Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012
Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012
Το πορτρετο της «ποιητριας» του Συμπαντος
 |
Καταπληκτική φωτογραφία του νεφελώματος «Gabriela Mistral» που μοιάζει με τη νομπελίστρια λογοτέχνη |
Το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) έδωσε στη δημοσιότητα μια καταπληκτική φωτογραφία ενός νεφελώματος που η κοσμική του ύλη είναι «σκαλισμένη» με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζει με ανθρώπινο πρόσωπο. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της νομπελίστριας ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ και του έδωσαν το όνομα της.
Το «ποιητικό» νεφέλωμα
To νεφέλωμα που έχει την κωδική ονομασία NGC 3324 βρίσκεται σε απόσταση 7.500 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Τρόπιδος. Είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων , γι' αυτό και έχει γίνει αντικείμενο παρατηρήσης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει στρέψει το βλέμμα του εκεί και έχει στείλει φωτογραφίες και στοιχεία από το νεφέλωμα τα προηγούμενα χρόνια.
Οι νέες λεπτομερείς εικόνες του νεφελώματος από το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2 που βρίσκεται στις Χιλιανές Άνδεις αποκάλυψαν την «ανθρώπινη» όψη του. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις νέες εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή όπου βρίσκεται το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2.
Η Γκαμπριέλα Μιστράλ βραβεύτηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1945 και έγραψε ιστορία αφού ήταν η πρώτη φορά που λογοτέχνης από τη Λατινική Αμερική βραβεύτηκε από τα μέλη της Σουηδικής Ακαδημίας.
πηγή: http://www.tovima.gr/science
«Εκρηκτικη Χημεια»
πληροφορίες: http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=99
Σε εναν εμπιστο φιλο...
Πριν από λίγες μέρες ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, μέλος της μικρής μας κοινωνίας συνταξιοδοτήθηκε. Ο κύριος Μιχάλης δεν ήταν απλώς ο επιστάτης του σχολείου μας αλλά κάτι παραπάνω΄ ο άνθρωπος που ποτέ δεν αρνήθηκε να μας βοήθησει, που πραγματικά αγάπησε το σχολείο μας και εμάς του ίδιους.
Για αυτό και του ευχόμαστε καλή ξεκούραση, καλή συνέχεια και του ευχόμαστε ειλικρίνα να είναι πάντα καλά. Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας για την φροντίδα και την αγάπη σας.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ
Την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου οι τάξεις των θετικών κατευθύνσεων Β' και Γ' λυκείου επισκεφθήκαμε το Ε.Κ.Ε.Φ.Ε Δημόκριτος. Ο Δημόκριτος είναι μία ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία η οποία συμπεριλαμβάνει 8 Ινστιτούτα (Πυρηνικής Φυσικής, Πυρηνικής τεχνολογίας και Ακτινοπροστασίας, Επιστήμης υλικών, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Μικροηλεκτρονικής, Φυσικοχημείας, Βιολογίας, Ραδιοισοτόπων και Ραδιοδιαγνωστικών Προϊόντων).
Αρχικά, συγκεντρωθήκαμε για να μας γίνει μία παρουσίαση του κέντρου, της αποστολής του αλλά και της συνεισφοράς του στις επιστήμες. Ενημερωθήκαμε για εφαρμογές της νανοτεχνολογίας στην καθημερινή μας ζωή αλλά και για τις δυνατότητες εξέλιξής της, οι οποίες βρίσκονται ακόμα σε ερευνητικό στάδιο. Επίσης, μέσα από την παρουσίαση διάφορων πειραμάτων ,τα οποία γίνονται στο Δημόκριτο, ενημερωθήκαμε για την επίδραση της ραδιενέργειας στον άνθρωπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η έκθεση του ανθρώπου στη ραδιενέργεια δεν είναι βλαβερή όταν αυτή γίνεται με μέτρο. Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει την ικανότητα να αναπλάθει τα κατεστραμμένα κύτταρά του όταν αυτά δε βρίσκονται σε υπερβολικό βαθμό. Ωστόσο, σύμφωνα με τα έγκυρα λόγια ενός φυσικού επιστήμονα, ο άνθρωπος αναμένεται να έρθει αντιμέτωπος με τις αρνητικές επιδράσεις της τα επόμενα χρόνια. Ο ίδιος συνεχίζει λέγοντας πως αυτό που μετράει σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος είτε ασχολείται με τις επιστήμες είτε όχι, είναι να αμφισβητεί και να βρίσκεται σε μία διαρκή αναζήτησης αληθινών πληροφοριών. Αυτό ήταν και το πιο ουσιώδες μήνυμα καθώς σ' αυτό βασίζεται η ζωή αλλά και όλο το φάσμα των φυσικών επιστημών.
Έπειτα ακολούθησε η επίσκεψη μας σε δύο από τα Ινστιτούτα του Δημόκριτου, εκείνο των Ραδιοισοτόπων και Ραδιοδιαγνωστικών Προϊόντων και της Βιολογίας. Στο πρώτο έγινε μία σύντομη παρουσίαση της αποστολής του κέντρου αλλά και για την επίδραση της ραδιενέργειας με περισσότερα επιστημονικά στοιχεία. Μετά, είδαμε πως είναι από κοντά ένα εργαστήριο αλλά και τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν εκεί οι άνθρωποι καθημερινά. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε και δύο από τα δεκάδες εργαστήρια του Ινστιτούτου Βιολογίας όπου παρακολουθήσαμε διαδικασίες οι οποίες αφορούσαν κυρίως τη μελέτη και την απομόνωση του μορίου του DNA. Μάλιστα, μας δόθηκε η ευκαιρία να το δούμε μέσα από υπεριώδεις ακτίνες UV στις οποίες φθορίζει έντονα.
Συνοψίζοντας, μπορεί τέτοιες πρωτοβουλίες να χαρακτηρίζονται ως "χάσιμο μαθήματος" αλλά πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι η αληθινή γνώση είναι βιωματική, ιδιαίτερα στον τομέα των φυσικών επιστημών.
Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012
Η αληθεια μιας φωτογραφιας
Στη φωτογραφία εικονίζεται ο αρχηγός της Αστυνομίας του Νοτίου Βιετνάμ, στρατηγός Νγκουγιέν Νγκοκ Λόαν, τη στιγμή που εκτελεί εν ψυχρώ τον Βιετκόνγκ (νοτιοβιετναμέζο κομμουνιστή) Νκουγιέν Βαν Λεμ. Ο Λόαν ισχυρίστηκε ενώπιον των εκπροσώπων του Τύπου ότι προέβη στην ενέργειά του αυτή από δικαιολογημένη αγανάκτηση, επειδή νωρίτερα ο Λεμ με τους συντρόφους του σε μια καταδρομική επιχείρηση είχαν σκοτώσει αδιακρίτως πολλούς αστυνομικούς και μέλη των οικογενειών τους, ανάμεσά τους και κάποιους συγγενείς του στρατηγού. Πολλοί από τους παριστάμενους δημοσιογράφους επιβεβαίωσαν τα λεγόμενα του Λόαν, αλλά δεν δικαιολόγησαν την πράξη του.
Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου και γρήγορα έγινε το σύμβολο της βαρβαρότητας του Πολέμου στο Βιετνάμ. Προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην εικόνα των Αμερικανών, που είχαν αναλάβει το κύριο βάρος διεξαγωγής του πολέμου στο πλευρό των συμμάχων τους Νοτιοβιετναμέζων εναντίον των κομμουνιστών της Βορείου Κορέας και των ομοϊδεατών τους Βιετκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ. Πολλοί χαρακτήρισαν έγκλημα πολέμου την πράξη του Λόαν, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης περί αιχμαλώτων. Κάποιοι άλλοι αντέταξαν ότι ο Λεμ δεν μπορούσε να θεωρηθεί αιχμάλωτος επειδή δεν ήταν και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να εφαρμοσθεί η Σύμβαση της Γενεύης στην περίπτωσή του.
