Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Αμασια, μια νεα υπερηπειρος



Αμερική και Ευρασία θα συναντηθούν ξανά στο μέλλον
Η επόμενη Παγγαία θα δημιουργηθεί σε 50 με 200 εκατομμύρια και θα λέγεται «Αμασία».
Αυτό τουλάχιστον είναι το «όνομα εργασίας» που της έδωσαν γεωλόγοι του Πανεπιστημίου Γέιλ οι οποίοι προβλέπουν ότι όλες οι σημερινές ήπειροι της Γης θα συγκλίνουν και πάλι σε μια «υπερήπειρο» ξεκινώντας από την ένωση της Αμερικής με την Ασία και την Ευρώπη στις βόρειες πολικές περιοχές.
Θα ακολουθήσουν η Αφρική και η Αυστραλία, ενώνοντας για άλλη μια φορά όλες τις χερσαίες μάζες του πλανήτη σε μια.
Οι κύκλοι των υπερηπείρων
ΟΙ χερσαίες μάζες της Γης, μετακινούνται συνεχώς εξ αιτίας της δραστηριότητας των τεκτονικών πλακών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ενώνονται και να αποχωρίζονται ανά ορισμένα χρονικά διαστήματα.
Οι ήπειροι που γνωρίζουμε σήμερα πιστεύεται ότι είχαν ενωθεί για τελευταία φορά πριν από 300 εκατομμύρια χρόνια, σε μια «υπερήπειρο» που έχει πάρει το όνομα Παγγαία. Οι γεωλόγοι υποθέτουν ότι πριν από 1 δισ. χρόνια είχε δημιουργηθεί η υπερήπειρος Ροδινία και πριν από 1,8 χρόνια η Νούνα.
Ένα μεγάλο ερώτημα είναι το πότε θα «κλείσει» ο κύκλος για τη δημιουργία της επόμενης υπερηπείρου και από πού ακριβώς θα αρχίσει ο σχηματισμός της. Σε αυτό απαντά η ομάδα των ερευνητών του Γέιλ με επιβλέποντες τους Τέιλορ Κίλαν και Ντέιβιντ Εβανς.
Η ένωση της Αμερικής
Όπως περιγράφεται στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», η επανένωση των ηπείρων υπολογίζεται ότι θα ξεκινήσει σε 50-300 εκατομμύρια χρόνια από τον Βορρά, με την Αμερική και την Ευρασία να ενώνονται επάνω από τον Βόρειο Πόλο. Στη συνέχεια η Αφρική και η Αυστραλία θα προστεθούν στην ήδη τεράστια αυτή χερσαία μάζα για να δημιουργήσουν τη νέα υπερήπειρο.
«Για την ακρίβεια, στο μοντέλο μας η Νότια Αμερική ενώνεται με τη Βόρεια κλείνοντας τη θάλασσα της Καραϊβικής ενώ η θάλασσα της Αρκτικής κλείνει ενώνοντας τις Αμερικές με την Ασία» εξήγησε o Ρος Μίτσελ, επικεφαλής της μελέτης, μιλώντας στο BBC.
Οι προβλέψεις των ερευνητών βασίστηκαν σε ανάλυση των μαγνητικών δεδομένων από πετρώματα διαφόρων σημείων του πλανήτη. Τα δεδομένα αυτά αποκαλύπτουν τον μαγνητικό προσανατολισμό των πετρωμάτων σε παλαιότερες εποχές.
πηγή: news.in.grbbc.co.uk

