Λεμ. Ο Λόαν ισχυρίστηκε ενώπιον των εκπροσώπων του Τύπου ότι προέβη στην ενέργειά του αυτή από δικαιολογημένη αγανάκτηση, επειδή νωρίτερα ο Λεμ με τους συντρόφους του σε μια καταδρομική επιχείρηση είχαν σκοτώσει αδιακρίτως πολλούς αστυνομικούς και μέλη των οικογενειών τους, ανάμεσά τους και κάποιους συγγενείς του στρατηγού. Πολλοί από τους παριστάμενους δημοσιογράφους επιβεβαίωσαν τα λεγόμενα του Λόαν, αλλά δεν δικαιολόγησαν την πράξη του.
Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου και γρήγορα έγινε το σύμβολο της βαρβαρότητας του Πολέμου στο Βιετνάμ. Προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην εικόνα των Αμερικανών, που είχαν αναλάβει το κύριο βάρος διεξαγωγής του πολέμου στο πλευρό των συμμάχων τους Νοτιοβιετναμέζων εναντίον των κομμουνιστών της Βορείου Κορέας και των ομοϊδεατών τους Βιετκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ. Πολλοί χαρακτήρισαν έγκλημα πολέμου την πράξη του Λόαν, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης περί αιχμαλώτων. Κάποιοι άλλοι αντέταξαν ότι ο Λεμ δεν μπορούσε να θεωρηθεί αιχμάλωτος επειδή δεν ήταν και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να εφαρμοσθεί η Σύμβαση της Γενεύης στην περίπτωσή του.
Ο φωτογράφος Έντι Άνταμς δοξάστηκε και το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για το καλύτερο φωτορεπορτάζ. Αργότερα, όμως, δήλωσε ότι λυπήθηκε για τον αντίκτυπο που είχε η φωτογραφία του και υπερασπίστηκε τον εκτελεστή στρατηγό. Σε μια επιστολή του στο περιοδικό TIME έγραφε: «Ο στρατηγός σκότωσε ένα Βιετκόνγκ κι εγώ τον σκότωσα με τη φωτογραφική μου μηχανή. Οι φωτογραφίες είναι το πιο ισχυρό όπλο στον κόσμο. Οι άνθρωποι τις πιστεύουν, αλλά οι φωτογράφοι συχνά ψεύδονται, έστω και χωρίς δόλο. Οι φωτογραφίες λένε συχνά τη μισή αλήθεια, όπως και στην περίπτωση του Λόαν».
Ο στρατηγός Λόαν πέθανε εξόριστος στις ΗΠΑ το 1998 και ο Άνταμς τον χαρακτήρισε «ήρωα ενός δίκαιου σκοπού».

πηγή: http://www.sansimera.gr/

Περισσοτερα...

Εσυ ποιο λυκο ταΐζεις;

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε:
''Γιέ μου η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας''.
Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το Εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γεναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία, και η πίστη στο Θεό.

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: ''Ποιος λύκος νικάει;''

Ο γέρος ινδιάνος απάντησε απλά ..............
''Αυτός που ταΐζεις''.

Περισσοτερα...

Μια τρυπα στο αστρικο «υφασμα»

Το σκοτεινό νεφέλωμα Barnard 68 είναι μια «μαύρη τρύπα» μέσα στα άστρα

Αστρονόμοι με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου VLT στη Χιλή έκαναν παρατηρήσεις ενός μυστηριώδους κοσμικού φαινομένου. Πιο συγκεκριμένα κατέγραψαν εικόνες του Barnard 68 που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων «σκοτεινών νεφελωμάτων». Πρόκειται για περιοχές που είναι εξαιρετικά σκοτεινές και αδιαφανείς και μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι απόλυτα κενές.

Όπως διαπιστώθηκε όμως πρόκειται για μοριακά νέφη στο εσωτερικό των οποίων επικρατεί σχεδόν το απόλυτο σκοτάδι και ψύχος. Το Barnard 68 είναι από τα πιο εντυπωσιακά σκοτεινά νεφελώματα επειδή βρίσκεται στο κέντρο μιας περιοχής γεμάτης άστρα και οι ειδικοί το παρομοιάζουν με μια «τρύπα στο αστρικό ύφασμα».

Τα σκοτεινά νεφελώματα

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη τον μηχανισμό δημιουργίας των σκοτεινών νεφελωμάτων. Αυτό που έχουν καταφέρει να διαπιστώσουν είναι ότι αποτελούνται από υψηλές συγκεντρώσεις μοριακού αερίου και κοσμικής σκόνης και ότι απορροφούν όλο το φως (στο ορατό φάσμα) που εκπέμπουν τα άστρα που βρίσκονται πίσω τους. Οι επιστήμονες θεωρούν ακόμη ότι πρόκειται για περιοχές όπου γεννιούνται νέα άστρα.

Το Barnard 68

Το Barnard 68 είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους των σκοτεινών νεφελωμάτων. Βρίσκεται στον αστερισμό του Οφιούχου σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς. Έχει έκταση 0.5 έτη φωτός και μάζα περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Όπως και τα υπόλοιπα νεφελώματα τους είδους έτσι και αυτό στο ορατό φως παραμένει απόλυτα σκοτεινό. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι πίσω από το Barnard 68 βρίσκονται περίπου 3.700 άστρα και αποφάσισαν να το παρατηρήσουν τόσο στο ορατό όσο και στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός με το τηλεσκόπιο VLT που έχει αυτή τη δυνατότητα.

Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες κατάφεραν να διεισδύσουν μέσα στο Barnard 68 και να διακρίνουν περίπου χίλια από τα άστρα που «μπλοκάρει» το νεφέλωμα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το Barnard 68 θα καταρρεύσει σύντομα δίνοντας την θέση του σε ένα καινούργιο αστρικό σύστημα που θα καλύψει την τρύπα στο…ύφασμα.

Στο υπέρυθρο φάσμα διακρίνονται τα άστρα που βρίσκονται πίσω από το Barnard 68 αλλά στο ορατό φάσμα παραμένουν αόρατα.

πηγή: http://www.tovima.gr/science

Περισσοτερα...