Ο φωτογράφος Έντι Άνταμς δοξάστηκε και το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για το καλύτερο φωτορεπορτάζ. Αργότερα, όμως, δήλωσε ότι λυπήθηκε για τον αντίκτυπο που είχε η φωτογραφία του και υπερασπίστηκε τον εκτελεστή στρατηγό. Σε μια επιστολή του στο περιοδικό TIME έγραφε: «Ο στρατηγός σκότωσε ένα Βιετκόνγκ κι εγώ τον σκότωσα με τη φωτογραφική μου μηχανή. Οι φωτογραφίες είναι το πιο ισχυρό όπλο στον κόσμο. Οι άνθρωποι τις πιστεύουν, αλλά οι φωτογράφοι συχνά ψεύδονται, έστω και χωρίς δόλο. Οι φωτογραφίες λένε συχνά τη μισή αλήθεια, όπως και στην περίπτωση του Λόαν».
Ο στρατηγός Λόαν πέθανε εξόριστος στις ΗΠΑ το 1998 και ο Άνταμς τον χαρακτήρισε «ήρωα ενός δίκαιου σκοπού».
πηγή: http://www.sansimera.gr/
Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012
Εσυ ποιο λυκο ταΐζεις;
''Γιέ μου η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας''.
Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το Εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γεναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία, και η πίστη στο Θεό.
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: ''Ποιος λύκος νικάει;''
Ο γέρος ινδιάνος απάντησε απλά ..............
''Αυτός που ταΐζεις''.
Μια τρυπα στο αστρικο «υφασμα»
 |
Το σκοτεινό νεφέλωμα Barnard 68 είναι μια «μαύρη τρύπα» μέσα στα άστρα |
Όπως διαπιστώθηκε όμως πρόκειται για μοριακά νέφη στο εσωτερικό των οποίων επικρατεί σχεδόν το απόλυτο σκοτάδι και ψύχος. Το Barnard 68 είναι από τα πιο εντυπωσιακά σκοτεινά νεφελώματα επειδή βρίσκεται στο κέντρο μιας περιοχής γεμάτης άστρα και οι ειδικοί το παρομοιάζουν με μια «τρύπα στο αστρικό ύφασμα».
Τα σκοτεινά νεφελώματα
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη τον μηχανισμό δημιουργίας των σκοτεινών νεφελωμάτων. Αυτό που έχουν καταφέρει να διαπιστώσουν είναι ότι αποτελούνται από υψηλές συγκεντρώσεις μοριακού αερίου και κοσμικής σκόνης και ότι απορροφούν όλο το φως (στο ορατό φάσμα) που εκπέμπουν τα άστρα που βρίσκονται πίσω τους. Οι επιστήμονες θεωρούν ακόμη ότι πρόκειται για περιοχές όπου γεννιούνται νέα άστρα.
Το Barnard 68
Το Barnard 68 είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους των σκοτεινών νεφελωμάτων. Βρίσκεται στον αστερισμό του Οφιούχου σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς. Έχει έκταση 0.5 έτη φωτός και μάζα περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Όπως και τα υπόλοιπα νεφελώματα τους είδους έτσι και αυτό στο ορατό φως παραμένει απόλυτα σκοτεινό. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι πίσω από το Barnard 68 βρίσκονται περίπου 3.700 άστρα και αποφάσισαν να το παρατηρήσουν τόσο στο ορατό όσο και στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός με το τηλεσκόπιο VLT που έχει αυτή τη δυνατότητα.
Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες κατάφεραν να διεισδύσουν μέσα στο Barnard 68 και να διακρίνουν περίπου χίλια από τα άστρα που «μπλοκάρει» το νεφέλωμα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το Barnard 68 θα καταρρεύσει σύντομα δίνοντας την θέση του σε ένα καινούργιο αστρικό σύστημα που θα καλύψει την τρύπα στο…ύφασμα.
Στο υπέρυθρο φάσμα διακρίνονται τα άστρα που βρίσκονται πίσω από το Barnard 68 αλλά στο ορατό φάσμα παραμένουν αόρατα.
πηγή: http://www.tovima.gr/science
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
To Project στο Λυκειο: Ενας πρωτος απολογισμος
Eνα από τα σημαντικότερα μαθήματα διεθνώς διδάσκεται πλέον και στην Ελλάδα. Πρόκειται για το μάθημα της ερευνητικής εργασίας, πιο γνωστό με τον ξενικό όρο «project», βάσει του οποίου ομάδες μαθητών αναλαμβάνουν ένα θέμα, συλλέγουν πληροφορίες, τις ερευνούν και στη συνέχεια τις συνθέτουν μαζί με τους συμμαθητές τους. Είναι το μάθημα, που διδάσκεται δεκαετίες ολόκληρες στα σχολεία του εξωτερικού, αναπτύσσει την κριτική και συνθετική ικανότητα των παιδιών, και στην Ελλάδα άρχισε για πρώτη φορά να εφαρμόζεται στην α´Λυκείου τον Σεπτέμβριο του 2011. Τώρα, το υπουργείο είναι εν αναμονή των πρώτων αποτελεσμάτων από την εφαρμογή του, για να μελετήσει την αποτελεσματικότητά του και προχωρήσει σε αλλαγές, εάν φυσικά χρειάζεται.
Η «ερευνητική εργασία» είναι μέρος της μεταρρύθμισης στα λύκεια και εντάσσεται στα μέτρα που στοχεύουν να κάνουν το λύκειο ουσιαστική μονάδα εκπαίδευσης και όχι προθάλαμο των πανεπιστημίων. Είναι το σύστημα, του οποίου η εφαρμογή στο σύνολο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είχε αρχικά εξαγγελθεί για το 2014, αλλά, όπως φαίνεται, θα πάρει μικρή παράταση.
Λίγο πριν τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, στο υπουργείο Παιδείας απέμεναν ελάχιστες συνεδριάσεις για να μπουν οι τελευταίες «πινελιές» ακόμη και για το νέο σύστημα πανελληνίων εξετάσεων. Τώρα, στο υπουργείο Παιδείας αναζητείται η συναίνεση και της Νέας Δημοκρατίας για να προχωρήσουν το νέο λύκειο και το τεχνολογικό λύκειο, αλλά κυρίως το νέο σύστημα πανελληνίων εξετάσεων. Η μελέτη του θέματος ανατέθηκε στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργο Μπαμπινιώτη, ο οποίος ηγείτο της επιτροπής διαλόγου για θέματα Παιδείας επί κυβερνήσεως ΝΔ και έχει ήδη καταλήξει σε συγκεκριμένα πορίσματα.
Σχετικά με το νέο σύστημα, η επιτροπή ήταν υπέρ της απλοποίησης των εξετάσεων, με πολύ λιγότερα εξεταστέα μαθήματα, αλλά και υπέρ της αποφόρτισης των οικογενειών από το βάρος της εντατικής προετοιμασίας των παιδιών για την εισαγωγή τους στην τριτιβάθμια εκπαίδευση. Η επιτροπή τάχθηκε υπέρ ενός συστήματος εξετάσεων, που θα έδινε τη δυνατότητα στον υποψήφιο να επανεξετασθεί, εφόσον δεν επιτύγχανε με την πρώτη τον βαθμό, που θα είχε θέσει κάθε σχολή ως προϋπόθεση εισαγωγής. Ο κ. Μπαμπινιώτης, πάντως, μελετά εκ νέου το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων και φαίνεται ότι στο υπουργείο θα δεχθούν ακόμη και μικρή χρονική καθυστέρηση στην εφαρμογή του.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ απευθύνθηκε σε καθηγητές που έχουν εφαρμόσει το πρόγραμμα και ζήτησε την άποψή τους για το νέο αυτό μάθημα. Αρκετοί είδαν από την αρχή με θετική ματιά και καλή διάθεση το νέο μάθημα. ¢λλοι, που «εντόπισαν» πίσω απ´αυτό, «ευκαιρίες» για διαφόρους να αναπτύξουν στο διαδίκτυο «πρότυπα» ερευνητικών εργασιών, που θα αντέγραφαν οι μαθητές.