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ EUSO 2012


Το σχολείο μας φέτος , όπως και πέρσι , έλαβε μέρος στο διαγωνισμό φυσικής, χημείας και βιολογίας που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21/11/11 στα πλαίσια της Euso.  Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.  Από την μια άγχος για τη επίδοση στο διαγωνισμό και από την άλλη αγωνία και περιέργεια για το τι θα συναντούσαμε.
 Ξεκινήσαμε κατά  τις 10 με το διαγωνισμό της χημείας. Αφού μας εξήγησαν τι πρέπει να κάνουμε πιάσαμε δουλειά.  Οι υπεύθυνοι του εργαστηρίου ήταν ιδιαίτερα ευγενικοί ενώ δεν δίσταζαν να δίνουν συμβουλές αλλά και να απαντούν δίχως δισταγμό οποιαδήποτε απορία μας. 
Κατά τις 11, και αφού παραδώσαμε τα φύλλα εργασίας ,μας επιτράπηκε ένα δεκάλεπτο διάλειμμα μέσα στο οποίο απολαύσαμε τα τσουρέκια και τα κουλούρια που μας έδωσαν οι υπεύθυνοι.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ
Μέτα το διάλειμμα περάσαμε στο δεύτερο εργαστήριο, αυτό της βιολογίας.  Το αντικείμενο που μας δόθηκε να εξετάσουμε είχε θέμα το κρασί.  Φτιάξαμε τα κατάλληλα διαλύματα και αφού τα παρατηρήσαμε στο μικροσκόπιο καταγράψαμε τις μετρήσεις μας. Όταν  αφήσαμε το εργαστήριο της βιολογίας ήμαστε  αρκετά αισιόδοξες για το αποτέλεσμα. Μετά από δέκα λεπτά ξεκούρασης φτάσαμε και στο εργαστήριο της φυσικής.  Καθίσαμε και ρίξαμε μια ματιά στα θέματα. Και τότε ήταν που συνέβει ...  Τρόμος και παγωνιά μας διαπέρασε ενώ τα βλέμματά μας φώναζαν: "δεν θα μπορούσε να μας τύχει χειρότερο θέμα" .  Βέβαια, εδώ  που τα λέμε δεν ήταν τόσο τραγικό, αρκεί να θυμώσουν την φυσική που διδάχτηκες στην γ' γυμνασίου (που στην δική μας περίπτωση δεν συνέβει όσο και αν προσπαθούσαμε).  Τελικά κάτι γράψαμε και στην φυσική.
Και έτσι  'άδοξα' τελείωσε και ο φετινός διαγωνισμός.
Αυτό που μου έμεινε πιο πολύ ήταν το όλο κλίμα και η διαδικασία μιας και εγώ δεν είχα ξαναπάρει μέρος σε τέτοιον διαγωνισμό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους αλλά και να ξανασυναντήσω παλιούς φίλους. Είναι μια εμπειρία που δεν θα σβηστεί ποτέ από το μυαλό μου.
Πέρασα φανταστικά και το σίγουρο είναι ότι αν μου δοθεί η ευκαιρία θα το επαναλάβω.
Οι μαθητές που πήραν μέρος στο διαγωνισμό είναι:
Αντύπα Τόνια ,Στεφάνου Ραφαέλα ,Σωφρονά  Άννα
                                                                                