To Project στο Λυκειο: Ενας πρωτος απολογισμος

Eνα από τα σημαντικότερα μαθήματα διεθνώς διδάσκεται πλέον και στην Ελλάδα. Πρόκειται για το μάθημα της ερευνητικής εργασίας, πιο γνωστό με τον ξενικό όρο «project», βάσει του οποίου ομάδες μαθητών αναλαμβάνουν ένα θέμα, συλλέγουν πληροφορίες, τις ερευνούν και στη συνέχεια τις συνθέτουν μαζί με τους συμμαθητές τους. Είναι το μάθημα, που διδάσκεται δεκαετίες ολόκληρες στα σχολεία του εξωτερικού, αναπτύσσει την κριτική και συνθετική ικανότητα των παιδιών, και στην Ελλάδα άρχισε για πρώτη φορά να εφαρμόζεται στην α´Λυκείου τον Σεπτέμβριο του 2011. Τώρα, το υπουργείο είναι εν αναμονή των πρώτων αποτελεσμάτων από την εφαρμογή του, για να μελετήσει την αποτελεσματικότητά του και προχωρήσει σε αλλαγές, εάν φυσικά χρειάζεται.

    Η «ερευνητική εργασία» είναι μέρος της μεταρρύθμισης στα λύκεια και εντάσσεται στα μέτρα που στοχεύουν να κάνουν το λύκειο ουσιαστική μονάδα εκπαίδευσης και όχι προθάλαμο των πανεπιστημίων. Είναι το σύστημα, του οποίου η εφαρμογή στο σύνολο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είχε αρχικά εξαγγελθεί για το 2014, αλλά, όπως φαίνεται, θα πάρει μικρή παράταση.

    Λίγο πριν τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, στο υπουργείο Παιδείας απέμεναν ελάχιστες συνεδριάσεις για να μπουν οι τελευταίες «πινελιές» ακόμη και για το νέο σύστημα πανελληνίων εξετάσεων. Τώρα, στο υπουργείο Παιδείας αναζητείται η συναίνεση και της Νέας Δημοκρατίας για να προχωρήσουν το νέο λύκειο και το τεχνολογικό λύκειο, αλλά κυρίως το νέο σύστημα πανελληνίων εξετάσεων. Η μελέτη του θέματος ανατέθηκε στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργο Μπαμπινιώτη, ο οποίος ηγείτο της επιτροπής διαλόγου για θέματα Παιδείας επί κυβερνήσεως ΝΔ και έχει ήδη καταλήξει σε συγκεκριμένα πορίσματα.

    Σχετικά με το νέο σύστημα, η επιτροπή ήταν υπέρ της απλοποίησης των εξετάσεων, με πολύ λιγότερα εξεταστέα μαθήματα, αλλά και υπέρ της αποφόρτισης των οικογενειών από το βάρος της εντατικής προετοιμασίας των παιδιών για την εισαγωγή τους στην τριτιβάθμια εκπαίδευση. Η επιτροπή τάχθηκε υπέρ ενός συστήματος εξετάσεων, που θα έδινε τη δυνατότητα στον υποψήφιο να επανεξετασθεί, εφόσον δεν επιτύγχανε με την πρώτη τον βαθμό, που θα είχε θέσει κάθε σχολή ως προϋπόθεση εισαγωγής. Ο κ. Μπαμπινιώτης, πάντως, μελετά εκ νέου το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων και φαίνεται ότι στο υπουργείο θα δεχθούν ακόμη και μικρή χρονική καθυστέρηση στην εφαρμογή του.

    Το ΑΠΕ-ΜΠΕ απευθύνθηκε σε καθηγητές που έχουν εφαρμόσει το πρόγραμμα και ζήτησε την άποψή τους για το νέο αυτό μάθημα. Αρκετοί είδαν από την αρχή με θετική ματιά και καλή διάθεση το νέο μάθημα. ¢λλοι, που «εντόπισαν» πίσω απ´αυτό, «ευκαιρίες» για διαφόρους να αναπτύξουν στο διαδίκτυο «πρότυπα» ερευνητικών εργασιών, που θα αντέγραφαν οι μαθητές.

    «Δεν φυτρώνουν τριαντάφυλλα στο τσιμέντο» είναι οι πρώτες λέξεις του καθηγητή ερευνητή Χρήστου Κάτσικα, ο οποίος συνεχίζει: «Η «ερευνητική εργασία», το λεγόμενο project, εντάσσεται στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου για ένα συνεχές τρίωρο. Η συμμετοχή των μαθητών και στα δύο τετράμηνα είναι υποχρεωτική και λαμβάνουν ατομικό βαθμό, που καταχωρείται κανονικά στον έλεγχο και στην ατομική καρτέλα του μαθητή.

    Η έως τώρα εμπειρία έδειξε ότι το project λειτούργησε το πρώτο τετράμηνο με αρκετά προβλήματα σε όλα τα σχολεία της χώρας (σύμφωνα με διαπιστώσεις καθηγητών που δημοσιεύονται και στο site του Κρατικού Οργανισμού Επιμόρφωσης) και αποκάλυψε την αποσπασματικότητα του «ερευνητικού» και διδακτικού του περιεχομένου. Φάνηκε και στην πράξη ότι ένα project, όσο ελκυστικό θέμα κι αν έχει, κινδυνεύει να καταποντιστεί στη θάλασσα της κοινοτοπίας, της ασημαντότητας και της έλλειψης νοήματος χωρίς ένα επαρκές και συνεκτικό πλαίσιο γνώσεων.

    Καθώς το βιβλίο και η μελέτη γίνονται, πλέον, συνοδευτικά και τα τεχνολογικά μέσα κυρίαρχα (και όχι το αντίστροφο), έχει σημασία πώς προωθούνται, γενικά, τα μέσα παρουσίασης και όχι το περιεχόμενο. ¸τσι το project, ένα υπό όρους χρήσιμο εργαλείο, ένα μέσον, μια διαδικασία δηλαδή, έχει αναχθεί σε ουσία της μάθησης ανεξάρτητα από το περιεχόμενο».

    Ο Χρ. Κάτσικας αναφέρεται και στη «συμπεριφορά» των μαθητών που ασχολούνται με την ερευνητική εργασία. «Οι μαθητές του υψηλότερου επιπέδου βαθμολογικής επίδοσης λειτουργούν τυπικά, ορθολογικά και αναπαραγωγικά σε σχέση με το αντικείμενο της εργασίας τους και επιτυγχάνουν τους στόχους τους, ενώ οι μαθητές του χαμηλότερου επιπέδου βαθμολογικής επίδοσης δεν έχουν τα απαραίτητα εργαλεία και εφόδια να ακολουθήσουν τα καθορισμένα στάδια και φάσεις της εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι η διεύρυνση της ανισότητας ανάμεσα στους μαθητές. Αυτό προκύπτει και από διαπιστώσεις που γίνονται στα «σχολεία που καταγράφονται και ανακοινώνονται μέσω του διαδικτύου σχετικά με τις οδηγίες βαθμολόγησης του project στο α´τετράμηνο. Το ζητούμενο όμως θα έπρεπε να είναι να ανοίξει η γνώση με άλλους όρους προσέγγισής της (αναλυτικά προγράμματα, περιεχόμενο σπουδών κ.λπ.).

    Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για μια αναγνώριση της ανάγκης διαφορετικής παιδαγωγικής προσέγγισης της γνώσης, ώστε οι νέοι να αναζητούν, να ερευνούν και να ανακαλύπτουν, μέσα από ομαδική, κοινωνική δουλειά. Tο λιγότερο που έχουμε να πούμε είναι ότι δεν φυτρώνουν τριαντάφυλλα στο τσιμέντο και δεν έχει κανείς παρά να θυμηθεί την τύχη των «συνθετικών δημιουργικών εργασιών» που προέβλεπε η νομοθεσία στα τέλη της δεκαετίας του ´90. Την ίδια ώρα που οι βιβλιοθήκες των σχολείων κλείνουν, αντί να εμπλουτίζονται, και η έρευνα έχει κηρύξει πτώχευση, το «σχέδιο έρευνας» έχει καταντήσει στις περισσότερες περιπτώσεις ένα «γκουγκλάρισμα» με copy paste (σσ. αντιγραφή), ενώ φαίνεται να ανοίγει σιγά σιγά νέο κύκλο εργασιών στον κλάδο των project makers».

    Ο μαθηματικός και ερευνητής Στρ. Στρατηγάκης αναφέρεται, από την πλευρά του, στις πρακτικές δυσκολίες, στις περιπτώσεις σχολείων χωρίς βιβλιοθήκες και επαρκή αριθμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. «Φανταστείτε όλους τους μαθητές της α´Λυκείου να προσπαθούν ταυτόχρονα να αναζητήσουν πληροφορίες μέσα από το διαδίκτυο, να οργανώσουν, να γράψουν και να δημιουργήσουν μια παρουσίαση. Η εργασία πρέπει να γίνει στο σχολείο, γιατί πρέπει να μάθουν οι μαθητές να συνεργάζονται, άρα δεν πρέπει το κύριο μέρος της εργασίας να γίνει στο σπίτι, κατά μόνας δηλαδή. Φανταστείτε του χρόνου, που θα εισαχθεί και στη β´και στη γ´Λυκείου, πώς θα μπορούν να εργάζονται τα παιδιά στο σχολείο. Προσπαθούμε να αγνοούμε μια απλή αλήθεια: Χωρίς πόρους δεν μπορεί να προχωρήσει σωστά η εκπαίδευση. Και με πληθώρα πόρων, όμως, κανείς δεν μας δίνει τη σιγουριά ότι θα λειτουργήσει σωστά η εκπαίδευση», λέει.

    Επιπλέον, εντοπίζει δυσκολία εφαρμογής του εγχειρήματος στην εντελώς διαφορετική λογική από αυτά που σήμερα διδάσκονται στο σχολείο: «Η ελλιπής προετοιμασία των εκπαιδευτικών έχει να κάνει με τα επιμορφωτικά σεμινάρια που έγιναν για κάποιους καθηγητές, όσους πρόλαβαν να κάνουν αίτηση, διάρκειας δύο ημερών. ¸τσι, καθηγητές που δεν γνωρίζουν τη μέθοδο και έχουν μάθει να λειτουργούν τελείως διαφορετικά πρέπει να καθοδηγήσουν τους μαθητές σε νέα μονοπάτια. Υπάρχει και η οικονομική διάσταση του θέματος. Το Υπουργείο Παιδείας αντί να προσφέρει επιλεγόμενα μαθήματα που απαιτούν πολλούς καθηγητές διαφορετικών ειδικοτήτων, που δεν θα συμπληρώνουν το ωράριό τους και θα τρέχουν από σχολείο σε σχολείο, καταφέρνει με το project να το συμπληρώνουν, κάνοντας έτσι εξοικονόμηση ανθρώπινου δυναμικού, αφού δεν θα υπάρχουν εύκολα καθηγητές με μειωμένο ωράριο. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα συμπληρώνουν τις ώρες που τους λείπουν με project, αφού μπορεί να το διδάξει οποιοσδήποτε καθηγητής. Οι δυσκολίες που προκύπτουν είναι σημαντικές, αφού οι μαθητές έχουν ερωτήσεις σχετικά με το copy paste (σσ. την αντιγραφή των κειμένων). ¸χουν απορίες για τη χρησιμότητα του θέματος και θεωρούν ότι αφού δεν τους ζητάει κανείς να παπαγαλίσουν, δεν μαθαίνουν τίποτα. Δεν μπορούν να καταλάβουν δηλαδή ότι μαθαίνουν τρόπο δουλειάς και όχι συγκεκριμένες γνώσεις.

    Ο μαθηματικός και ερευνητής Στρ. Στρατηγάκης, από την πλευρά του, «είδε» να αποκαλύπτονται, μέσω του «project» τα «χαρακτηριστικά» της φυλής. Εξηγεί: «¸να από τα χαρακτηριστικά του λαού μας είναι η δυσκολία συνύπαρξης και η μη συνεργασία, αφού ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, δύσκολα υποτασσόμενος σε συλλογικά οράματα, αλλά και τους απλούς κανόνες της κοινωνικής ζωής. Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μη συμμόρφωσης με τους κανόνες λειτουργίας της κοινωνίας, που φέρνουν δυσκολίες στη συνύπαρξη. Χρειάζεται εκπαίδευση στο συγκεκριμένο θέμα και η ομαδική δουλειά, που επιτυγχάνεται μέσω του project, μπορεί να βοηθήσει».

    Γενικότερα, η άποψή του είναι ότι πρόκειται για ένα σημαντικό μάθημα το οποίο όμως έχει προβλήματα στην εφαρμογή του, δεδομένου ότι είναι και η πρώτη φορά που εισάγεται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

    «Η βασική ιδέα της ερευνητικής εργασίας είναι πολύ καλή και λείπει από την εκπαίδευσή μας. Μέσα από την ερευνητική εργασία οι μαθητές μαθαίνουν να αναζητούν την πληροφορία σε διάφορες πηγές, να κρίνουν την αξιοπιστία της και να τη συνθέτουν σε μια εργασία. Το αντίθετο, δηλαδή, της λογικής «το μάθημα είναι από τη σελίδα τάδε μέχρι τη σελίδα δείνα και πρέπει να το ξέρεις απέξω». ¼λα αυτά γίνονται με τη συνεργασία ομάδας μαθητών και τη βοήθεια του καθηγητή, που δεν διδάσκει, αλλά καθοδηγεί», λέει.