«Δεν φυτρώνουν τριαντάφυλλα στο τσιμέντο» είναι οι πρώτες λέξεις του καθηγητή ερευνητή Χρήστου Κάτσικα, ο οποίος συνεχίζει: «Η «ερευνητική εργασία», το λεγόμενο project, εντάσσεται στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου για ένα συνεχές τρίωρο. Η συμμετοχή των μαθητών και στα δύο τετράμηνα είναι υποχρεωτική και λαμβάνουν ατομικό βαθμό, που καταχωρείται κανονικά στον έλεγχο και στην ατομική καρτέλα του μαθητή.
Η έως τώρα εμπειρία έδειξε ότι το project λειτούργησε το πρώτο τετράμηνο με αρκετά προβλήματα σε όλα τα σχολεία της χώρας (σύμφωνα με διαπιστώσεις καθηγητών που δημοσιεύονται και στο site του Κρατικού Οργανισμού Επιμόρφωσης) και αποκάλυψε την αποσπασματικότητα του «ερευνητικού» και διδακτικού του περιεχομένου. Φάνηκε και στην πράξη ότι ένα project, όσο ελκυστικό θέμα κι αν έχει, κινδυνεύει να καταποντιστεί στη θάλασσα της κοινοτοπίας, της ασημαντότητας και της έλλειψης νοήματος χωρίς ένα επαρκές και συνεκτικό πλαίσιο γνώσεων.
Καθώς το βιβλίο και η μελέτη γίνονται, πλέον, συνοδευτικά και τα τεχνολογικά μέσα κυρίαρχα (και όχι το αντίστροφο), έχει σημασία πώς προωθούνται, γενικά, τα μέσα παρουσίασης και όχι το περιεχόμενο. ¸τσι το project, ένα υπό όρους χρήσιμο εργαλείο, ένα μέσον, μια διαδικασία δηλαδή, έχει αναχθεί σε ουσία της μάθησης ανεξάρτητα από το περιεχόμενο».
Ο Χρ. Κάτσικας αναφέρεται και στη «συμπεριφορά» των μαθητών που ασχολούνται με την ερευνητική εργασία. «Οι μαθητές του υψηλότερου επιπέδου βαθμολογικής επίδοσης λειτουργούν τυπικά, ορθολογικά και αναπαραγωγικά σε σχέση με το αντικείμενο της εργασίας τους και επιτυγχάνουν τους στόχους τους, ενώ οι μαθητές του χαμηλότερου επιπέδου βαθμολογικής επίδοσης δεν έχουν τα απαραίτητα εργαλεία και εφόδια να ακολουθήσουν τα καθορισμένα στάδια και φάσεις της εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι η διεύρυνση της ανισότητας ανάμεσα στους μαθητές. Αυτό προκύπτει και από διαπιστώσεις που γίνονται στα «σχολεία που καταγράφονται και ανακοινώνονται μέσω του διαδικτύου σχετικά με τις οδηγίες βαθμολόγησης του project στο α´τετράμηνο. Το ζητούμενο όμως θα έπρεπε να είναι να ανοίξει η γνώση με άλλους όρους προσέγγισής της (αναλυτικά προγράμματα, περιεχόμενο σπουδών κ.λπ.).
Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για μια αναγνώριση της ανάγκης διαφορετικής παιδαγωγικής προσέγγισης της γνώσης, ώστε οι νέοι να αναζητούν, να ερευνούν και να ανακαλύπτουν, μέσα από ομαδική, κοινωνική δουλειά. Tο λιγότερο που έχουμε να πούμε είναι ότι δεν φυτρώνουν τριαντάφυλλα στο τσιμέντο και δεν έχει κανείς παρά να θυμηθεί την τύχη των «συνθετικών δημιουργικών εργασιών» που προέβλεπε η νομοθεσία στα τέλη της δεκαετίας του ´90. Την ίδια ώρα που οι βιβλιοθήκες των σχολείων κλείνουν, αντί να εμπλουτίζονται, και η έρευνα έχει κηρύξει πτώχευση, το «σχέδιο έρευνας» έχει καταντήσει στις περισσότερες περιπτώσεις ένα «γκουγκλάρισμα» με copy paste (σσ. αντιγραφή), ενώ φαίνεται να ανοίγει σιγά σιγά νέο κύκλο εργασιών στον κλάδο των project makers».
Ο μαθηματικός και ερευνητής Στρ. Στρατηγάκης αναφέρεται, από την πλευρά του, στις πρακτικές δυσκολίες, στις περιπτώσεις σχολείων χωρίς βιβλιοθήκες και επαρκή αριθμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. «Φανταστείτε όλους τους μαθητές της α´Λυκείου να προσπαθούν ταυτόχρονα να αναζητήσουν πληροφορίες μέσα από το διαδίκτυο, να οργανώσουν, να γράψουν και να δημιουργήσουν μια παρουσίαση. Η εργασία πρέπει να γίνει στο σχολείο, γιατί πρέπει να μάθουν οι μαθητές να συνεργάζονται, άρα δεν πρέπει το κύριο μέρος της εργασίας να γίνει στο σπίτι, κατά μόνας δηλαδή. Φανταστείτε του χρόνου, που θα εισαχθεί και στη β´και στη γ´Λυκείου, πώς θα μπορούν να εργάζονται τα παιδιά στο σχολείο. Προσπαθούμε να αγνοούμε μια απλή αλήθεια: Χωρίς πόρους δεν μπορεί να προχωρήσει σωστά η εκπαίδευση. Και με πληθώρα πόρων, όμως, κανείς δεν μας δίνει τη σιγουριά ότι θα λειτουργήσει σωστά η εκπαίδευση», λέει.
Επιπλέον, εντοπίζει δυσκολία εφαρμογής του εγχειρήματος στην εντελώς διαφορετική λογική από αυτά που σήμερα διδάσκονται στο σχολείο: «Η ελλιπής προετοιμασία των εκπαιδευτικών έχει να κάνει με τα επιμορφωτικά σεμινάρια που έγιναν για κάποιους καθηγητές, όσους πρόλαβαν να κάνουν αίτηση, διάρκειας δύο ημερών. ¸τσι, καθηγητές που δεν γνωρίζουν τη μέθοδο και έχουν μάθει να λειτουργούν τελείως διαφορετικά πρέπει να καθοδηγήσουν τους μαθητές σε νέα μονοπάτια. Υπάρχει και η οικονομική διάσταση του θέματος. Το Υπουργείο Παιδείας αντί να προσφέρει επιλεγόμενα μαθήματα που απαιτούν πολλούς καθηγητές διαφορετικών ειδικοτήτων, που δεν θα συμπληρώνουν το ωράριό τους και θα τρέχουν από σχολείο σε σχολείο, καταφέρνει με το project να το συμπληρώνουν, κάνοντας έτσι εξοικονόμηση ανθρώπινου δυναμικού, αφού δεν θα υπάρχουν εύκολα καθηγητές με μειωμένο ωράριο. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα συμπληρώνουν τις ώρες που τους λείπουν με project, αφού μπορεί να το διδάξει οποιοσδήποτε καθηγητής. Οι δυσκολίες που προκύπτουν είναι σημαντικές, αφού οι μαθητές έχουν ερωτήσεις σχετικά με το copy paste (σσ. την αντιγραφή των κειμένων). ¸χουν απορίες για τη χρησιμότητα του θέματος και θεωρούν ότι αφού δεν τους ζητάει κανείς να παπαγαλίσουν, δεν μαθαίνουν τίποτα. Δεν μπορούν να καταλάβουν δηλαδή ότι μαθαίνουν τρόπο δουλειάς και όχι συγκεκριμένες γνώσεις.