                                                                                                                                       ΣΩΦΡΟΝΑ ΑΝΝΑ

Ενα ''γυρω'' απ' ολα


Αναμφίβολα το 2011 αποτέλεσε μία ''σατανική'' χρονιά, με πολλές, συνταρακτικές αλλαγές! Ας αρχίσουμε ,λοιπόν, με τα ''σημαντικά''.
   Η βασίλισσα Ελένη, άλλαξε ''ζώνη'' στο τηλεοπτικό πρόγραμμα και μεταφέρθηκε στις 13:00 (wow!) απέναντι απ' το θρυλικό ''Κωνσταντίνου κι Ελένης''. Έτσι κι εγώ με βαθιά εκτίμηση της απονέμω, το ''λαδί πασούμι'' (ας ''πέσει'' η χαρακτηριστική μουσική υπόκρουση!). Εμένα πάντως επιτρέψτε μου να προτιμήσω το κλασικό πλέον ''τα μάλα''.
   Αλλά οι αλλαγές δεν έμειναν εκεί… Η ''απόλυτη'' ελληνίδα star (Βίσση), εξέθεσε τη ζωή της στο τηλεοπτικό κοινό, μέσω του αμφιλεγόμενου reality ''Όσο έχω φωνή''. Συγκίνηση κι ενθουσιασμό  περιμένουν τους πιστούς και πολυάριθμους οπαδούς της (fanatics) αλλά και τους ''ειδικούς'' πανελίστες, μερικοί εκ των οποίων έσπευσαν να δηλώσουν το λαϊκότατο :''Είναι μαγκιά της που εκτίθεται σε τέτοιο βαθμό και χρήζει απείρου θαυμασμού''(...) Εγώ, τώρα, εύλογα θα αναρωτηθώ γιατί τόσα χρόνια εκτεθειμένη δεν ήταν; Και κυριολεκτικά και μεταφορικά! (Κωνσταντίνα μου, σου ζητώ ταπεινά συγνώμη και σου χρωστώ ένα πακέτο τσίχλες). Αλλά να μου πεις, η πρώτη ή η τελευταία είναι;
Θεωρώ λοιπόν, πως θα ήτο μεγάλη παράλειψη από μέρους μου και ''ιεροσυλία'', να μην αναφερθώ στην κυρία Ντούβλη, κυρά Μαριάννα για τους πολλούς, η οποία αμάρτησε για το παιδί της δις, κι έτσι ''εκτεθειμένη'', γύρισε μία ταινία, ''μεγάλων μηκών'' … Το μόνο που έχω να αναφέρω ως σχόλιο είναι: Ήμαρτον Θεέ μου, ή Αλλάχ. Ας μην ξεχνάμε το ''τέως'' κύμα- καινοτομία ,νυν θεσμός ''Τούρκικα'' τα οποία ''έγραψαν'' ιστορία στη πορεία της τηλεόρασης και μας έφεραν πιο κοντά με τη γείτονα χώρα. Μehraba, λοιπόν σε όλους σας.
  Φυσικά, υπάρχουν κι οι εναλλακτικές ''να μείνουμε σπίτι'' και να μας ''λένε Βαγγέλη''... Κι ενώ ο κόσμος πλήττεται από τα εν λόγω, βαρυσήμαντα νέα, συνέβησαν και κάποια «ελάσσονος σημασίας» πάντα περιστατικά… Ο συμπαθής σε όλους μας Καντάφι απεβίωσε ή μάλλον, δολοφονήθηκε!
   Το δημοψήφισμα (Ναι, ήταν ιδέα του τότε πρωθυπουργού) ''φρέναρε'' την έκτη δόση... Η ''Άγγέλα'' τα πήρε και προς επίδειξiν ισχύος, αποφάσισε πως θα μας πει εκείνη το πότε θα διεξαχθούν οι εκλογές.
  Κι αφού αναφέρθηκαν οι εκλογές, πολλές φορές η κυβέρνηση περιήλθεν εις τον κίνδυνον να χάσει την ''αρχή της δεδηλωμένης'' (αν δεν πέσει στις Πανελλήνιες, θα κάψω όλα τα υπουργεία , ύστερα από τις σταθερές - εκνευριστικές επαναλήψεις του κύριου Παππά!) πράγμα που δε συνέβη ,αφού ΑΛΛΑΞAΜΕ πρωθυπουργό, και από το Γιωργάκη, «περιπέσαμεν» (θα δείξει) στον κ. Παπαδήμο… Αλλά ποιός νοιάζεται, όταν για υφυπουργό Ναυτιλίας έχουμε τον μπουμπούκο (Ένας είναι ο Άδωνης! Μπράβο στο παλικάρι!)
   Και τώρα θα σας παρακαλέσω να κάνουμε ενός λεπτού σιγή, αφού η αγαπημένη όλων Αννούλα, δεν ''κουνιέται'' από την θέση της ούτε με γερανό! Οπότε, καταλαβαίνετε πως από του χρόνου, όσοι περάσουμε (ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ), θα βιώσουμε τον νόμο ν+2.
Νόμος, ένα όνομα, μία ιστορία… Τάδε έφη, Αριστοτέλης: ουδέν διαφέρει ει μη κεισθαι (τον νόμον) η μη χρησθαι. Αριστοτελικοί λοιπόν, και οι νεοέλληνες, αφού όλα φέτος γίνονται με ευλαβική νομοτέλεια, πράγμα πρωτοφανές για την Ελλάδα του σήμερα...
Και ναι ο νόμος χτύπησε και το δικό μας μικρόκοσμο (σχολείο)! Οι αλλαγές σημαντικές, οι οποίες δε θα σχολιαστούν περαιτέρω… βάσει νόμου, ο οποίος  επιβάλλει το αίσθημα της επιβίωσης που κατέχει κάθε λογικό ον, αλλά κι επειδή έχω την ευγενή καλοσύνη και δε θέλω ''φυσικά'' να χαρακτηριστώ ''μπαμπουίνος''...
Το γεγονός όμως, που πραγματικά αξίζει να χειροκροτηθεί, είναι η ''μαύρη διαμαρτυρία'' της παρέλασης, στην οποία όμως δεν θα αναφερθώ εγώ διεξοδικά, διότι γνωρίζω πως θα το κάνουν άλλοι. Ουφ!!!! Το 2011 ,ήταν επεισοδιακό ,και κατά την γνώμη μου αποτέλεσε προεόρτιο προετοιμασίας για το κατά τ' άλλα ευοίωνο 2012!
    Εξάλλου το τέλος του κόσμου πλησιάζει! Βλέποντας όμως, όλα αυτά, δε μου μένει τίποτα παρά να αναρωτηθώ - μήπως οι Μάγια, με το τέλος του κόσμου, δεν εννοούσαν το δογματικό -κυριολεκτικό τέλος, αλλά το τέλος του κόσμου που ξέραμε ανά τους αιώνες;
   Η σαθρή πραγματικότητα που ζούμε, ίσως είναι μία ένδειξη… Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω: Εσείς τι προτιμάτε; Δραχμή ή Ευρώ; Αυστραλία ή Ελλάδα; Εγώ μένω Ελλάδα, 'cause we're bold and beautiful, όπως είπε κι η αξιότιμη κυρία Κανέλλη...
                Ηρώ Χριστάκη Γ4

περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα μπορείτε να διαβάσετε στη διεύθυνση:
  http://1lyk-kerats.att.sch.gr/Oneirozoom16.pdf

 

ΠΟΝΑΩ ΓΙΑΤΙ:


-Ζω σ’ έναν άδικο κόσμο….