    Εκτιμά πως υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για την εισαγωγή του «project» στα ελληνικά σχολεία, όπως η μύηση των παιδιών στα δεδομένα της παραγωγής, μέσω ομαδικότητας, και της εξυπηρέτηση του κοινού στόχου. «¸να άλλο θέμα είναι η έντονη ανάγκη των Ελλήνων για επαγγελματική ανεξαρτησία που οδηγεί σε μεγάλο πλήθος ελευθέρων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων. ¸χουμε το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη σ’ αυτό το είδος απασχόλησης, με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τις άλλες χώρες. Δεν είναι κακό, αλλά οι οικονομικές συνθήκες το αλλάζουν, αφού τα μικρομάγαζα δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό των μεγάλων πολυκαταστημάτων των πολυεθνικών που έχουν εισβάλει στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να κλείνουν μαζικά, όπως έγινε μαζικά τις προηγούμενες δεκαετίες με τα μπακάλικα και τα super markets. Τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μία κοινωνία που θα εργάζονται σε ομάδες και οι ελεύθεροι και μόνοι επαγγελματίες θα αποτελούν μικρό ποσοστό του εργατικού δυναμικού», εξηγεί, αλλά θεωρεί ότι «η εισαγωγή του μαθήματος έγινε βιαστικά χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα η όλη προσπάθεια. Αν απαξιωθεί από τους μαθητές, κινδυνεύει να μετατραπεί στην «ώρα του παιδιού» και να χαθεί οριστικά το όποιο όφελος. Θα φτάσει έτσι να γίνει ακόμη μία αιτία απαξίωσης του σχολείου στα μάτια των παιδιών».

πηγή: http://www.alfavita.gr/

Περισσοτερα...

Joule: ο ζυθοποιος και η διατηρηση της ενεργειας

Η θερμότητα έγινε οριστικά αποδεκτή ως μορφή ενέργειας μόνο όταν ένας ερασιτέχνης φυσικός, ο Τζέιμς Τζουλ, μπόρεσε να μετρήσει με επιστημονικά αδιαμφισβήτητο τρόπο την αναλογία της θερμότητας προς τη μηχανική ενέργεια.

O Τζέιμς Τζουλ (James Ρrescott Joule) ήταν κατ΄ επάγγελμα ζυθοποιός αλλά και φανατικός ερασιτέχνης φυσικός που δεν πήγε ποτέ σχολείο. Στα παιδικά του χρόνια διδάχθηκε τις βασικές γνώσεις κατ΄ οίκον και στη συνέχεια σπούδασε φυσικές επιστήμες με τον Τζον Ντάλτον (John Dalton), τον χημικό που αναβίωσε την ατομική θεωρία του Δημόκριτου στη σύγχρονη εποχή. Μετά τις σπουδές του ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση ζυθοποιίας έως ότου αυτή πουλήθηκε, οπότε έμεινε απερίσπαστος στην επιστημονική έρευνα, που πάντα τον ενδιέφερε. Στην αρχή, θέλοντας να αντικαταστήσει την ατμομηχανές του εργοστασίου με ηλεκτροκινητήρες, ασχολήθηκε με τη μελέτη των φαινομένων του ηλεκτρικού ρεύματος. Τότε ήταν που διατύπωσε τον γνωστό νόμο του Τζουλ, σύμφωνα με τον οποίο η θερμότητα που παράγεται σε ένα σύρμα ανά μονάδα χρόνου είναι ανάλογη της αντίστασής του και του τετραγώνου του ρεύματος που το διαρρέει. Από αυτό το αποτέλεσμα οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι η θερμότητα δεν προέρχεται από το σύρμα, αλλά από το ηλεκτρικό ρεύμα. Η θερμότητα, επομένως, δεν είναι αποτέλεσμα της περιεκτικότητας ενός σώματος σε θερμιδικό, όπως είχε προτείνει ο Λαβουαζιέ, αλλά μια μορφή ενέργειας, όπως η μηχανική ή η ηλεκτρική...

Μετρήσεις στον καταρράκτη

Απεικόνιση της συσκευής του Joule σε χαλκογραφία της εποχής Οι ιδέες του Τζουλ δεν έβρισκαν ανταπόκριση στην επιστημονική κοινότητα της εποχής του, κυρίως επειδή δεν είχε ούτε πανεπιστημιακή μόρφωση αλλά ούτε και επιστημονική θέση. Εξαίρεση σε αυτή την κατάσταση αποτελούσε ο Γουίλιαμ Τόμσον, ο γνωστός λόρδος Κέλβιν, ο οποίος είχε συναντηθεί αρκετές φορές με τον Τζουλ και είχε ακούσει με ενδιαφέρον τις ιδέες του τελευταίου. Μία από τις συναντήσεις τους είχε μάλιστα πραγματοποιηθεί στο Σαμονί, όπου ο Τόμσον είχε πάει για ορειβασία και ο Τζουλ για γαμήλιο ταξίδι. Εκεί αποφάσισαν να κάνουν ένα πείραμα για να ελέγξουν τη βασιμότητα των ιδεών του Τζουλ, μετρώντας τη θερμοκρασία του νερού στην κορυφή και στη βάση του καταρράκτη Αρπενάζ (Αrpenaz).
Ο λόγος είναι ότι, σύμφωνα με τις ιδέες του Τζουλ, η δυναμική ενέργεια του νερού στην κορυφή της υδατόπτωσης μετατρέπεται σε θερμική ενέργεια στη βάση της, οπότε η θερμοκρασία εκεί θα έπρεπε να είναι υψηλότερη από ό,τι στην κορυφή. Υπενθυμίζω ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, όπου η δυναμική ενέργεια του νερού μετατρέπεται σε ηλεκτρική. Δυστυχώς, παρ΄ όλο που η υψομετρική διαφορά αυτού του καταρράκτη είναι 270 μέτρα, και άρα σημαντική, η θερμοκρασία στη βάση ήταν δύσκολο να μετρηθεί, λόγω της μικρής παροχής (1 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο) και της συνακόλουθης έντονα ακανόνιστης ροής του νερού. Ετσι αυτό το πείραμα των ΤζουλΤόμσον δεν έδωσε αξιοποιήσιμα αποτελέσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταγενέστερα έγινε ένα αντίστοιχο πείραμα στους καταρράκτες του Νιαγάρα, που έχουν υψομετρική διαφορά μόνο 53 μέτρα αλλά παροχή 3.000 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο, και μετρήθηκε διαφορά θερμοκρασίας ίση με 1,5 βαθμούς Κελσίου.
Το ευφυές πείραμα