Ο μαθηματικός και ερευνητής Στρ. Στρατηγάκης, από την πλευρά του, «είδε» να αποκαλύπτονται, μέσω του «project» τα «χαρακτηριστικά» της φυλής. Εξηγεί: «¸να από τα χαρακτηριστικά του λαού μας είναι η δυσκολία συνύπαρξης και η μη συνεργασία, αφού ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, δύσκολα υποτασσόμενος σε συλλογικά οράματα, αλλά και τους απλούς κανόνες της κοινωνικής ζωής. Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μη συμμόρφωσης με τους κανόνες λειτουργίας της κοινωνίας, που φέρνουν δυσκολίες στη συνύπαρξη. Χρειάζεται εκπαίδευση στο συγκεκριμένο θέμα και η ομαδική δουλειά, που επιτυγχάνεται μέσω του project, μπορεί να βοηθήσει».
Γενικότερα, η άποψή του είναι ότι πρόκειται για ένα σημαντικό μάθημα το οποίο όμως έχει προβλήματα στην εφαρμογή του, δεδομένου ότι είναι και η πρώτη φορά που εισάγεται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
«Η βασική ιδέα της ερευνητικής εργασίας είναι πολύ καλή και λείπει από την εκπαίδευσή μας. Μέσα από την ερευνητική εργασία οι μαθητές μαθαίνουν να αναζητούν την πληροφορία σε διάφορες πηγές, να κρίνουν την αξιοπιστία της και να τη συνθέτουν σε μια εργασία. Το αντίθετο, δηλαδή, της λογικής «το μάθημα είναι από τη σελίδα τάδε μέχρι τη σελίδα δείνα και πρέπει να το ξέρεις απέξω». ¼λα αυτά γίνονται με τη συνεργασία ομάδας μαθητών και τη βοήθεια του καθηγητή, που δεν διδάσκει, αλλά καθοδηγεί», λέει.
Εκτιμά πως υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για την εισαγωγή του «project» στα ελληνικά σχολεία, όπως η μύηση των παιδιών στα δεδομένα της παραγωγής, μέσω ομαδικότητας, και της εξυπηρέτηση του κοινού στόχου. «¸να άλλο θέμα είναι η έντονη ανάγκη των Ελλήνων για επαγγελματική ανεξαρτησία που οδηγεί σε μεγάλο πλήθος ελευθέρων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων. ¸χουμε το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη σ’ αυτό το είδος απασχόλησης, με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τις άλλες χώρες. Δεν είναι κακό, αλλά οι οικονομικές συνθήκες το αλλάζουν, αφού τα μικρομάγαζα δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό των μεγάλων πολυκαταστημάτων των πολυεθνικών που έχουν εισβάλει στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να κλείνουν μαζικά, όπως έγινε μαζικά τις προηγούμενες δεκαετίες με τα μπακάλικα και τα super markets. Τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μία κοινωνία που θα εργάζονται σε ομάδες και οι ελεύθεροι και μόνοι επαγγελματίες θα αποτελούν μικρό ποσοστό του εργατικού δυναμικού», εξηγεί, αλλά θεωρεί ότι «η εισαγωγή του μαθήματος έγινε βιαστικά χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα η όλη προσπάθεια. Αν απαξιωθεί από τους μαθητές, κινδυνεύει να μετατραπεί στην «ώρα του παιδιού» και να χαθεί οριστικά το όποιο όφελος. Θα φτάσει έτσι να γίνει ακόμη μία αιτία απαξίωσης του σχολείου στα μάτια των παιδιών».
Η «ερευνητική εργασία» είναι μέρος της μεταρρύθμισης στα λύκεια και εντάσσεται στα μέτρα που στοχεύουν να κάνουν το λύκειο ουσιαστική μονάδα εκπαίδευσης και όχι προθάλαμο των πανεπιστημίων. Είναι το σύστημα, του οποίου η εφαρμογή στο σύνολο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είχε αρχικά εξαγγελθεί για το 2014, αλλά, όπως φαίνεται, θα πάρει μικρή παράταση.
Λίγο πριν τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, στο υπουργείο Παιδείας απέμεναν ελάχιστες συνεδριάσεις για να μπουν οι τελευταίες «πινελιές» ακόμη και για το νέο σύστημα πανελληνίων εξετάσεων. Τώρα, στο υπουργείο Παιδείας αναζητείται η συναίνεση και της Νέας Δημοκρατίας για να προχωρήσουν το νέο λύκειο και το τεχνολογικό λύκειο, αλλά κυρίως το νέο σύστημα πανελληνίων εξετάσεων. Η μελέτη του θέματος ανατέθηκε στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργο Μπαμπινιώτη, ο οποίος ηγείτο της επιτροπής διαλόγου για θέματα Παιδείας επί κυβερνήσεως ΝΔ και έχει ήδη καταλήξει σε συγκεκριμένα πορίσματα.
Σχετικά με το νέο σύστημα, η επιτροπή ήταν υπέρ της απλοποίησης των εξετάσεων, με πολύ λιγότερα εξεταστέα μαθήματα, αλλά και υπέρ της αποφόρτισης των οικογενειών από το βάρος της εντατικής προετοιμασίας των παιδιών για την εισαγωγή τους στην τριτιβάθμια εκπαίδευση. Η επιτροπή τάχθηκε υπέρ ενός συστήματος εξετάσεων, που θα έδινε τη δυνατότητα στον υποψήφιο να επανεξετασθεί, εφόσον δεν επιτύγχανε με την πρώτη τον βαθμό, που θα είχε θέσει κάθε σχολή ως προϋπόθεση εισαγωγής. Ο κ. Μπαμπινιώτης, πάντως, μελετά εκ νέου το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων και φαίνεται ότι στο υπουργείο θα δεχθούν ακόμη και μικρή χρονική καθυστέρηση στην εφαρμογή του.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ απευθύνθηκε σε καθηγητές που έχουν εφαρμόσει το πρόγραμμα και ζήτησε την άποψή τους για το νέο αυτό μάθημα. Αρκετοί είδαν από την αρχή με θετική ματιά και καλή διάθεση το νέο μάθημα. ¢λλοι, που «εντόπισαν» πίσω απ´αυτό, «ευκαιρίες» για διαφόρους να αναπτύξουν στο διαδίκτυο «πρότυπα» ερευνητικών εργασιών, που θα αντέγραφαν οι μαθητές.
«Δεν φυτρώνουν τριαντάφυλλα στο τσιμέντο» είναι οι πρώτες λέξεις του καθηγητή ερευνητή Χρήστου Κάτσικα, ο οποίος συνεχίζει: «Η «ερευνητική εργασία», το λεγόμενο project, εντάσσεται στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου για ένα συνεχές τρίωρο. Η συμμετοχή των μαθητών και στα δύο τετράμηνα είναι υποχρεωτική και λαμβάνουν ατομικό βαθμό, που καταχωρείται κανονικά στον έλεγχο και στην ατομική καρτέλα του μαθητή.
Η έως τώρα εμπειρία έδειξε ότι το project λειτούργησε το πρώτο τετράμηνο με αρκετά προβλήματα σε όλα τα σχολεία της χώρας (σύμφωνα με διαπιστώσεις καθηγητών που δημοσιεύονται και στο site του Κρατικού Οργανισμού Επιμόρφωσης) και αποκάλυψε την αποσπασματικότητα του «ερευνητικού» και διδακτικού του περιεχομένου. Φάνηκε και στην πράξη ότι ένα project, όσο ελκυστικό θέμα κι αν έχει, κινδυνεύει να καταποντιστεί στη θάλασσα της κοινοτοπίας, της ασημαντότητας και της έλλειψης νοήματος χωρίς ένα επαρκές και συνεκτικό πλαίσιο γνώσεων.