-Βρίσκομαι σε αδιέξοδο….

-Χτύπησα….

-Μάλωσα με την/τον καλύτερο/η μου φίλο/η….

-Με πλήγωσαν….

-Είμαι άρρωστος….

-Είμαι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ!!!!

-Με απέρριψαν….

-Έχασα έναν δικό μου άνθρωπο….

-Θέλω να πω πράγματα που δεν  γίνεται να πω….

-Εγώ πλήγωσα, ενώ δεν έπρεπε….

-Νιώθω ενοχές….

-Πονάει ο φίλος μου….

-Πονάει ακόμη και ο εχθρός μου….

-Μου το έχει επιβάλλει κάποιος άλλος….

-Με εκμεταλλεύονται….

-Αδίκησα….

-Δεν πρόλαβα να ζητήσω συγγνώμη….

-Τα οικονομικά μου δεν πάνε καλά….

-Η ζωή μου καταρρέει!!!!

Ένα ερώτημα, χωρίς τελειωμό, με άπειρες δυνατές απαντήσεις και ατέλειωτες συζητήσεις. Όλοι μας πονάμε για μυριάδες λόγους. Ο πόνος μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και όταν εμφανίζεται, <<έρχεται για να μείνει>>!!!!! Είναι στο χέρι μας να του πούμε ΟΧΙ, να του κλείσουμε την πόρτα!!! Δεν διαφωνώ με το γεγονός ότι λίγος πόνος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ίσα ίσα που βοηθά την πειθαρχία να πιάσει δουλειά και τα πνευματικά ή σωματικά μας όρια να ανακαλύψουν έως πού μπορούν να φτάσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πώς πρέπει να πονάμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας ή να δοκιμάζουμε για τον χ, ψ λόγο να πονάμε τους γύρω μας. Το πιθανότερο είναι, πως κάποιος διαβάζοντας το άρθρο θα με περάσει για μια τρελή, οξύθυμη, απαισιόδοξη, που κλαίγομαι για όλα!! Ποιόν κοροϊδεύουμε όμως; Πόνος είναι και είτε μας αρέσει, είτε όχι τρυπώνει στη ζωή μας….. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές ο πόνος μπορεί να ‘ναι και γλυκός…… ή ας θυμηθούμε το <<Μπρος στα κάλλη τι ‘ναι ο πόνος;>>!!!!!

ΣΤΑΜΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Νκος Ξυλουρης - Τουτες τις μερες


Ο «αρχαγγελος», στη γειτονια των αγγελων



Το 1979 είναι μια δύσκολη χρονιά για τον Νίκο Ξυλούρη. Αν και η καριέρα του βρίσκεται στο απόγειό της, ο ίδιος υποφέρει από έντονους πόνους στο κεφάλι και στο θώρακα. Ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη και εισάγεται για εξετάσεις στο Memorial Hospital, όπου διαπιστώνεται ότι πάσχει από καρκίνο. Έπειτα από πολλαπλές εγχειρήσεις επιστρέφει στο σπίτι ενός φίλου του στο Πόρτο Ράφτη και προσπαθεί να νικήσει την επάρατο νόσο.
Την Τετάρτη, 6 Φεβρουαρίου του 1980, μπαίνει στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιώς για νέες εξετάσεις. Την επόμενη μέρα, όμως, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και το βράδυ της Πέμπτης πέφτει σε κώμα. Οι γιατροί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά όλα είναι μάταια. Τα χαράματα της Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου φεύγει για πάντα από κοντά μας. Το τραγούδι που κάποτε τραγούδησε βγήκε αληθινό...
«Μια μέρα, μια Παρασκευή
θα πέσω να πεθάνω
και μια Λαμπρή θ αναστηθώ
από το χώμα απάνω»
Στις 9 Φεβρουαρίου χιλιάδες κόσμου, επώνυμοι κι ανώνυμοι, αποχαιρετούν τον «Αρχάγγελο της Κρήτη» με δάκρια στα μάτια και τραγουδούν:
«Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά
και ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά...»
πηγή: http://www.sansimera.gr/