Η συσκευή του Joule Για να μετρήσει με ακρίβεια την αναλογία μηχανικής προς θερμική ενέργεια, αυτό που σήμερα ονομάζουμε μηχανικό ισοδύναμο της θερμότητας , ο Τζουλ επινόησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πειραματικές διατάξεις. Αυτή αποτελείται από ένα θερμικά μονωμένο κυλινδρικό δοχείο, γεμάτο με νερό, τοποθετημένο κατακόρυφα. Στο εσωτερικό του δοχείου περιστρέφεται μια φτερωτή ενώ στα τοιχώματα του δοχείου υπάρχουν σταθερά πτερύγια, στα διάκενα των πτερυγίων της φτερωτής. Στον άξονα της φτερωτής είναι τυλιγμένος ένας σπάγκος, στην άλλη άκρη του οποίου είναι δεμένο ένα βάρος. Αν αφήσουμε το βάρος να πέσει από ένα ορισμένο ύψος, ο σπάγκος περιστρέφει τη φτερωτή έως ότου το βάρος φτάσει στο έδαφος. Τότε η δυναμική ενέργεια του βάρους έχει μετατραπεί σε θερμότητα, λόγω τριβής μεταξύ των μορίων του νερού, η οποία έχει ανεβάσει τη θερμοκρασία του νερού στο δοχείο.

Ο Τζουλ μετρούσε τη θερμοκρασία του νερού πριν και μετά το πείραμα και υπολόγιζε στη συνέχεια πόσες θερμίδες είχαν προστεθεί στο νερό, από τη γνωστή σχέση της θερμιδομετρίας

Q = m c ΔΤ 

όπου
m  η μάζα του νερού,
ΔΤ  η μεταβολή της θερμοκρασίας και
c  η ειδική θερμότητα του νερού, που ισούται με 1
 Στη συνέχεια εξίσωνε τη θερμότητα Q, μετρημένη σε θερμίδες, με τη δυναμική ενέργεια του βάρους μετρημένη στις μονάδες ενέργειας εκείνης της εποχής, και υπολόγιζε το πηλίκο των δύο αριθμών. Η δυναμική ενέργεια, W, είναι ίση με Μgh, όπου Μ η μάζα του βάρους, h το ύψος πτώσης και g η επιτάχυνση της βαρύτητας, που στο σημερινό σύστημα μονάδων ισούται με 10. Επειδή η μάζα του βάρους και το ύψος πτώσης μπορούν να μετρηθούν με μεγάλη ακρίβεια, είναι φανερό ότι η ακρίβεια του υπολογισμού του μηχανικού ισοδύναμου της θερμότητας απαιτούσε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια στη μέτρηση της θερμοκρασίας του νερού.

Με το πιο εξελιγμένο από τα πειράματά του ο Τζουλ μπόρεσε να υπολογίσει ότι 1 θερμίδα ισούται με 4,16 joule. Το παραπάνω αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ κοντά στην τιμή του ισοδυνάμου της θερμότητας που δεχόμαστε σήμερα, 4,19 joule ανά θερμίδα. Το πείραμα του Τζουλ ήταν η πρώτη αδιαμφισβήτητη πειραματική απόδειξη της αρχής διατήρησης της ενέργειας, η οποία αποτελεί ένα από τα θεμέλια της σημερινής Φυσικής. Για τον λόγο αυτόν η μονάδα ενέργειας του πλέον διαδεδομένου σήμερα συστήματος φυσικών μονάδων έχει ονομασθεί joule, προς τιμήν του μεγάλου ερασιτέχνη φυσικού.
Γράφει ο Χάρης Βάρβογλης που είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής

 

πηγή: http://physicsgg.wordpress.com/

Περισσοτερα...

Αννα Διαμαντοπουλου:” Εβαλα τα κλαματα!” Σιγα μην σου φυγει το αιλαϊνερ!!!!!

Τι έκανε την υπουργό Παιδείας να λυγίσει..
«Είκοσι χρόνια στην πολιτική, δεν έχω βάλει τα κλάματα. Μου συνέβη στο θέμα της καθυστέρησης των βιβλίων, όταν αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα.Αυτό το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε και που επηρέασε τις οικογένειες, με έκανε να κλάψω. Για μένα αποτελεί μεγάλο στοίχημα να μην ξανασυμβεί».
Με αυτά τα λόγια η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου περιέγραψε στα «ΝΕΑ» τα συναισθήματά της όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν πλέον αδύνατο να φτάσουν εγκαίρως τα βιβλία στα σχολεία…

Περισσοτερα...

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Πανηγυρίζει  η  Ορθόδοξη   Εκκλησία  μας  τη μνήμη των Τριών  σοφών και  λαμπρών  παιδιών της: του Μεγάλου  Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου  και  του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ταυτόχρονα, η Ελληνική Παιδεία τιμά  τους Προστάτες  της.

      Και  οι τρείς  αυτοί   Άγιοι  ήταν  επίσκοποι  της  Εκκλησίας  του  Χριστού. Έδρασαν  τον  4^O  μ.Χ  αιώνα. Το έργο τους  αναπτύχθηκε  ως   συνισταμένη  δύο  βασικών  αξόνων: της   αγάπης   τους  για τον  Χριστό  και της  αγάπης  τους  για τον άνθρωπο. Πορεύτηκαν  στη  ζωή  τους   με  πίστη  στον  Χριστό  και  με  αφοσίωση  στην  εκκλησία   Του. Απέκτησαν παιδεία πλούσια, αγάπησαν  τη μόρφωση και έγιναν πανεπιστήμονες της εποχής τους. Και    μεγαλούργησαν! Ανεδείχθησαν  σοφοί  διαχειριστές   των  εξαιρετικών  χαρισμάτων  τους , τα οποία μοιράστηκαν με άλλους ανθρώπους. Συμπάθησαν τους πονεμένους και προσπάθησαν να επουλώσουν τις πληγές τους. Αγωνίστηκαν για την αλήθεια, δε δίστασαν να συγκρουστούν με τις εξουσίες της εποχής τους, γιατί είχαν συνείδηση ότι μόνο η αλήθεια σώζει. Στο έργο τους επιτεύχθηκε η συνάντηση Χριστιανισμού- Ελληνισμού τόσο αρμονικά που οδήγησε στην ανάπτυξη νέου και μεγάλου πολιτισμού.