Καθώς το βιβλίο και η μελέτη γίνονται, πλέον, συνοδευτικά και τα τεχνολογικά μέσα κυρίαρχα (και όχι το αντίστροφο), έχει σημασία πώς προωθούνται, γενικά, τα μέσα παρουσίασης και όχι το περιεχόμενο. ¸τσι το project, ένα υπό όρους χρήσιμο εργαλείο, ένα μέσον, μια διαδικασία δηλαδή, έχει αναχθεί σε ουσία της μάθησης ανεξάρτητα από το περιεχόμενο».
Ο Χρ. Κάτσικας αναφέρεται και στη «συμπεριφορά» των μαθητών που ασχολούνται με την ερευνητική εργασία. «Οι μαθητές του υψηλότερου επιπέδου βαθμολογικής επίδοσης λειτουργούν τυπικά, ορθολογικά και αναπαραγωγικά σε σχέση με το αντικείμενο της εργασίας τους και επιτυγχάνουν τους στόχους τους, ενώ οι μαθητές του χαμηλότερου επιπέδου βαθμολογικής επίδοσης δεν έχουν τα απαραίτητα εργαλεία και εφόδια να ακολουθήσουν τα καθορισμένα στάδια και φάσεις της εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι η διεύρυνση της ανισότητας ανάμεσα στους μαθητές. Αυτό προκύπτει και από διαπιστώσεις που γίνονται στα «σχολεία που καταγράφονται και ανακοινώνονται μέσω του διαδικτύου σχετικά με τις οδηγίες βαθμολόγησης του project στο α´τετράμηνο. Το ζητούμενο όμως θα έπρεπε να είναι να ανοίξει η γνώση με άλλους όρους προσέγγισής της (αναλυτικά προγράμματα, περιεχόμενο σπουδών κ.λπ.).
Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για μια αναγνώριση της ανάγκης διαφορετικής παιδαγωγικής προσέγγισης της γνώσης, ώστε οι νέοι να αναζητούν, να ερευνούν και να ανακαλύπτουν, μέσα από ομαδική, κοινωνική δουλειά. Tο λιγότερο που έχουμε να πούμε είναι ότι δεν φυτρώνουν τριαντάφυλλα στο τσιμέντο και δεν έχει κανείς παρά να θυμηθεί την τύχη των «συνθετικών δημιουργικών εργασιών» που προέβλεπε η νομοθεσία στα τέλη της δεκαετίας του ´90. Την ίδια ώρα που οι βιβλιοθήκες των σχολείων κλείνουν, αντί να εμπλουτίζονται, και η έρευνα έχει κηρύξει πτώχευση, το «σχέδιο έρευνας» έχει καταντήσει στις περισσότερες περιπτώσεις ένα «γκουγκλάρισμα» με copy paste (σσ. αντιγραφή), ενώ φαίνεται να ανοίγει σιγά σιγά νέο κύκλο εργασιών στον κλάδο των project makers».
Ο μαθηματικός και ερευνητής Στρ. Στρατηγάκης αναφέρεται, από την πλευρά του, στις πρακτικές δυσκολίες, στις περιπτώσεις σχολείων χωρίς βιβλιοθήκες και επαρκή αριθμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. «Φανταστείτε όλους τους μαθητές της α´Λυκείου να προσπαθούν ταυτόχρονα να αναζητήσουν πληροφορίες μέσα από το διαδίκτυο, να οργανώσουν, να γράψουν και να δημιουργήσουν μια παρουσίαση. Η εργασία πρέπει να γίνει στο σχολείο, γιατί πρέπει να μάθουν οι μαθητές να συνεργάζονται, άρα δεν πρέπει το κύριο μέρος της εργασίας να γίνει στο σπίτι, κατά μόνας δηλαδή. Φανταστείτε του χρόνου, που θα εισαχθεί και στη β´και στη γ´Λυκείου, πώς θα μπορούν να εργάζονται τα παιδιά στο σχολείο. Προσπαθούμε να αγνοούμε μια απλή αλήθεια: Χωρίς πόρους δεν μπορεί να προχωρήσει σωστά η εκπαίδευση. Και με πληθώρα πόρων, όμως, κανείς δεν μας δίνει τη σιγουριά ότι θα λειτουργήσει σωστά η εκπαίδευση», λέει.
Επιπλέον, εντοπίζει δυσκολία εφαρμογής του εγχειρήματος στην εντελώς διαφορετική λογική από αυτά που σήμερα διδάσκονται στο σχολείο: «Η ελλιπής προετοιμασία των εκπαιδευτικών έχει να κάνει με τα επιμορφωτικά σεμινάρια που έγιναν για κάποιους καθηγητές, όσους πρόλαβαν να κάνουν αίτηση, διάρκειας δύο ημερών. ¸τσι, καθηγητές που δεν γνωρίζουν τη μέθοδο και έχουν μάθει να λειτουργούν τελείως διαφορετικά πρέπει να καθοδηγήσουν τους μαθητές σε νέα μονοπάτια. Υπάρχει και η οικονομική διάσταση του θέματος. Το Υπουργείο Παιδείας αντί να προσφέρει επιλεγόμενα μαθήματα που απαιτούν πολλούς καθηγητές διαφορετικών ειδικοτήτων, που δεν θα συμπληρώνουν το ωράριό τους και θα τρέχουν από σχολείο σε σχολείο, καταφέρνει με το project να το συμπληρώνουν, κάνοντας έτσι εξοικονόμηση ανθρώπινου δυναμικού, αφού δεν θα υπάρχουν εύκολα καθηγητές με μειωμένο ωράριο. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα συμπληρώνουν τις ώρες που τους λείπουν με project, αφού μπορεί να το διδάξει οποιοσδήποτε καθηγητής. Οι δυσκολίες που προκύπτουν είναι σημαντικές, αφού οι μαθητές έχουν ερωτήσεις σχετικά με το copy paste (σσ. την αντιγραφή των κειμένων). ¸χουν απορίες για τη χρησιμότητα του θέματος και θεωρούν ότι αφού δεν τους ζητάει κανείς να παπαγαλίσουν, δεν μαθαίνουν τίποτα. Δεν μπορούν να καταλάβουν δηλαδή ότι μαθαίνουν τρόπο δουλειάς και όχι συγκεκριμένες γνώσεις.
Ο μαθηματικός και ερευνητής Στρ. Στρατηγάκης, από την πλευρά του, «είδε» να αποκαλύπτονται, μέσω του «project» τα «χαρακτηριστικά» της φυλής. Εξηγεί: «¸να από τα χαρακτηριστικά του λαού μας είναι η δυσκολία συνύπαρξης και η μη συνεργασία, αφού ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, δύσκολα υποτασσόμενος σε συλλογικά οράματα, αλλά και τους απλούς κανόνες της κοινωνικής ζωής. Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μη συμμόρφωσης με τους κανόνες λειτουργίας της κοινωνίας, που φέρνουν δυσκολίες στη συνύπαρξη. Χρειάζεται εκπαίδευση στο συγκεκριμένο θέμα και η ομαδική δουλειά, που επιτυγχάνεται μέσω του project, μπορεί να βοηθήσει».
Γενικότερα, η άποψή του είναι ότι πρόκειται για ένα σημαντικό μάθημα το οποίο όμως έχει προβλήματα στην εφαρμογή του, δεδομένου ότι είναι και η πρώτη φορά που εισάγεται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
«Η βασική ιδέα της ερευνητικής εργασίας είναι πολύ καλή και λείπει από την εκπαίδευσή μας. Μέσα από την ερευνητική εργασία οι μαθητές μαθαίνουν να αναζητούν την πληροφορία σε διάφορες πηγές, να κρίνουν την αξιοπιστία της και να τη συνθέτουν σε μια εργασία. Το αντίθετο, δηλαδή, της λογικής «το μάθημα είναι από τη σελίδα τάδε μέχρι τη σελίδα δείνα και πρέπει να το ξέρεις απέξω». ¼λα αυτά γίνονται με τη συνεργασία ομάδας μαθητών και τη βοήθεια του καθηγητή, που δεν διδάσκει, αλλά καθοδηγεί», λέει.