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

ΠΑΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ


                           Από ό,τι φαίνεται το εκπαιδευτικό σύστημα με το οποίο λειτουργεί, θέλει τους μαθητές ‘παρίες’, άτομα δηλαδή χωρίς κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Φέτος λοιπόν μας στερήθηκε το δικαίωμα των εφοδίων στο σχολείο. Βιβλία λέγονται τα αυτονόητα… και υποτίθεται ότι χρησιμοποιούνται από τους μαθητές και για τις πανελλήνιες όπου εκεί κρίνεται το μέλλον τους. Αλλά σιγά, δεν χάθηκε και πολύς καιρός, 12 Δεκεμβρίου έχουμε (τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο) και… έρχονται ακόμη.  Υπόψη ότι σύμφωνα με όσα ξέραμε από τη διευθύντρια όλα τα βιβλία… είχαν έλθει πριν 2 μήνες περίπου, όταν κάναμε κατάληψη).
      Κάναμε κατάληψη για να διαδηλώσουμε για το μέλλον μας που έχει κριθεί από άλλους, να συζητήσουμε με τον πρόεδρο της δευτεροβάθμιας, ο οποίος ευτυχώς μας διαβεβαίωσε ότι είναι πολύ δύσκολα χρόνια. Γιατί μέχρι τότε εμείς …δεν είχαμε εκλάβει κάτι τέτοιο.      Ακόμη κάποιοι μαθητές από το σχολείο συντονισμένοι με άλλα σχολεία του Κερατσινίου, συμμετείχαμε μαζί με την Ο.Λ.Μ.Ε. και χιλιάδες πολίτες στη μεγαλειώδη πορεία στις 19 Οκτωβρίου στο Σύνταγμα, μέρα γενικής απεργίας.
     Κορύφωση όλων αυτών υπήρξε η πορεία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Παρά την ‘απαγόρευση’ συμμετοχής στην παρέλαση των κατειλημμένων σχολείων, εμείς πήγαμε... Φυσικά κάποιοι από εμάς χαρακτηρίστηκαν κομματικοποιημένοι, αναρχικοί, υποκινητές κα. Όμως το χειροκρότημα όλων των παρευρισκομένων διέψευδε αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Οι παρευρισκόμενοι επευφημούσαν εμάς και το πανό μας που έγραφε ‘ΔΩΣΤΕ  ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ’ καθώς και το πανό του 3ου Λυκείου Κερατσινίου ‘ ‘ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ’.
     Έτσι πορευτήκαμε φέτος και φτάνουμε στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Τι κάναμε στο σχολείο μας εκείνη την ημέρα;… Βάσει νόμου  και εγκυκλίου δεν ήταν δυνατόν να χαθεί άλλο μάθημα, έπρεπε να καλυφθούν οι ώρες  λόγω κατάληψης. Οι πιο πολλοί  όμως κάναμε αποχή έχοντας το … παράλογο  αίτημα να μη μπούμε στις τάξεις την ημέρα που συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από τότε που οι άνθρωποι πέθαναν και βασανίστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
     Άλλη ημερομηνία σταθμός  η 6η Δεκεμβρίου. Ακριβώς 3 χρόνια πριν ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έχασε τη ζωή του από μια σφαίρα ενός αστυνομικού πυροδοτώντας μια εξέγερση, ‘τα Δεκεμβριανά’. Η αποτρόπαιη πράξη δεν έχει ξεχαστεί και συγχωρεθεί. Το δικό μας σχολείο λοιπόν έκανε αποχή-κατάληψη και  στη συνέχεια συμμετείχαμε στην πορεία και τη συγκέντρωση έξω από την Αστυνομία του Πειραιά μαζί με παιδιά από άλλα σχολεία. Ακούστηκαν αρκετά υβριστικά σχόλια προς αστυνομικούς, (δεν μπορεί βέβαια  να ισχύει ο γενικός κανόνας της υπεραπλούστευσης  για όλους τους αστυνομικούς, δεν είναι όλοι «γουρούνια» και «δολοφόνοι») και συνθήματα για τον αδικοχαμένο 15χρονο μαθητή. Δεν ξεχνάει λοιπόν η μαθητική κοινότητα τη δολοφονία ενός μέλους της και κυρίως επιδιώκει να μην «δολοφονηθεί» και η ίδια. Απαιτεί καλύτερη παιδεία, απαιτεί και δεν ικετεύει για ένα καλύτερο μέλλον, απαιτεί την ευκαιρία για όνειρα, που της έκλεψαν οι δήθεν σωτήρες της χώρας…
       Μέσα από όλα αυτά λοιπόν χρειάζεται να γίνει μια αποτίμηση. Οι νέοι διαδηλώνουν, αντιδρούν,  απαιτούν, δε θέλουν πλέον να είναι παρίες ενός χρεωκοπημένου  συστήματος. Μπορεί να μην κερδίσαμε βιβλία ( κάποτε θα πάρω και το βιβλίο της Λογοτεχνίας) και το τέλειο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά κάναμε αισθητή την παρουσία μας και κερδίσαμε τουλάχιστον κατανόηση. Δείξαμε σε όλους ότι δεν είμαστε άνθρωποι του καναπέ, μαζοποιημένοι και επαναστάτες… χωρίς αιτία.  Έτσι μας ακολούθησαν και άλλοι σε ό,τι κάνουμε, αρκετοί γονείς και καθηγητές είναι πλέον μαζί μας. Πάνω από όλα όμως δείξαμε πως το 1ο ΓΕΛ Κερατσινίου είναι πολιτικοποιημένο, έχει άτομα που καταλαβαίνουν την κατάσταση και επιζητούν αλλαγές. Τα άτομα αυτά έχουν πολιτικές απόψεις (και όχι οπωσδήποτε κομματικοποιημένες) που τις εκφράζουν με παρρησία και στους μεγαλύτερους οι οποίοι τις κατανοούν (όσοι τουλάχιστον θέλουν να ακούσουν). Το σχολείο μας λοιπόν για πρώτη φορά έδρασε με τέτοιο τρόπο και κατάφερε να κερδίσει πολλά μπράβο.
          Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν άλλες φανφάρες από ένα σύστημα που αναδεικνύει υπηκόους. Θέλουμε και εμείς μια θέση στον ήλιο της αξιόλογης ΠΑΙΔΕΙΑΣ και όχι της ΠΕΔΗΑΣ που μας παρέχουν τώρα… Το ερώτημα παραμένει: Μήπως πρέπει να αφήσουμε το ρόλο του παρία του εκπαιδευτικού συστήματος;