Σήμερα, εποχή αβεβαιότητας και σύγχυσης, η εορτή των Τριών Ιεραρχών έρχεται για να φωτίσει το δικό μας δρόμο, να προβληματίσει για τη δική μας στάση ζωής, να κρίνει και να προτείνει διέξοδο στη δική μας πολύπλευρη κρίση. 

Περισσοτερα...

Εκατονταδες παιδια νηστικα στα σχολεια

Χωρίς κολατσιό περίπου 500 παιδιά στα σχολεία της Θεσσαλονίκης. Κραυγή αγωνίας από δασκάλους και Εκκλησία.

Σε καταγραφή των περιστατικών, των παιδιών που αδυνατούν να πάρουν μαζί τους στο σχολείο κολατσιό, προχώρησε ο Δήμος Θεσσαλονίκης, μετά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των δασκάλων.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της "Μακεδονίας", τα στοιχεία που συγκέντρωσαν διευθυντές σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που σημειωτέον δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένα, κάνουν λόγο για 500 παιδιά, σε σύνολο 33.500 που αδυνατούν να έχουν πρωινό στο χώρο του σχολείου.
Τα περισσότερα των οποίων είναι μαθητές του δημοτικού.
Πρωινό στα σχολεία
Όπως είπε ο εντεταλμένος σύμβουλος για θέματα παιδείας του Δήμου Θεσσαλονίκης, Αντ. Καρούμπης, τις επόμενες ημέρες θα γίνει επανακαταμέτρηση και την ερχόμενη Δευτέρα θα η διαδικασία θα έχει ολοκληρώσει.
Κατόπιν, το υπουργείο, με αρωγό την περιφέρεια Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, θα καταθέσει την πρότασή του στο δημοτικό συμβούλιο, προκειμένου να μοιράζεται πρωινό στα συγκεκριμένα παιδιά.
Όπως είπε, ήδη έχουν δρομολογηθεί επαφές με υπευθύνους σχολικών κυλικείων και προμηθευτές τους, ώστε να υλοποιηθεί άμεσα η σχετική παρέμβαση.
Σε δεύτερη φάση, περιλαμβάνεται η δημιουργία τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας για μαθητές, οι οικογένειες των οποίων αντιμετωπίζουν οξύτατα οικονομικά προβλήματα.
Στον Εύοσμο, όταν ο ιερέας και η επιτροπή της ενορίας Αγίου Αθανασίου πληροφορήθηκαν τα κρούσματα υποσιτισμού μαθητών, σκέφτηκαν με ποιον τρόπο να βοηθήσουν χωρίς να προσβάλλουν όσες οικογένειες έχουν ανάγκη.
Σήμερα 70 παιδιά της δημοτικής κοινότητας Ευόσμου παίρνουν πρωινό χάρη στην ενορία Αγίου Αθανασίου.
Κάθε Παρασκευή οι οικογένειες προσέρχονται στην εκκλησία και παίρνουν τα κρουασάν και το γάλα της εβδομάδας (πέντε κρουασάν και δύο κουτιά γάλα εβαπορέ για κάθε παιδί).
Κάθετη πτώση στην κίνηση στα κυλικεία
Σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% έχει πέσει η κίνηση στα σχολικά κυλικεία τους τελευταίους μήνες, με τους ιδιοκτήτες να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε στα έξοδα του ενοικίου.
Δεν είναι, όμως, μόνο τα φαινόμενα υποσιτισμού, καθώς υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών που δεν τρέφεται σωστά, με ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών των ολοήμερων σχολείων, να τρέφεται τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα μόνο με ρύζι και μακαρόνια.
Αναμένεται αύξηση των κρουσμάτων
Την ενεργοποίηση και την ευαισθητοποίηση των συλλόγων γονέων ζητά η Ομοσπονδία Γονέων νομού Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εντοπιστούν και να βοηθηθούν τα παιδιά που δεν μπορούν να αγοράσουν κολατσιό.
Πριν από τις γιορτές είχαν καταγραφεί 60 τέτοιες περιπτώσεις παιδιών, ακόμη και στις λεγόμενες καλές περιοχές, π.χ. Πυλαία, Καλαμαριά.
"Αν δεν λυθεί το θέμα της κρίσης, δυστυχώς τα κρούσματα θα αυξάνονται. Γι’ αυτό και θα πρέπει να είμαστε κοντά στους μαθητές", δήλωσε στην εφημερίδα ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Γ. Θώμογλου.

πηγή: http://news247.gr/

Περισσοτερα...

Το Μετεωρο Βημα του Πελαργου

Περισσοτερα...

"ταξιδι στα Κυθηρα"

Περισσοτερα...

Θοδωρος Αγγελοπουλος (1935 – 2012)

O Θόδωρος Αγγελόπουλος ήταν ο ελεγειακός ποιητής των κινηματογραφικών εικόνων και της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και κοινωνικής πραγματικότητας. Ο δημιουργός του "Θίασου", του "Μεγαλέξανδρου" και άλλων επικολυρικών ταινιών, που έκανε γνωστή την Ελλάδα σε όλη την υφήλιο για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες. Ο κορυφαίος και πολυβραβευμένος διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης με διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 24 Απριλιου 1935. Το 1961 εγκατέλειψε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Αθήνας και  έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musee de l' homme.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.
Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Σύγχρονος Κινηματογράφος.
To 1998 στις Κάνες κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία του "Αιωνιότητα και μια μέρα" κάνοντας ξανά την Ελλάδα περήφανη για τον πολιτισμό της.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 77 ετών, στις 24 Ιανουαρίου του 2012, ύστερα από σοβαρό τραυματισμό σε τροχαίο, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της νέας του ταινίας H άλλη θάλασσα.

Φιλμογραφία

• 1968 "Εκπομπή" (μικρού μήκους)
• 1970 "Αναπαράσταση"
• 1972 "Μέρες του '36"
• 1975 "Ο Θίασος"
• 1977 "Οι κυνηγοί"
• 1980 "Μεγαλέξανδρος"
• 1981 "Ένα χωριό, ένας χωριάτης" (ντοκιμαντέρ)
• 1983 "Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη" (τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ)
• 1984 "Ταξίδι στα Κύθηρα"
• 1986 "Ο μελισσοκόμος"
• 1988 "Toπίο στην ομίχλη"
• 1991 "Το μετέωρο βήμα του πελαργού"
• 1995 " Το βλέμμα του Οδυσσέα"
• 1998 " Μια αιωνιότητα και μια μέρα"
• 2004 "Το λιβάδι που δακρύζει"
• 2008 "Η σκόνη του χρόνου"

πηγή: http://www.sansimera.gr/

Περισσοτερα...