Εκτιμά πως υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για την εισαγωγή του «project» στα ελληνικά σχολεία, όπως η μύηση των παιδιών στα δεδομένα της παραγωγής, μέσω ομαδικότητας, και της εξυπηρέτηση του κοινού στόχου. «¸να άλλο θέμα είναι η έντονη ανάγκη των Ελλήνων για επαγγελματική ανεξαρτησία που οδηγεί σε μεγάλο πλήθος ελευθέρων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων. ¸χουμε το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη σ’ αυτό το είδος απασχόλησης, με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τις άλλες χώρες. Δεν είναι κακό, αλλά οι οικονομικές συνθήκες το αλλάζουν, αφού τα μικρομάγαζα δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό των μεγάλων πολυκαταστημάτων των πολυεθνικών που έχουν εισβάλει στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να κλείνουν μαζικά, όπως έγινε μαζικά τις προηγούμενες δεκαετίες με τα μπακάλικα και τα super markets. Τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μία κοινωνία που θα εργάζονται σε ομάδες και οι ελεύθεροι και μόνοι επαγγελματίες θα αποτελούν μικρό ποσοστό του εργατικού δυναμικού», εξηγεί, αλλά θεωρεί ότι «η εισαγωγή του μαθήματος έγινε βιαστικά χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα η όλη προσπάθεια. Αν απαξιωθεί από τους μαθητές, κινδυνεύει να μετατραπεί στην «ώρα του παιδιού» και να χαθεί οριστικά το όποιο όφελος. Θα φτάσει έτσι να γίνει ακόμη μία αιτία απαξίωσης του σχολείου στα μάτια των παιδιών».
πηγή: http://www.alfavita.gr/
Joule: ο ζυθοποιος και η διατηρηση της ενεργειας
Η θερμότητα έγινε οριστικά αποδεκτή ως μορφή ενέργειας μόνο όταν ένας ερασιτέχνης φυσικός, ο Τζέιμς Τζουλ, μπόρεσε να μετρήσει με επιστημονικά αδιαμφισβήτητο τρόπο την αναλογία της θερμότητας προς τη μηχανική ενέργεια.
O Τζέιμς Τζουλ (James Ρrescott Joule) ήταν κατ΄ επάγγελμα ζυθοποιός αλλά και φανατικός ερασιτέχνης φυσικός που δεν πήγε ποτέ σχολείο. Στα παιδικά του χρόνια διδάχθηκε τις βασικές γνώσεις κατ΄ οίκον και στη συνέχεια σπούδασε φυσικές επιστήμες με τον Τζον Ντάλτον (John Dalton), τον χημικό που αναβίωσε την ατομική θεωρία του Δημόκριτου στη σύγχρονη εποχή. Μετά τις σπουδές του ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση ζυθοποιίας έως ότου αυτή πουλήθηκε, οπότε έμεινε απερίσπαστος στην επιστημονική έρευνα, που πάντα τον ενδιέφερε. Στην αρχή, θέλοντας να αντικαταστήσει την ατμομηχανές του εργοστασίου με ηλεκτροκινητήρες, ασχολήθηκε με τη μελέτη των φαινομένων του ηλεκτρικού ρεύματος. Τότε ήταν που διατύπωσε τον γνωστό νόμο του Τζουλ, σύμφωνα με τον οποίο η θερμότητα που παράγεται σε ένα σύρμα ανά μονάδα χρόνου είναι ανάλογη της αντίστασής του και του τετραγώνου του ρεύματος που το διαρρέει. Από αυτό το αποτέλεσμα οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι η θερμότητα δεν προέρχεται από το σύρμα, αλλά από το ηλεκτρικό ρεύμα. Η θερμότητα, επομένως, δεν είναι αποτέλεσμα της περιεκτικότητας ενός σώματος σε θερμιδικό, όπως είχε προτείνει ο Λαβουαζιέ, αλλά μια μορφή ενέργειας, όπως η μηχανική ή η ηλεκτρική...
Μετρήσεις στον καταρράκτη
Απεικόνιση της συσκευής του Joule σε χαλκογραφία της εποχής Οι ιδέες του Τζουλ δεν έβρισκαν ανταπόκριση στην επιστημονική κοινότητα της εποχής του, κυρίως επειδή δεν είχε ούτε πανεπιστημιακή μόρφωση αλλά ούτε και επιστημονική θέση. Εξαίρεση σε αυτή την κατάσταση αποτελούσε ο Γουίλιαμ Τόμσον, ο γνωστός λόρδος Κέλβιν, ο οποίος είχε συναντηθεί αρκετές φορές με τον Τζουλ και είχε ακούσει με ενδιαφέρον τις ιδέες του τελευταίου. Μία από τις συναντήσεις τους είχε μάλιστα πραγματοποιηθεί στο Σαμονί, όπου ο Τόμσον είχε πάει για ορειβασία και ο Τζουλ για γαμήλιο ταξίδι. Εκεί αποφάσισαν να κάνουν ένα πείραμα για να ελέγξουν τη βασιμότητα των ιδεών του Τζουλ, μετρώντας τη θερμοκρασία του νερού στην κορυφή και στη βάση του καταρράκτη Αρπενάζ (Αrpenaz).
Ο λόγος είναι ότι, σύμφωνα με τις ιδέες του Τζουλ, η δυναμική ενέργεια του νερού στην κορυφή της υδατόπτωσης μετατρέπεται σε θερμική ενέργεια στη βάση της, οπότε η θερμοκρασία εκεί θα έπρεπε να είναι υψηλότερη από ό,τι στην κορυφή. Υπενθυμίζω ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, όπου η δυναμική ενέργεια του νερού μετατρέπεται σε ηλεκτρική. Δυστυχώς, παρ΄ όλο που η υψομετρική διαφορά αυτού του καταρράκτη είναι 270 μέτρα, και άρα σημαντική, η θερμοκρασία στη βάση ήταν δύσκολο να μετρηθεί, λόγω της μικρής παροχής (1 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο) και της συνακόλουθης έντονα ακανόνιστης ροής του νερού. Ετσι αυτό το πείραμα των ΤζουλΤόμσον δεν έδωσε αξιοποιήσιμα αποτελέσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταγενέστερα έγινε ένα αντίστοιχο πείραμα στους καταρράκτες του Νιαγάρα, που έχουν υψομετρική διαφορά μόνο 53 μέτρα αλλά παροχή 3.000 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο, και μετρήθηκε διαφορά θερμοκρασίας ίση με 1,5 βαθμούς Κελσίου.
Το ευφυές πείραμα
Η συσκευή του Joule Για να μετρήσει με ακρίβεια την αναλογία μηχανικής προς θερμική ενέργεια, αυτό που σήμερα ονομάζουμε μηχανικό ισοδύναμο της θερμότητας , ο Τζουλ επινόησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πειραματικές διατάξεις. Αυτή αποτελείται από ένα θερμικά μονωμένο κυλινδρικό δοχείο, γεμάτο με νερό, τοποθετημένο κατακόρυφα. Στο εσωτερικό του δοχείου περιστρέφεται μια φτερωτή ενώ στα τοιχώματα του δοχείου υπάρχουν σταθερά πτερύγια, στα διάκενα των πτερυγίων της φτερωτής. Στον άξονα της φτερωτής είναι τυλιγμένος ένας σπάγκος, στην άλλη άκρη του οποίου είναι δεμένο ένα βάρος. Αν αφήσουμε το βάρος να πέσει από ένα ορισμένο ύψος, ο σπάγκος περιστρέφει τη φτερωτή έως ότου το βάρος φτάσει στο έδαφος. Τότε η δυναμική ενέργεια του βάρους έχει μετατραπεί σε θερμότητα, λόγω τριβής μεταξύ των μορίων του νερού, η οποία έχει ανεβάσει τη θερμοκρασία του νερού στο δοχείο.