                                                                                                                Μάνος Βοστάνης  Γ1
 περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα μπορείτε να διαβάσετε στη διεύθυνση:
  http://1lyk-kerats.att.sch.gr/Oneirozoom16.pdf

ΛΑΘΟΣ Ή ΣΩΣΤΟ


Λάθος ή Σωστό



Δικαίωμά μου είναι

Να ζω και να γελώ, όποτε θέλω τρέχω και άλλοτε σταματώ. Μα πέρα απ’ το δικαίωμα υπάρχει κι η υποχρέωση και πέρα απ’ το τηλέφωνο, υπάρχει και η χρέωση.



Δικαίωμά μου είναι να θέλω να μιλώ, το δίκιο μου να βρίσκω και να ‘χω και πειθώ. Τον κόσμο να γυρίσω, να φέρω το κακό, τον άλλον να προσβάλλω δε θα ‘τανε καλό.



Δικαίωμά μου είναι για πάρτη μου να ζω, τους άλλους μην ξεχνάω, να μην αδιαφορώ. Κι όταν στα μάτια σε κοιτώ, χρέος μου είναι να μην κρίνω το <<φαίνεσθαι>> προτού μάθω το <<είναι>>.

Τί όμως είναι λάθος και τι σωστό, στη ζωή μου εγώ ορίζω το πως πρέπει να δρω.



                                         By  M.N.S. !!  

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΝΩΣΕΩΝ

ο πιο απλος ηλεκτροκινητηρας

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Το πορτρετο της «ποιητριας» του Συμπαντος


Καταπληκτική φωτογραφία του νεφελώματος «Gabriela Mistral» που μοιάζει με τη νομπελίστρια λογοτέχνη

Το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) έδωσε στη δημοσιότητα μια καταπληκτική φωτογραφία ενός νεφελώματος που η κοσμική του ύλη είναι «σκαλισμένη» με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζει με ανθρώπινο πρόσωπο. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της νομπελίστριας ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ και του έδωσαν το όνομα της.

Το «ποιητικό» νεφέλωμα

To νεφέλωμα που έχει την κωδική ονομασία NGC 3324 βρίσκεται σε απόσταση 7.500 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Τρόπιδος. Είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων , γι' αυτό και έχει γίνει αντικείμενο παρατηρήσης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει στρέψει το βλέμμα του εκεί και έχει στείλει φωτογραφίες και στοιχεία από το νεφέλωμα τα προηγούμενα χρόνια.