«Eτσι βλεπω τον Κοσμο»

               Η ζωή και το έργο του Άλμπερτ Αϊνστάιν και η Θεωρία της Σχετικότητας

Διαδραστική Αφήγηση: ΑΪΝΣΤΑΙΝ: «Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση» - Ώρα: 16:30 – 17:30(προτείνεται για παιδιά άνω των 11 ετών και ενήλικες)
Κάθε Σάββατο και Κυριακή του Φεβρουαρίου (ώρα 16:30 έως 17:30), συγχρονίστε τα ρολόγια σας,  και ελάτε να ακούσετε μια μαγευτική αφήγηση για τον άνθρωπο που έχει συνδέσει τη ζωή του με τη σύγχρονη Φυσική όσο κανείς, τον Άλμπερτ Αϊνστάιν!
Θα μιλήσουμε για τη ζωή και το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς φυσικούς του 20ού αιώνα και θα δούμε πώς και γιατί η Θεωρία της Σχετικότητας επικράτησε διαμορφώνοντας τη σύγχρονη εικόνα για τον κόσμο. Πώς ένας υπάλληλος σε γραφείο ευρεσιτεχνιών έγινε καθηγητής παγκόσμιας εμβέλειας και το έργο του τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ; Τι περιγράφουν η Ειδική και η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και ποια η συμβολή του Αϊνστάιν στη δημιουργία της Κβαντικής Φυσικής; Πώς ο χώρος και ο χρόνος άλλαξαν από τότε μια για πάντα; Ποιες ήταν οι πολιτικές και ανθρωπιστικές πεποιθήσεις του Αϊνστάιν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και πώς αντέδρασε μετά τη ρίψη της ατομικής βόμβας; Παράλληλα με την αφήγηση, οι επισκέπτες συμμετέχουν σε δραστηριότητες που θα τους φέρουν πιο κοντά στα αποτελέσματα της σκέψης του Αϊνστάιν και θα κατανοήσουν γιατί είπε: «Νεύτων, συγχώρεσέ με!»!

Ομιλία Δρ. Βάλιας Λύρατζη (Διδάκτωρ Αστροφυσικής Πανεπιστημίου Αθηνών): «Ο παράξενος κόσμος της Θεωρίας της Σχετικότητας»19 και 26 Φεβρουαρίου, Ώρα 18:00
(προτείνεται για παιδιά άνω των 11 ετών και ενήλικες)
Πόσο πραγματικό είναι το Σύμπαν που παρατηρούμε; Τι μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε οι αισθήσεις μας; Πώς είναι το πραγματικό Σύμπαν; Η Διδάκτωρ Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Βάλια Λύρατζη παρουσιάζει τις απαντήσεις που δίνει η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου (ώρα 18:00) στη Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας. Η ομιλία θα επαναληφθεί την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου (ώρα 18:00).
Η Θεωρία της Σχετικότητας που διατύπωσε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι σε όλους γνωστή από την πρόβλεψη μιας σειράς παράδοξων γεγονότων που συμβαίνουν στο Σύμπαν και τα οποία με την πάροδο του χρόνου αποδείχθηκαν και πειραματικά. Σύμφωνα με τη θεωρία της Σχετικότητας, η ταχύτητα ενός σώματος μέσα στο ορατό Σύμπαν, παρά την αντίθετη γνώμη της κλασικής Νευτώνειας Φυσικής, δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός. Ο χώρος και ο χρόνος μπορούν να παραμορφωθούν, να επιμηκυνθούν και να συμπιεστούν. Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, η μάζα ενός σώματος δεν παραμένει σταθερή, αν μεταβάλλεται η ταχύτητά της, ενώ μπορεί να μετατραπεί σε καθαρή ενέργεια με βάση την περίφημη σχέση Ε = mc2, που αποτέλεσε τη θεωρητική βάση της πρώτης ατομικής βόμβας. Αυτό, όμως, που δεν είναι ευρύτερα γνωστό, είναι ότι ο Αϊνστάιν απέδειξε ότι ολόκληρο το παρατηρούμενο και μετρούμενο Σύμπαν δεν είναι παρά μια εικόνα του πραγματικού Σύμπαντος. Όσα οι ανθρώπινες αισθήσεις αντιλαμβάνονται σαν ύλη ή ενέργεια, για τη Θεωρία της Σχετικότητας, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου. Και επειδή ο χώρος είναι ένα αισθητό τίποτα, ένα πύκνωμα ύλης δεν είναι παρά μια καμπύλωση του τίποτα, το οποίο ο εγκέφαλός μας, και μόνο αυτός, μετασχηματίζει σε κάτι που ονομάζουμε και αντιλαμβανόμαστε σαν ύλη.


                   ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:  http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=2140&cnode=100

Περισσοτερα...

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

από τους μαθητές του Γ1

Πρόσφατα, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο μάθημα της κοινωνιολογίας μια ταινία σχετικά με τους φορείς κοινωνικοποίησης.

Βρισκόμαστε λοιπόν στη Γαλλία του 1948, όπου ένας άνεργος δάσκαλος της μουσικής εγκαταλείποντας το όνειρό του γι΄ αυτή, πιάνει δουλειά, σ΄ ένα σωφρονιστικό ίδρυμα ως καθηγητής επόπτης. Στο «σχολείο» αυτό βρίσκονται «προβληματικά» παιδιά, παιδιά τα οποία δε μπορούν να αποτελέσουν κομμάτι μιας υγιούς κοινωνίας αν δεν ….σωφρονιστούν. Εκτός όμως από τα παιδιά, προβληματικός είναι και ο διευθυντής του ιδρύματος, κ. Ρασέν του οποίου το μότο είναι  «δράση- αντίδραση» και που όλες οι μέθοδοί του κινούνται προς αυτόν τον άξονα. Όμως ο κ. Ματιέ έχει άλλες απόψεις οι οποίες τον αναγκάζουν να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας με τα ατίθασα παιδιά και να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας με τα ατίθασα παιδιά και να ξεκινήσει μια προσπάθεια αλλαγής στο αυστηρό προφίλ του ιδρύματος, διδάσκοντας στους μαθητές τη μουσική και τη μαγεία που μπορεί αυτή να φέρει στις ζωές τους. Από την αρχή κιόλας  της ταινίας, φαίνεται πως ο νεαρός Μοράνζ, το παιδί με το αγγελικό πρόσωπο και τη θεία φωνή, χρειάζεται περισσότερο από τον καθένα την υποστήριξη και την καθοδήγηση ενός διδασκάλου με ευαισθησία και ανθρωπιά και ανθρωπιά σαν τον κ. Ματιέ.