Ο Τζουλ μετρούσε τη θερμοκρασία του νερού πριν και μετά το πείραμα και υπολόγιζε στη συνέχεια πόσες θερμίδες είχαν προστεθεί στο νερό, από τη γνωστή σχέση της θερμιδομετρίας
m η μάζα του νερού,
ΔΤ η μεταβολή της θερμοκρασίας και
c η ειδική θερμότητα του νερού, που ισούται με 1
Στη συνέχεια εξίσωνε τη θερμότητα Q, μετρημένη σε θερμίδες, με τη δυναμική ενέργεια του βάρους μετρημένη στις μονάδες ενέργειας εκείνης της εποχής, και υπολόγιζε το πηλίκο των δύο αριθμών. Η δυναμική ενέργεια, W, είναι ίση με Μgh, όπου Μ η μάζα του βάρους, h το ύψος πτώσης και g η επιτάχυνση της βαρύτητας, που στο σημερινό σύστημα μονάδων ισούται με 10. Επειδή η μάζα του βάρους και το ύψος πτώσης μπορούν να μετρηθούν με μεγάλη ακρίβεια, είναι φανερό ότι η ακρίβεια του υπολογισμού του μηχανικού ισοδύναμου της θερμότητας απαιτούσε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια στη μέτρηση της θερμοκρασίας του νερού.
Με το πιο εξελιγμένο από τα πειράματά του ο Τζουλ μπόρεσε να υπολογίσει ότι 1 θερμίδα ισούται με 4,16 joule. Το παραπάνω αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ κοντά στην τιμή του ισοδυνάμου της θερμότητας που δεχόμαστε σήμερα, 4,19 joule ανά θερμίδα. Το πείραμα του Τζουλ ήταν η πρώτη αδιαμφισβήτητη πειραματική απόδειξη της αρχής διατήρησης της ενέργειας, η οποία αποτελεί ένα από τα θεμέλια της σημερινής Φυσικής. Για τον λόγο αυτόν η μονάδα ενέργειας του πλέον διαδεδομένου σήμερα συστήματος φυσικών μονάδων έχει ονομασθεί joule, προς τιμήν του μεγάλου ερασιτέχνη φυσικού.
Γράφει ο Χάρης Βάρβογλης που είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής
Μετρήσεις στον καταρράκτη
Ο λόγος είναι ότι, σύμφωνα με τις ιδέες του Τζουλ, η δυναμική ενέργεια του νερού στην κορυφή της υδατόπτωσης μετατρέπεται σε θερμική ενέργεια στη βάση της, οπότε η θερμοκρασία εκεί θα έπρεπε να είναι υψηλότερη από ό,τι στην κορυφή. Υπενθυμίζω ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, όπου η δυναμική ενέργεια του νερού μετατρέπεται σε ηλεκτρική. Δυστυχώς, παρ΄ όλο που η υψομετρική διαφορά αυτού του καταρράκτη είναι 270 μέτρα, και άρα σημαντική, η θερμοκρασία στη βάση ήταν δύσκολο να μετρηθεί, λόγω της μικρής παροχής (1 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο) και της συνακόλουθης έντονα ακανόνιστης ροής του νερού. Ετσι αυτό το πείραμα των ΤζουλΤόμσον δεν έδωσε αξιοποιήσιμα αποτελέσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταγενέστερα έγινε ένα αντίστοιχο πείραμα στους καταρράκτες του Νιαγάρα, που έχουν υψομετρική διαφορά μόνο 53 μέτρα αλλά παροχή 3.000 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο, και μετρήθηκε διαφορά θερμοκρασίας ίση με 1,5 βαθμούς Κελσίου.
Το ευφυές πείραμα
Ο Τζουλ μετρούσε τη θερμοκρασία του νερού πριν και μετά το πείραμα και υπολόγιζε στη συνέχεια πόσες θερμίδες είχαν προστεθεί στο νερό, από τη γνωστή σχέση της θερμιδομετρίας
Q = m c ΔΤ
όπουm η μάζα του νερού,
ΔΤ η μεταβολή της θερμοκρασίας και
c η ειδική θερμότητα του νερού, που ισούται με 1
Στη συνέχεια εξίσωνε τη θερμότητα Q, μετρημένη σε θερμίδες, με τη δυναμική ενέργεια του βάρους μετρημένη στις μονάδες ενέργειας εκείνης της εποχής, και υπολόγιζε το πηλίκο των δύο αριθμών. Η δυναμική ενέργεια, W, είναι ίση με Μgh, όπου Μ η μάζα του βάρους, h το ύψος πτώσης και g η επιτάχυνση της βαρύτητας, που στο σημερινό σύστημα μονάδων ισούται με 10. Επειδή η μάζα του βάρους και το ύψος πτώσης μπορούν να μετρηθούν με μεγάλη ακρίβεια, είναι φανερό ότι η ακρίβεια του υπολογισμού του μηχανικού ισοδύναμου της θερμότητας απαιτούσε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια στη μέτρηση της θερμοκρασίας του νερού.
Με το πιο εξελιγμένο από τα πειράματά του ο Τζουλ μπόρεσε να υπολογίσει ότι 1 θερμίδα ισούται με 4,16 joule. Το παραπάνω αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ κοντά στην τιμή του ισοδυνάμου της θερμότητας που δεχόμαστε σήμερα, 4,19 joule ανά θερμίδα. Το πείραμα του Τζουλ ήταν η πρώτη αδιαμφισβήτητη πειραματική απόδειξη της αρχής διατήρησης της ενέργειας, η οποία αποτελεί ένα από τα θεμέλια της σημερινής Φυσικής. Για τον λόγο αυτόν η μονάδα ενέργειας του πλέον διαδεδομένου σήμερα συστήματος φυσικών μονάδων έχει ονομασθεί joule, προς τιμήν του μεγάλου ερασιτέχνη φυσικού.
Γράφει ο Χάρης Βάρβογλης που είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής
Αννα Διαμαντοπουλου:” Εβαλα τα κλαματα!” Σιγα μην σου φυγει το αιλαϊνερ!!!!!
«Είκοσι χρόνια στην πολιτική, δεν έχω βάλει τα κλάματα. Μου συνέβη στο θέμα της καθυστέρησης των βιβλίων, όταν αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα.Αυτό το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε και που επηρέασε τις οικογένειες, με έκανε να κλάψω. Για μένα αποτελεί μεγάλο στοίχημα να μην ξανασυμβεί».
Με αυτά τα λόγια η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου περιέγραψε στα «ΝΕΑ» τα συναισθήματά της όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν πλέον αδύνατο να φτάσουν εγκαίρως τα βιβλία στα σχολεία…
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Πανηγυρίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τη μνήμη των Τριών σοφών και λαμπρών παιδιών της: του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ταυτόχρονα, η Ελληνική Παιδεία τιμά τους Προστάτες της.
Και οι τρείς αυτοί Άγιοι ήταν επίσκοποι της Εκκλησίας του Χριστού. Έδρασαν τον 4O μ.Χ αιώνα. Το έργο τους αναπτύχθηκε ως συνισταμένη δύο βασικών αξόνων: της αγάπης τους για τον Χριστό και της αγάπης τους για τον άνθρωπο. Πορεύτηκαν στη ζωή τους με πίστη στον Χριστό και με αφοσίωση στην εκκλησία Του. Απέκτησαν παιδεία πλούσια, αγάπησαν τη μόρφωση και έγιναν πανεπιστήμονες της εποχής τους. Και μεγαλούργησαν! Ανεδείχθησαν σοφοί διαχειριστές των εξαιρετικών χαρισμάτων τους , τα οποία μοιράστηκαν με άλλους ανθρώπους. Συμπάθησαν τους πονεμένους και προσπάθησαν να επουλώσουν τις πληγές τους. Αγωνίστηκαν για την αλήθεια, δε δίστασαν να συγκρουστούν με τις εξουσίες της εποχής τους, γιατί είχαν συνείδηση ότι μόνο η αλήθεια σώζει. Στο έργο τους επιτεύχθηκε η συνάντηση Χριστιανισμού- Ελληνισμού τόσο αρμονικά που οδήγησε στην ανάπτυξη νέου και μεγάλου πολιτισμού.