Οι νέες λεπτομερείς εικόνες του νεφελώματος από το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2 που βρίσκεται στις Χιλιανές Άνδεις αποκάλυψαν την «ανθρώπινη» όψη του. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις νέες εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή όπου βρίσκεται το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2.

Η Γκαμπριέλα Μιστράλ βραβεύτηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1945 και έγραψε ιστορία αφού ήταν η πρώτη φορά που λογοτέχνης από τη Λατινική Αμερική βραβεύτηκε από τα μέλη της Σουηδικής Ακαδημίας.

πηγή: http://www.tovima.gr/science

«Εκρηκτικη Χημεια»


Κάθε Σάββατο και Κυριακή του Φεβρουαρίου, στη Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας του Ιδρύματος Ευγενίδου, ανακαλύπτετε τη συναρπαστική πλευρά της Χημείας! Στην επίδειξη πειραμάτων αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει φωτιά χωρίς… νερό! Στη συνέχεια μικροί και μεγάλοι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τα δικά τους πειράματα και να πάρουν μια γεύση από τη ζωή σε ένα εργαστήριο Βιοχημείας.

πληροφορίες: http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=99

 

Σε εναν εμπιστο φιλο...


Πριν από λίγες μέρες ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, μέλος της μικρής μας κοινωνίας συνταξιοδοτήθηκε. Ο κύριος Μιχάλης δεν ήταν απλώς ο επιστάτης του σχολείου μας αλλά κάτι παραπάνω΄ ο άνθρωπος που ποτέ δεν αρνήθηκε να μας βοήθησει, που πραγματικά αγάπησε το σχολείο μας και εμάς του ίδιους.
 Για αυτό και του ευχόμαστε καλή ξεκούραση, καλή συνέχεια και του ευχόμαστε ειλικρίνα να είναι πάντα καλά. Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας για την φροντίδα και την αγάπη σας.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ


Την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου οι τάξεις των θετικών κατευθύνσεων Β' και Γ' λυκείου επισκεφθήκαμε το Ε.Κ.Ε.Φ.Ε Δημόκριτος. Ο Δημόκριτος είναι μία ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία η οποία συμπεριλαμβάνει 8 Ινστιτούτα (Πυρηνικής Φυσικής, Πυρηνικής τεχνολογίας και Ακτινοπροστασίας, Επιστήμης υλικών, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Μικροηλεκτρονικής, Φυσικοχημείας, Βιολογίας, Ραδιοισοτόπων και Ραδιοδιαγνωστικών Προϊόντων).

     Αρχικά, συγκεντρωθήκαμε για να μας γίνει μία παρουσίαση του κέντρου, της αποστολής του αλλά και της συνεισφοράς του στις επιστήμες. Ενημερωθήκαμε για εφαρμογές της νανοτεχνολογίας στην καθημερινή μας ζωή αλλά και για τις δυνατότητες εξέλιξής της, οι οποίες βρίσκονται ακόμα σε ερευνητικό στάδιο. Επίσης, μέσα από την παρουσίαση διάφορων πειραμάτων ,τα οποία γίνονται στο Δημόκριτο, ενημερωθήκαμε για την επίδραση της ραδιενέργειας στον άνθρωπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η έκθεση του ανθρώπου στη ραδιενέργεια δεν είναι βλαβερή όταν αυτή γίνεται με μέτρο. Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει την ικανότητα να αναπλάθει τα κατεστραμμένα κύτταρά του όταν αυτά δε βρίσκονται σε υπερβολικό βαθμό.  Ωστόσο, σύμφωνα με τα έγκυρα λόγια ενός φυσικού επιστήμονα, ο άνθρωπος αναμένεται να έρθει αντιμέτωπος με τις αρνητικές επιδράσεις της τα επόμενα χρόνια. Ο ίδιος συνεχίζει λέγοντας πως αυτό που μετράει σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος είτε ασχολείται με τις επιστήμες είτε όχι, είναι να αμφισβητεί και να βρίσκεται σε μία διαρκή αναζήτησης αληθινών πληροφοριών. Αυτό ήταν και το πιο ουσιώδες μήνυμα καθώς σ' αυτό βασίζεται η ζωή αλλά και όλο το φάσμα των φυσικών επιστημών.