Το αποτέλεσμα της ταινίας θα λέγαμε πως είναι μεν συγκινητικό, αλλά ο σκηνοθέτης δεν επαναπαύεται μόνο σ΄ αυτό το συναίσθημα αλλά βάζει και αρκετές κωμικές «πινελιές» μέσα σ΄ αυτή. Η πανέμορφη μουσική σε συνδυασμό με το λιτό φωτισμό και την υπεροχή των φυσικών χρωμάτων ζωντανεύουν το περιβάλλον της ταινίας, κάνοντάς μας να ταξιδέψουμε κι εμείς σ΄ εκείνη την εποχή μέσα από τα μάτια αυτών των παιδιών. !!!!!     

 

Περισσοτερα...

Η Σμυρνη «της χαρας της ζωης και της καταστροφης» στο Μουσειο Μπενακη

Για πρώτη φορά δημοσιεύονται άγνωστες εικόνες της Σμύρνης από ιδιωτικές συλλογές όπως αυτή του Pierre De Gigord (Φωτογραφία: Μουσείο Μπενάκη )       

Η καταστροφή της Σμύρνης παρουσιάζεται μέσα από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ και ομότιτλη φωτογραφική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. Τα εγκαίνια της έκθεσης γίνονται την Τρίτη στις 20:00, στην αίθουσα Σπυρίδωνος και Ευρυδίκης Κωστοπούλου του Κεντρικού Κτηρίου του Μουσείου.Κατά τη διάρκεια της έκθεσης με τίτλο «Σμύρνη: η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης, 1900-1922» (25 Ιανουαρίου - 11 Μαρτίου 2012) το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια σειρά προβολών του ντοκιμαντέρ στο αμφιθέατρο του κτηρίου (Κουμπάρη 1).

 

 «Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου η Σμύρνη με στοίχειωνε. Υπήρχε παντού στη ζωή μας, στο διαμέρισμα της οδού Σόλωνος όπου μεγάλωνα. Υπήρχε στις κουβέντες μας, στα όνειρά μας και στους εφιάλτες μας. Η αποδοχή του διαφορετικού, οι καινούργιες ιδέες, η μουσική, τα γέλια αλλά και η νοσταλγία για το μαγικό τόπο που περιέγραφε ο πατέρας μου, υπήρχε με κάθε τρόπο στην καθημερινότητά μας. Καμιά άλλη πόλη στη γη δεν ήταν τόσο μοναδική» γράφει η σκηνοθέτις και επιμελήτρια Μαρία Ηλιού.

Η Μαρία Ηλιού και ο ιστορικός Αλέξανδρος Κιτροέφ, που είχαν παρουσιάσει το 2007 στο Μουσείο Μπενάκη Το Ταξίδι. Το Ελληνικό Όνειρο στην Αμερική (επιλογή του American Film Institute στη Washington DC ανάμεσα στις 20 καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες του 2008 και βραβείο καλύτερου ιστορικού ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Χιούστον), μετά από τέσσερα χρόνια συνεργασίας και έρευνας σε Ευρώπη και Αμερική, φέρνουν πίσω στο κοινό, εικόνες ξεχασμένες σε «κλειστά» αρχεία αλλά και μια νέα οπτική που συμπεριλαμβάνει όλες τις κοινότητες στη ζωή της Σμύρνης, καθώς και τα δραματικά γεγονότα του 1922.

Οι δύο δημιουργεί κρατούν αποστάσεις τόσο από μια υπέρμετρα εθνικιστική αφήγηση όσο και από νεότερες απόπειρες που αποσιωπούν τα τραγικά γεγονότα της καταστροφής, παραμορφώνοντας την αλήθεια.

Ενενήντα χρόνια μετά την καταστροφή, οι δυο συνεργάτες θέλουν να τιμήσουν τον κόσμο που χάθηκε το 1922 αλλά και συγχρόνως την επιστήμη της ιστορίας.

Ιστορικοί από την Αμερική και την Ευρώπη μιλούν στο ντοκιμαντέρ, ενώ Σμυρνιοί, πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες.

Μάλιστα, τρεις από αυτούς, ξετυλίγουν οικογενειακές μικροϊστορίες σε σχέση με τα γεγονότα, από την ελληνική, την αρμενική και την τουρκική πλευρά, από τα χρόνια του κοσμοπολιτισμού ως τα χρόνια της καταστροφής.

Το ντοκιμαντέρ και η ομώνυμη φωτογραφική έκθεση τεκμηριώνονται με σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που σταχυολογήθηκε από αρχεία της Αμερικής και της Ευρώπης.

Για πρώτη φορά δημοσιεύονται άγνωστες εικόνες της Σμύρνης από ιδιωτικές συλλογές, όπως αυτή του Πιέρ Ντε Γκιγκόρντ και από τα αρχεία της Library of Congress, του Πανεπιστημίου του Πρίνστον και του Χάρβαρντ, του Near East Relief, του Imperial War Museum, της Pathe, του Albert Kahn Fondation και άλλων ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Για την ηχητική επένδυση της ταινίας, η μοντέρ Αλίκη Παναγή χρησιμοποίησε ήχους εποχής προκειμένου να ζωντανέψουν τα γεγονότα, ενώ ο μουσικός Νίκος Πλατύραχος, βασίστηκε σε τραγούδια από τη Σμύρνη και επιτυχίες της εποχής για να συνθέσει την πρωτότυπη μουσική του.

Το ντοκιμαντέρ και η φωτογραφική έκθεση βασίζονται στην ιδέα ότι η Σμύρνη παρ' όλο που καταστράφηκε με τραγικό τρόπο κατά κάποιο τρόπο εξακολουθεί να υπάρχει ως ιδέα και τρόπος ζωής που έχει να κάνει με τον κοσμοπολιτισμό.

Το δεύτερο project των ίδιων συνεργατών με τίτλο «Από το διωγμό ως την Ανταλλαγή 1922-1923» θα παρουσιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη από 28 Μαρτίου έως 29 Απριλίου 2012.
πηγή: http://news.in.gr

Περισσοτερα...

Καταιγιδες απο το Διαστημα

Περισσοτερα...