Σήμερα, εποχή αβεβαιότητας και σύγχυσης, η εορτή των Τριών Ιεραρχών έρχεται για να φωτίσει το δικό μας δρόμο, να προβληματίσει για τη δική μας στάση ζωής, να κρίνει και να προτείνει διέξοδο στη δική μας πολύπλευρη κρίση.
Εκατονταδες παιδια νηστικα στα σχολεια
Σε καταγραφή των περιστατικών, των παιδιών που αδυνατούν να πάρουν μαζί τους στο σχολείο κολατσιό, προχώρησε ο Δήμος Θεσσαλονίκης, μετά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των δασκάλων.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της "Μακεδονίας", τα στοιχεία που συγκέντρωσαν διευθυντές σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που σημειωτέον δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένα, κάνουν λόγο για 500 παιδιά, σε σύνολο 33.500 που αδυνατούν να έχουν πρωινό στο χώρο του σχολείου.
Τα περισσότερα των οποίων είναι μαθητές του δημοτικού.
Πρωινό στα σχολεία
Όπως είπε ο εντεταλμένος σύμβουλος για θέματα παιδείας του Δήμου Θεσσαλονίκης, Αντ. Καρούμπης, τις επόμενες ημέρες θα γίνει επανακαταμέτρηση και την ερχόμενη Δευτέρα θα η διαδικασία θα έχει ολοκληρώσει.
Κατόπιν, το υπουργείο, με αρωγό την περιφέρεια Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, θα καταθέσει την πρότασή του στο δημοτικό συμβούλιο, προκειμένου να μοιράζεται πρωινό στα συγκεκριμένα παιδιά.
Όπως είπε, ήδη έχουν δρομολογηθεί επαφές με υπευθύνους σχολικών κυλικείων και προμηθευτές τους, ώστε να υλοποιηθεί άμεσα η σχετική παρέμβαση.
Σε δεύτερη φάση, περιλαμβάνεται η δημιουργία τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας για μαθητές, οι οικογένειες των οποίων αντιμετωπίζουν οξύτατα οικονομικά προβλήματα.
Στον Εύοσμο, όταν ο ιερέας και η επιτροπή της ενορίας Αγίου Αθανασίου πληροφορήθηκαν τα κρούσματα υποσιτισμού μαθητών, σκέφτηκαν με ποιον τρόπο να βοηθήσουν χωρίς να προσβάλλουν όσες οικογένειες έχουν ανάγκη.
Σήμερα 70 παιδιά της δημοτικής κοινότητας Ευόσμου παίρνουν πρωινό χάρη στην ενορία Αγίου Αθανασίου.
Κάθε Παρασκευή οι οικογένειες προσέρχονται στην εκκλησία και παίρνουν τα κρουασάν και το γάλα της εβδομάδας (πέντε κρουασάν και δύο κουτιά γάλα εβαπορέ για κάθε παιδί).
Κάθετη πτώση στην κίνηση στα κυλικεία
Σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% έχει πέσει η κίνηση στα σχολικά κυλικεία τους τελευταίους μήνες, με τους ιδιοκτήτες να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε στα έξοδα του ενοικίου.
Δεν είναι, όμως, μόνο τα φαινόμενα υποσιτισμού, καθώς υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών που δεν τρέφεται σωστά, με ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών των ολοήμερων σχολείων, να τρέφεται τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα μόνο με ρύζι και μακαρόνια.
Αναμένεται αύξηση των κρουσμάτων
Την ενεργοποίηση και την ευαισθητοποίηση των συλλόγων γονέων ζητά η Ομοσπονδία Γονέων νομού Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εντοπιστούν και να βοηθηθούν τα παιδιά που δεν μπορούν να αγοράσουν κολατσιό.
Πριν από τις γιορτές είχαν καταγραφεί 60 τέτοιες περιπτώσεις παιδιών, ακόμη και στις λεγόμενες καλές περιοχές, π.χ. Πυλαία, Καλαμαριά.
"Αν δεν λυθεί το θέμα της κρίσης, δυστυχώς τα κρούσματα θα αυξάνονται. Γι’ αυτό και θα πρέπει να είμαστε κοντά στους μαθητές", δήλωσε στην εφημερίδα ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Γ. Θώμογλου.
Τα περισσότερα των οποίων είναι μαθητές του δημοτικού.
Πρωινό στα σχολεία
Όπως είπε ο εντεταλμένος σύμβουλος για θέματα παιδείας του Δήμου Θεσσαλονίκης, Αντ. Καρούμπης, τις επόμενες ημέρες θα γίνει επανακαταμέτρηση και την ερχόμενη Δευτέρα θα η διαδικασία θα έχει ολοκληρώσει.
Κατόπιν, το υπουργείο, με αρωγό την περιφέρεια Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, θα καταθέσει την πρότασή του στο δημοτικό συμβούλιο, προκειμένου να μοιράζεται πρωινό στα συγκεκριμένα παιδιά.
Όπως είπε, ήδη έχουν δρομολογηθεί επαφές με υπευθύνους σχολικών κυλικείων και προμηθευτές τους, ώστε να υλοποιηθεί άμεσα η σχετική παρέμβαση.
Σε δεύτερη φάση, περιλαμβάνεται η δημιουργία τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας για μαθητές, οι οικογένειες των οποίων αντιμετωπίζουν οξύτατα οικονομικά προβλήματα.
Στον Εύοσμο, όταν ο ιερέας και η επιτροπή της ενορίας Αγίου Αθανασίου πληροφορήθηκαν τα κρούσματα υποσιτισμού μαθητών, σκέφτηκαν με ποιον τρόπο να βοηθήσουν χωρίς να προσβάλλουν όσες οικογένειες έχουν ανάγκη.
Σήμερα 70 παιδιά της δημοτικής κοινότητας Ευόσμου παίρνουν πρωινό χάρη στην ενορία Αγίου Αθανασίου.
Κάθε Παρασκευή οι οικογένειες προσέρχονται στην εκκλησία και παίρνουν τα κρουασάν και το γάλα της εβδομάδας (πέντε κρουασάν και δύο κουτιά γάλα εβαπορέ για κάθε παιδί).
Κάθετη πτώση στην κίνηση στα κυλικεία
Σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% έχει πέσει η κίνηση στα σχολικά κυλικεία τους τελευταίους μήνες, με τους ιδιοκτήτες να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε στα έξοδα του ενοικίου.
Δεν είναι, όμως, μόνο τα φαινόμενα υποσιτισμού, καθώς υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών που δεν τρέφεται σωστά, με ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών των ολοήμερων σχολείων, να τρέφεται τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα μόνο με ρύζι και μακαρόνια.
Αναμένεται αύξηση των κρουσμάτων
Την ενεργοποίηση και την ευαισθητοποίηση των συλλόγων γονέων ζητά η Ομοσπονδία Γονέων νομού Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εντοπιστούν και να βοηθηθούν τα παιδιά που δεν μπορούν να αγοράσουν κολατσιό.
Πριν από τις γιορτές είχαν καταγραφεί 60 τέτοιες περιπτώσεις παιδιών, ακόμη και στις λεγόμενες καλές περιοχές, π.χ. Πυλαία, Καλαμαριά.
"Αν δεν λυθεί το θέμα της κρίσης, δυστυχώς τα κρούσματα θα αυξάνονται. Γι’ αυτό και θα πρέπει να είμαστε κοντά στους μαθητές", δήλωσε στην εφημερίδα ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Γ. Θώμογλου.