 Έπειτα ακολούθησε η επίσκεψη μας σε δύο από τα Ινστιτούτα του Δημόκριτου, εκείνο των Ραδιοισοτόπων και Ραδιοδιαγνωστικών Προϊόντων και της Βιολογίας. Στο πρώτο έγινε μία σύντομη παρουσίαση της αποστολής του κέντρου αλλά και για την επίδραση της ραδιενέργειας με περισσότερα επιστημονικά στοιχεία. Μετά, είδαμε πως είναι από κοντά ένα εργαστήριο αλλά και τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν εκεί οι άνθρωποι καθημερινά. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε και δύο από τα δεκάδες εργαστήρια του Ινστιτούτου Βιολογίας όπου παρακολουθήσαμε διαδικασίες οι οποίες αφορούσαν κυρίως τη μελέτη και την απομόνωση του μορίου του DNA. Μάλιστα, μας δόθηκε η ευκαιρία να το δούμε μέσα από υπεριώδεις ακτίνες UV στις οποίες φθορίζει έντονα.

            Συνοψίζοντας, μπορεί τέτοιες πρωτοβουλίες να χαρακτηρίζονται ως "χάσιμο μαθήματος" αλλά πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι η αληθινή γνώση είναι βιωματική, ιδιαίτερα στον τομέα των φυσικών επιστημών.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Η αληθεια μιας φωτογραφιας


«Ο αρχηγός της Αστυνομίας εκτελεί ένα Βιετκόνγκ». Ίσως η πιο διάσημη φωτογραφία του Πολέμου στο Βιετνάμ, που φούντωσε το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ. Τραβήχτηκε την 1η Φεβρουαρίου 1968 στη Σαϊγκόν από τον φωτογράφο του πρακτορείου ειδήσεων Associated Press (AP), Έντι Άνταμς. Το περιστατικό αποτυπώθηκε και από την κάμερα του τηλεοπτικού δικτύου NBC.
Στη φωτογραφία εικονίζεται ο αρχηγός της Αστυνομίας του Νοτίου Βιετνάμ, στρατηγός Νγκουγιέν Νγκοκ Λόαν, τη στιγμή που εκτελεί εν ψυχρώ τον Βιετκόνγκ (νοτιοβιετναμέζο κομμουνιστή) Νκουγιέν Βαν Λεμ. Ο Λόαν ισχυρίστηκε ενώπιον των εκπροσώπων του Τύπου ότι προέβη στην ενέργειά του αυτή από δικαιολογημένη αγανάκτηση, επειδή νωρίτερα ο Λεμ με τους συντρόφους του σε μια καταδρομική επιχείρηση είχαν σκοτώσει αδιακρίτως πολλούς αστυνομικούς και μέλη των οικογενειών τους, ανάμεσά τους και κάποιους συγγενείς του στρατηγού. Πολλοί από τους παριστάμενους δημοσιογράφους επιβεβαίωσαν τα λεγόμενα του Λόαν, αλλά δεν δικαιολόγησαν την πράξη του.
Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου και γρήγορα έγινε το σύμβολο της βαρβαρότητας του Πολέμου στο Βιετνάμ. Προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην εικόνα των Αμερικανών, που είχαν αναλάβει το κύριο βάρος διεξαγωγής του πολέμου στο πλευρό των συμμάχων τους Νοτιοβιετναμέζων εναντίον των κομμουνιστών της Βορείου Κορέας και των ομοϊδεατών τους Βιετκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ. Πολλοί χαρακτήρισαν έγκλημα πολέμου την πράξη του Λόαν, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης περί αιχμαλώτων. Κάποιοι άλλοι αντέταξαν ότι ο Λεμ δεν μπορούσε να θεωρηθεί αιχμάλωτος επειδή δεν ήταν και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να εφαρμοσθεί η Σύμβαση της Γενεύης στην περίπτωσή του.
Ο φωτογράφος Έντι Άνταμς δοξάστηκε και το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για το καλύτερο φωτορεπορτάζ. Αργότερα, όμως, δήλωσε ότι λυπήθηκε για τον αντίκτυπο που είχε η φωτογραφία του και υπερασπίστηκε τον εκτελεστή στρατηγό. Σε μια επιστολή του στο περιοδικό TIME έγραφε: «Ο στρατηγός σκότωσε ένα Βιετκόνγκ κι εγώ τον σκότωσα με τη φωτογραφική μου μηχανή. Οι φωτογραφίες είναι το πιο ισχυρό όπλο στον κόσμο. Οι άνθρωποι τις πιστεύουν, αλλά οι φωτογράφοι συχνά ψεύδονται, έστω και χωρίς δόλο. Οι φωτογραφίες λένε συχνά τη μισή αλήθεια, όπως και στην περίπτωση του Λόαν».
Ο στρατηγός Λόαν πέθανε εξόριστος στις ΗΠΑ το 1998 και ο Άνταμς τον χαρακτήρισε «ήρωα ενός δίκαιου σκοπού».

πηγή: http://www.sansimera.gr/